آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
من مذاکرات کارگری NBA در سال 2005 را به یاد بیاورید که در طی آن من در کمیته اجرایی اتحادیه بازیکنان بودم. گفتگوها پس از بازی Malice at the Palace انجام شد و کمیسر دیوید استرن و لیگ در حالت بحرانی کامل بودند. آنها می خواستند یک کد لباس معرفی کنند، یک سیاست بسیار بدحجابی که هدف ضمنی آن این بود که بازیکنان سیاه پوست برای دارندگان بلیت فصلی سفید و بینندگان تلویزیونی که بیشتر درآمدهای لیگ را به همراه داشتند، کمتر تهدید کننده باشند.
من از دوران دبیرستان لباس هایم را گشاد می پوشیدم. این فقط سبک من بود. فیل جکسون که شش عنوان با مایکل جردن به عنوان سرمربی شیکاگو بولز و سه عنوان دیگر با لس آنجلس لیکرز کسب کرده بود، نظر دیگری داشت.
بازیکنان در پنج یا شش سال گذشته لباس زندان بر تن کرده اند. همه چیزهایی که پیش می‌روند، مانند یک گانگستر و چیزهای اوباش هستند. وقتشه. زمان آن فرا رسیده است که این کار را انجام دهیم.
جکسون که در آن زمان سرمربی لیکرز بود، مشکلی برای تکرار احساساتی که معمولاً در فاکس نیوز شنیده می‌شد، نداشت، و کلیشه‌ای یک نسل کامل از مردان جوان سیاهپوست بود. در آن زمان بود که من دقیقاً می دانستم که جکسون در مورد ما چه فکری می کند.
بنابراین تعجبی نداشت که جکسون هفته گذشته گفت که علاقه اش به NBA را از دست داده است زیرا این بازی بیش از حد “سیاسی” است. به نظر می رسید او به ویژه از حمایت لیگ از جنبش زندگی سیاه پوستان مهم است پس از قتل جرج فلوید توسط پلیس در سال 2020 عصبانی شده است.
“[The NBA] حتی شعارهایی هم روی زمین و هم روی خط پایه بود. جکسون در یکی از قسمت‌های اخیر پادکست ریک روبین، تهیه‌کننده موسیقی، گفت: «این تلاش می‌کرد تا مخاطبان را تأمین کند یا سعی می‌کرد مخاطب خاصی را به بازی بیاورد». آنها نمی‌دانستند که این کار باعث خاموش کردن دیگران می‌شود. مردم می خواهند ورزش را غیرسیاسی ببینند. سیاست از بازی خارج می شود. لازم نیست آنجا باشد.»
او افزود: «آنها چیزهایی مانند «عدالت» را پشت سر داشتند. و یک اتفاق خنده دار مانند: “عدالت فقط به سبد رفت و فرصت برابر او را زمین زد”. برخی از نوه‌های من فکر می‌کردند که بازی کردن این نام‌ها بسیار خنده‌دار است. من نتوانستم آن را تماشا کنم.»
NBA نه تنها به قتل فلوید، بلکه در تابستانی که شاهد کشته شدن برونا تیلور 26 ساله توسط پلیس لوئیزویل در خانه خود بود، و جیکوب بلیک در مقابل فرزندانش توسط افسران کنوشا، ویسکانسین تیراندازی کرد. و آن ها فقط پرمخاطب ترین موارد بودند.
با برگزاری تظاهرات در سراسر ایالات متحده، سراسر کشور در غوغا بود. مردم از هر نژاد، رنگ، ملیت و فرهنگ اجازه می دهند صدایشان شنیده شود. و بازیکنان NBA در حاشیه نبودند بلکه شرکت کنندگان فعالی در آن حرکت بودند.
با این حال، ظاهراً این موضوع چندان به نفع جکسون نبود. این امر به خصوص از جانب مردی که خوشحال بود به خاطر استقبال از آموزه های بودایی، صلح و عقاید مترقی ستایش می کرد، عجیب بود.
«چیزهای پشت سرشان» که جکسون به آنها اشاره می کرد شعارهایی مانند عدالت، فرصت برابر، رأی و صلح بود. آیا با توجه به آینده‌اندیشی ادعایی او، نباید در کوچه او باشند؟ آیا صلح برای همه شامل سیاه پوستان نمی شود؟
چگونه ممکن است فردی که به لطف مهارت بازیکنان سیاهپوست مانند جردن، اسکاتی پیپن، شکیل اونیل و کوبی برایانت ثروت زیادی به دست آورده، توسط ورزشکارانی که می گویند زندگی آنها مهم است تحریک شود؟ آیا جکسون واقعاً آنقدر منزجر شده است که نمی تواند بسکتبال تماشا کند، حتی با وجود اینکه فعالیت اجتماعی در لیگ از اوج خود در سال 2020 محو شده است؟
این سوال را مطرح میکند که آیا جکسون زندگی ورزشکاران سیاه‌پوستی را که او مربیگری می‌کرد را در خارج از دادگاه NBA مهم می‌دید. یا همان‌طور که روزنامه‌نگار ویلیام رودن زمانی نوشت، آنها برای او فقط برده‌های 40 میلیون دلاری بودند؟ مردانی که به خاطر عقاید، ذهن و عقلشان مورد احترام نیستند. مردانی که نباید بگویند که باید توسط افرادی که شبیه جکسون هستند با آنها برابر رفتار شود.
آنچه جکسون آن را «سیاست» می نامد، اصلاً سیاسی نبود. این فقط یک درخواست برای برابری بود.
هر چند او فقط به بازیکنان بی احترامی نکرد. او به تعداد بیشماری از اعضای خانواده قربانیان خشونت پلیس توهین کرد. آنها برای ورزشکارانی که از صداها و سکوهایشان برای آگاهی بخشیدن به عزیزانی که به دست پلیس کشته شده اند، ارزش قائل هستند.
این احساسی بود که توسط زمرد گارنر، دختر اریک گارنر، در کتابی که با هم نوشتیم، در Finding My Voice تکرار شد.
«بازیکنان NBA در کل پس از خفه شدن پدرم توسط پلیس نیویورک از خانواده من حمایت کردند. در آن زمان، هر بار که تلویزیون را روشن می‌کردم، تنها چیزی که می‌دیدم این بود که مردم قتل او را توجیه می‌کردند و می‌گفتند چرا پدرم مستحق مرگ است.
زمانی که بازیکنان NBA روی پیراهن‌هایشان زندگی سیاه‌پوستان مهم است، تبلیغ یک سازمان نبود، آنها از پلتفرم‌های فوق‌العاده‌شان برای موضع‌گیری استفاده می‌کردند و می‌گفتند که زندگی ما مهم است. که زندگی پدرم مهم بود. که زندگی جورج فلوید اهمیت داشت. که زندگی برونا تیلور اهمیت داشت. این برای ما اعضای خانواده تأثیرگذار بسیار معنی داشت. من برای همیشه از NBA و همه ورزشکارانی که در کنار ما ایستادند سپاسگزار خواهم بود.”
امیدواریم که جکسون بتواند این پیام را با نوه‌هایش به اشتراک بگذارد، بنابراین آنها دیگر برای آنها جالب نیست که ورزشکاران NBA شجاعت موضع گیری در برابر نژادپرستی و خشونت پلیس را داشته باشند و از عدالت و برابری دفاع کنند.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
