زندگی پس از راگبی: در حالی که بازی احساس می‌کند، بازیکنان با انتقالی سخت مواجه می‌شوند | لیگ برتر

تیتعداد نهایی تلفات کاملاً تأیید نشده است، اما مطمئناً صدمه دیده است. به گفته کریستین دی، دبیر کل انجمن بازیکنان راگبی، حداقل 100 نفر از اعضای فعلی تیم لیگ برتر به زودی بدون قرارداد خواهند ماند، قربانیان واقعیت‌های مالی شدیدی که در بازی باشگاهی انگلیس وجود دارد. دی می گوید: «بازار به طرز باورنکردنی فشرده شده است. ما به دنبال این هستیم که 10 بازیکن ارشد در هر تیم در سال آینده حضور نداشته باشند.

شاید یکی دو نفر خوش شانس باشند و یک آزمایش تابستانی در جایی پیدا کنند. با این حال، پیامدهای کاهش دستمزد 5 میلیون پوندی لیگ برتر، رویاهای زیادی را تهدید می کند. برخی از باشگاه‌ها کامیون‌های حرفه‌ای آکادمی را کنار گذاشته‌اند، برخی دیگر پیشنهادات تمسخر آمیزی ارائه کرده‌اند که هیچ ورزشکاری تمام وقت نمی‌تواند آن‌ها را بپذیرد. دی می‌گوید: «دو سال گذشته برای اتحادیه راگبی به‌عنوان یک ورزش حرفه‌ای، از همان روزهای اولیه که همه کور پرواز می‌کردند، آزمایش‌کننده‌ترین و چالش‌برانگیزترین سال‌ها بوده است». “ما در تلاشیم تا در این زمینه کمک کنیم.”

اما حتی زمانی که دی عزم خود را برای مذاکره برای حداقل دستمزد مناسب و یک صندوق خیرخواهانه برای بازیکنان گذشته بیان می‌کند، نادیده گرفتن یک حقیقت بسیار بزرگ‌تر به طور فزاینده‌ای سخت است. حماقت وجود دارد و سپس حماقت استخوانی کسانی که فکر می کنند حرفه ای راگبی به تنهایی آنها را برای زندگی آماده می کند. به ندرت زمان بدتری وجود داشته است که تمام تخم های خود را در سبد راگبی قرار دهید که به طور فزاینده ای متزلزل می شود.

به اعتبار RPA، از زمانی که دی به عنوان یک جوان حرفه‌ای در سال 2003 شروع شد، اوضاع کمی پیش آمد. امسال 91 درصد از بازیکنان لیگ علاقه مند به توسعه خود فراتر از راگبی بودند و 62 درصد از بازیکنانی که در دوره های آموزشی یا حرفه ای ثبت نام کردند. بیش از 100 کمک هزینه تحصیلی نیز برای کمک به بازیکنان برای آماده شدن برای زندگی خارج از حباب رختکن تصویب شده است.

با این حال، از بسیاری جهات، این کار آسانی است. کادر را علامت بزنید و ادامه می دهیم. برای کسانی که نوک انگشتان پا به دنیای واقعی باز می گردند، سخت تر از آن، تکرار هجوم آدرنالین هفتگی است که به آن معتاد شده اند. یا، سخت تر از آن، لایه برداری از لایه های گذشته نهادینه شده خود و یافتن چیزی که ممکن است باعث شادی پایدار و تحقق بلندمدت شود.

خوشبختانه افرادی مانند جف گریفیث در اطراف وجود دارند که به شما کمک می کنند. در زندگی سابق، گریفیث در سه تیم عقب برای بلک هیث، اشر، پلیموث آلبیون، روترهام و بدفورد بازی می کرد. این روزها او مالک و مدیر اجرایی آژانس بازاریابی دیجیتال Builtvisible است و همچنین در کمک به بازیکنانی که خود را در دوراهی زندگی خود می بینند، متخصص است.

او به همراه خواهرش نیکولا، روانشناس بالینی، Tackling Transition را راه‌اندازی کرده است تا به ورزشکاران حرفه‌ای کمک کند تا کنترل خود را از ورزش خارج کنند. او معتقد است که هنوز نیاز قابل توجهی به آن وجود دارد. من چند بازیکن بازنشسته لیگ برتر دارم که می گویند ای کاش قبلاً چنین چیزی وجود داشت. یکی از آنها در یک کار بن بست که واقعاً به آن اهمیتی نمی داد راهش را رد می کرد. دیگری به من گفت که احساس می کند دوباره یک بازیکن آکادمی است. یک دقیقه او در مقابل 80000 نفر برای هارلکین ها بازی می کرد، دقیقه بعد در جایی در دفتری گیر کرده بود.

