به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
تیهاو پیل، اقتصاددان ارشد بانک مرکزی انگلیس، این هفته زمانی که مدعی شد تورم به این معناست که مردم بریتانیا باید بپذیرند که “حال همه ما بدتر است و همه باید سهم خود را بگیریم” مورد تمسخر قرار گرفت. پیل با انعکاس نظراتی که سال گذشته توسط اندرو بیلی، رئیس بانک در مورد نیاز به «محدودیت» پرداخت شد، مدعی شد که «بازی پسانداز» افزایش دستمزد و قیمت، «تورم ایجاد میکند».
من مخالفم: آنها تقریباً کاملاً اشتباه می کنند و پیام های ناشیانه نشان دهنده شکست تفکر و سیاست مرسوم در مقابله با بحران هزینه زندگی است.
عصبانیت عمومی از نظرات پیل قابل درک است. استاندارد زندگی اکثر مردم بریتانیا امروز با افزایش قیمت ها، با تورم کل 10.1 درصد، بسیار بالاتر از افزایش دستمزدها و حقوق ها تنها 5.9 درصد است. بدتر از آن، افزایش هزینه ها ناشی از هزینه های سرسام آور ضروریات اجتناب ناپذیر – به ویژه انرژی و غذا است.
این افزایش قیمت در مواد غذایی و انرژی در سرتاسر جهان اتفاق افتاده است، و این واقعیت حاوی دانههای حقیقت در نظرات پیل است. خانوارها و مشاغل در بریتانیا مجموعا نیمی از گاز طبیعی مصرفی خود و تقریباً نیمی از غذا را وارد می کنند. وقتی قیمت های جهانی هر دو افزایش می یابد، آن واردات هزینه بیشتری دارد و کشور به طور کلی فقیرتر می شود.
چیزی که Pill، Bailey و Bank در 18 ماه گذشته اشتباه می کنند، این باور است که این افزایش قیمت ها در سطح بین المللی باید با افزایش نرخ بهره در بریتانیا برطرف شود.
تفکر وحشیانه است. پیل در مصاحبه قبلی خود وقتی گفت که کمیته سیاست پولی تعیین کننده نرخ بانک میخواهد بیکاری بالاتری را ببیند تا به آنها اطمینان دهد که تورم تحت کنترل است، در مصاحبه قبلی به صراحت گفت. افزایش نرخ بهره قرار است مخارج در اقتصاد را کاهش دهد و بیکاری را افزایش دهد. تهدید افزایش بیکاری به نوبه خود قرار است کارگران را از مطالبات بیشتر برای پرداخت بترساند، که (به این ترتیب تئوری می گوید) سپس فشار برای افزایش قیمت ها را کاهش می دهد. افزایش نرخ بهره یک ابزار انضباطی برای کار است.
قرص اشاره کرد که کارگرانی که خواهان دستمزد بالاتر هستند و شرکت هایی که قیمت ها را افزایش می دهند به همان اندازه بد هستند. اما ابزار اصلی بانک برای مبارزه با تورم تنها یک راه کار میکند – ضربه زدن به نیروی کار.
با این حال، سود، نه دستمزد و حقوق، مقصر اصلی اینجاست. در سطح جهانی، آن دسته از شرکتهایی که اقلام ضروری را تولید میکنند، از افزایش قیمتها عملکرد بسیار خوبی داشتهاند. رکورد سود شرکت های سوخت فسیلی بدنام است. اما تحقیقات اتحادیه Unite نشان داده است که سود چهار شرکت بزرگ کشاورزی در سطح جهان، نامهای کمتر شناخته شدهای مانند Cargill و ADM، از سال 2019 تا 2021 255 درصد افزایش یافته است.
آن قیمت های سر به فلک کشیده سپس زنجیره تامین را به سودجویی داخلی منتقل کرده است. سه سوپرمارکت بزرگ بریتانیا – Asda، Tesco و Sainsbury – سود خود را در مدت زمان مشابه دو برابر کردند. هشت تولیدکننده بزرگ مواد غذایی در بریتانیا شاهد افزایش 21 درصدی سود بودند. ایزابلا وبر و ایوان واسنر، اقتصاددانان، این مکانیسم را در مقالهای جدید توضیح دادهاند و نشان میدهند که چگونه کمبودها میتوانند به تولیدکنندگان این قدرت را بدهند که افزایش قیمتها را افزایش دهند.
این وضعیت احتمالا بدتر می شود. در حالی که برخی از محرک های فوری تورم یکباره هستند، مانند قرنطینه های کووید و جنگ در اوکراین، بسیاری از آنها به طور فزاینده ای چنین نیستند. بحران های آب و هوا و طبیعت سیستم های تولید مواد غذایی ما را در سطح جهان وارد کرده است. تغییرات اقلیمی به معنای وقوع رویدادهای شدید آب و هوایی مکرر است، از جمله باران های سیل آسا که ماه گذشته به برداشت غلات در هند آسیب رساند. این شوکهای مکرر به سیستم تحمیل میکند که سپس به کمبود، افزایش قیمتها و افزایش سود برای تولیدکنندگان بزرگ تبدیل میشود که قادر به اعمال قدرت بازار خود هستند.
کارگران در افزایش قیمت ها مقصر نیستند و نرخ بهره برای مهار تورم کارساز نخواهد بود. نرخ بهره در لندن تاثیری بر قیمت گاز در قطر نخواهد داشت. این به تهاجم ولادیمیر پوتین به اوکراین پایان نخواهد داد. نمی تواند باعث رشد بیشتر گوجه فرنگی در مراکش شود. اگر تأثیر انضباطی بر کارگران داشته باشد، آشکارا بیش از حد است: با افزایش دستمزدها بسیار کمتر از نرخ تورم، واضح است که افزایش دستمزدها باعث افزایش تورم نمی شود. در واقعیت، ما در انتهای اشتباه ترکیبی مرگبار از بیثباتی جهانی قرار داریم که انتظار میرود با بحران آبوهوایی بدتر شود، و ساختارهای شرکتی که این بیثباتی را برای تعداد بسیار کمی به سود فوقالعاده تبدیل میکند.
همانطور که من و همکارانم در کتاب جدیدی استدلال می کنیم، مقابله با این موضوع مستلزم بازنگری اساسی در سیاست موجود است. اول، بانک باید از سر راه خارج شود. توقف و معکوس کردن نرخ بهره معکوس افزایش می یابد. به این تظاهر پایان دهید که بانک می تواند کارهای زیادی در مورد تورم انجام دهد و به جای آن بر ثبات مالی تمرکز کند.
دوم، افزایش دستمزد و حقوق باید با نرخ تورم، از جمله تورم کارکنان بخش دولتی، مطابقت داشته باشد یا بهتر باشد.
سوم، با پذیرفتن اصل کنترل قیمت انرژی داخلی، همین رویکرد ممکن است به طور مفید توسط دولت به سایر محصولات ضروری – شاید اقلام غذایی اساسی انتخاب شده – گسترش یابد.
در نهایت، در بلندمدت، سیستمهای تولید ضروری زندگی مدرن، غذا و انرژی، نیاز به سرمایهگذاری عمومی و یک استراتژی صنعتی برای از بین بردن سودجویی و ایجاد تولید محلی و پایدار که بهتر با دنیای ناپایدار سازگار باشد، دارند.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.