خوان گوایدو رهبر مخالفان ونزوئلا از کلمبیا اخراج شد | ونزوئلا

خوان گوایدو، مشهورترین رهبر اپوزیسیون ونزوئلا، پس از اخراج بدون تشریفات از کلمبیا در حالی که تلاش می‌کرد تا در نشستی درباره آینده سیاسی سرزمین بحران‌زده‌اش را به هم بزند، در ایالات متحده سقوط کرد.

گوایدو در اوایل سال 2019 به شهرت رسید و برای لحظه‌ای کوتاه به نظر می‌رسید که با حمایت ده‌ها دولت خارجی از جمله ایالات متحده، بریتانیا و برزیل، نیکلاس مادورو، رهبر مستبد ونزوئلا را سرنگون کند.

اما چهار سال بعد ستاره 39 ساله در نتیجه شکست او در خلع وارث سیاسی هوگو چاوز به طرز چشمگیری کاهش یافت. مادورو اعتراضات خیابانی را سرکوب کرده و قدرت را تثبیت کرده است. اکثر جامعه بین المللی «ریاست» و «دولت موقت» موازی گوایدو را کنار گذاشته اند.

و قدرت های کلیدی منطقه ای مانند کلمبیا و برزیل رهبران چپی را انتخاب کرده اند که روابط با دولت مادورو را احیا کرده و تلاش گوایدو برای سرنگونی آن با استفاده از فشار خارجی برای برانگیختن قیام نظامی را محکوم کرده اند.

اواخر روز دوشنبه، گوایدو اعلام کرد که برای فرار از “آزار و شکنجه” مادورو و شرکت در نشست بین المللی که گوستاوو پترو، رئیس جمهور کلمبیا میزبان آن است، برای حل بحران عمیق سیاسی ونزوئلا، با پای پیاده وارد کلمبیا شده است.

با این حال، ساعاتی بعد گوایدو توسط مقامات مهاجرت از کشور آمریکای جنوبی خارج شد و سوار هواپیما به ایالات متحده شد و اوایل روز سه شنبه در آنجا فرود آمد. او در یک بیانیه ویدئویی که در داخل فیلم گرفته شده است، گفت: «متاسفانه، آزار و اذیت دیکتاتوری امروز به کلمبیا هم سرایت کرد.

لوز ملی ریس، روزنامه‌نگار برجسته ونزوئلایی، در حالی که این سیاستمدار در میامی دست به دست می‌شود، در توییتی نوشت: گوایدو این را نگفته است، اما همه چیز نشان می‌دهد که او به ونزوئلا باز نخواهد گشت.

کریستوفر ساباتینی، متخصص آمریکای لاتین از چتم هاوس در لندن، گفت که تصمیم کلمبیا برای ارسال بسته‌بندی به گوایدو بازتابی غم انگیز از تغییر چشمگیر جایگاه سیاسی او از اوایل سال 2019 بود، زمانی که او تظاهرات بزرگی را در خیابان‌های کاراکاس رهبری کرد و از آن لذت برد. حمایت کردن.

ساباتینی گفت: «این یک نوع کودای غم انگیز برای به اصطلاح ریاست جمهوری او است.

در واقع، ساباتینی گفت که معتقد است حرکت گوایدو – که او آن را به تلاش ناموفق بازیگر آمریکایی میکی رورک تشبیه کرده است – فقط ضعف او را برجسته کرده است. «این یک عملکرد خالص است. او سعی می کند دوباره خود را مرتبط جلوه دهد اما نتیجه معکوس دارد. او را غمگین می کند.

«حقیقت این است که اکثر دولت‌هایی که در آن شرکت می‌کنند [Petro’s conference] – اسپانیا، بریتانیا، شیلی و دیگران – دیگر به رسمیت نمی شناسند [Guaidó’s] ساباتینی افزود: دولت، مانند آنچه بود، یا اکنون با دولت مادورو درگیر است.

صادقانه بگویم، او کمی به یک کاریکاتور تبدیل شده است. [He has] بدون اقتدار واقعی، نه محبوبیت زیادی. او به وضوح در تلاش است تا عناوین اخبار را جلب کند و خود را مرتبط و جذاب کند.» اما درام این هفته فقط “احساس بی ربط بودن او” را تقویت کرده بود.

گوایدو همچنان اصرار دارد که جنگ صلیبی او برای ایجاد تغییر سیاسی در ونزوئلا زنده است.

قبل از ترک کشور، او قصد داشت در انتخابات مقدماتی مخالفان در اکتبر شرکت کند که برای انتخاب نامزدی برای به چالش کشیدن مادورو در انتخابات ریاست جمهوری برنامه ریزی شده در سال آینده طراحی شده بود. این اولین رأی گیری از این دست پس از انتخابات 2018 خواهد بود که مادورو با وجود هدایت کشورش به یکی از بدترین فروپاشی های اقتصادی خارج از یک منطقه جنگی در تاریخ اخیر پیروز شد. بسیاری از جامعه جهانی انتخابات 2018 را به عنوان یک ساختگی غیردموکراتیک محکوم کردند.

حزب گوایدو، Voluntad Popular (اراده مردمی)، آنچه را «اخراج خودسرانه» او از کلمبیا خواند، محکوم کرد.

با این حال، پترو عقب نشینی کرد و مدعی شد که اگر گوایدو به بندر رسمی ورود و ارائه پاسپورت می رسید، کشورش «با کمال میل» به او پیشنهاد پناهندگی می داد.

رئیس جمهور چپگرای کلمبیا در توییتی نوشت: «هیچ دلیلی برای ورود غیرقانونی به کشور وجود ندارد».

پترو اضافه کرد: واضح است که بخشی از سیاست می‌خواست مانع پیشرفت بدون مانع کنفرانس بین‌المللی ونزوئلا شود.

پترو در افتتاحیه کنفرانس یک روزه خود در مورد ونزوئلا گفت که می‌خواهد اقداماتی را ببیند تا اطمینان حاصل شود که شهروندان این کشور در انتخاب دموکراتیک رهبران خود آزاد هستند. اما رئیس‌جمهور کلمبیا همچنین خواستار پایان دادن به تحریم‌های آمریکا شد که او آن را عامل بحران انسانی وخیم می‌داند که بیش از هفت میلیون ونزوئلایی را در هشت سال گذشته مجبور به فرار به خارج از کشور کرده است.

ما آن را در خیابان های خود دیده ایم: [Venezuelan] مردم در خیابان های بوگوتا و کلمبیا گرسنه می مانند. پترو به دیپلمات‌های کشورهایی از جمله ایالات متحده، آلمان، مکزیک، آفریقای جنوبی، بریتانیا و برزیل گفت: مردمی که از گرسنگی فرار می‌کنند، از بدبختی فرار می‌کنند.

«آمریکا نمی تواند محل تحریم باشد. قاره آمریکا باید محل آزادی باشد. و قاره آمریکا باید مکانی برای دموکراسی باشد.»