همه می‌دانند که بازی راگبی نمی‌تواند برای همیشه دوام بیاورد، اما به همان اندازه، ممکن است پس از توقف، کبوتر را ترک کنید. “آنچه در راگبی اتفاق می افتد، به ویژه، این است که مردم به سمت امور مالی یا دلالی سوق داده می شوند … چیزهایی که شما به طور کلاسیک به دلیل مهارت های قابل انتقال خود در آنها خوب خواهید بود.” اما اگر کمی بیشتر به چیزها فکر می کردند و به این فکر می کردند که اشتیاق واقعی شان چیست، چه؟ بازیگری؟ نوشتن؟ یکی از هم تیمی های سابق گریفیث جیمز واترهاوس خبرنگار بی بی سی در اوکراین است که با او در روترهام، پلیموث و اشر بازی کرد. دیگری بن مرسر، نویسنده کتاب عالی راگبی Fringes است. همه آنها به اندازه کافی باهوش بودند که نیاز به نگاه کردن به راگبی را حتی زمانی که کاملاً در آن غوطه ور بودند، درک کنند.

چیز دیگری که گریفیث به آن اشاره می‌کند، به درد می‌خورد. او هشت سال را صرف بازی در چمپیونشیپ و نشنال وان کرد و بهترین دورانی را که در بلک هیث در نشنال وان داشته است، می داند. من تعادل داشتم زیرا در حال ساختن حرفه ای بودم و از راگبی به عنوان یک راه فرار استفاده می کردم تا اینکه همه کاره باشد. در نتیجه راگبی بهتری بازی کردم. واضح تر بودن فواید زیادی دارد و در واقع عملکرد شما را بهبود می بخشد زیرا می توانید خاموش شوید. یک فرد متعادل تر، ورزشکار بهتری است.»

برای او نیز آشکار شد که بازیکنان باشگاه‌های لیگ برتر که به صورت قرضی بازی می‌کردند اغلب در یکی از این دو دسته قرار می‌گرفتند: آنهایی که تلاش می‌کردند تا درگیر و معاشرت کنند و آنهایی که صرفاً زمان را مشخص می‌کردند. «شما کسانی را می‌شناختید که افراد موفقی هستند و کسانی را می‌شناختید که دنبال حرفه راگبی هستند. اولی ها در حال حاضر بهتر از آنهایی هستند که شاید تعداد انگشت شماری از مسابقات برتر را شروع کردند، اما هرگز قرار نبودند جهان را شکست دهند. نکته جالب در مورد راگبی این است که وضعیت مالی واقعاً به اندازه کافی خوب نیست که بتواند آل-این بودن را توجیه کند. چه کسی در راگبی برای همیشه پول در می آورد؟

این یکی از درس‌هایی است که او اکنون سعی می‌کند به او منتقل کند، تا از گم شدن کامل بازیکنان جلوگیری کند. “چه زمانی [France’s] کریستف دومینیچی در سال 2020 درگذشت و واقعاً آن را به خانه آورد. من فکر نمی‌کنم این یک هنجار باشد، اما داستان‌های بی‌شماری از افرادی وجود دارد که پس از پایان کار خود با مشکل مواجه می‌شوند. فکر می‌کنم روانشناسی از نظر عملکرد در حال تبدیل شدن به یک چیز بزرگ‌تر است، اما زمانی که دوران حرفه‌ای یک بازیکن به پایان می‌رسد، شکافی وجود دارد. وحشیانه، این چیزی نیست که باشگاه ها وظیفه انجام آن را دارند.

به همین دلیل است که گریفیث می خواهد سعی کند آنها را از پتانسیل پنهان خود آگاه کند. من با مرد دیگری صحبت می کردم که به تازگی از لیگ برتر بازنشسته شده است. او می گفت که بسیاری از چیزها در مورد انتقال بسیار منفی است. ما می خواهیم که مثبت باشد. موضوع توانمندسازی گسترده است. هر چه زمانی که در راگبی هستید، خود را بهتر درک کنید، مسلح و مجهزتر خواهید بود. و هر چه زودتر کاری را انجام دهید بهتر است. هر چیزی بهتر از این است که خیلی دیر شود.» حتی برای کسانی که هنوز به یک قرارداد لیگ برتر پایبند هستند، جای تامل زیادی وجود دارد.

در بریتانیا، خیریه Mind با شماره 0300 123 3393 و Childline با شماره 0800 1111 در دسترس است. در ایالات متحده، Mental Health America به شماره 800-273-8255 در دسترس است. در استرالیا، پشتیبانی در Beyond Blue در 1300 22 4636، Lifeline در 13 11 14، و در MensLine در 1300 789 978 در دسترس است.