هرگز نگو بمیر کالینگوود از اسندون در کلاسیک روز آنزاک | AFL

شما هرگز این تیم کالینگوود را شکست نداده اید. بدون سرب کافی است. شما می دانید که آنها به آمدن ادامه خواهند داد. آن‌ها مانند Grim Reaper بسته می‌شوند، مطابق با تماس فوق‌العاده Gerard Whateley در سال گذشته. همانطور که اسندون امروز دوباره متوجه شد، آنها شما را با ذوقی سرد می کاهند.

بمب افکن ها 28 امتیاز بهتر در وقت استراحت نهایی داشتند. اما هنوز برای راحتی خیلی نزدیک بود. امروز بیش از 95000 نفر در MCG حضور داشتند و هر یک از آنها می دانستند چه چیزی در راه است. برای مردم اسندون، این احساس عذاب قریب الوقوع بود. برای بازیکنان و حامیان کالینگوود، این احساس بسیار آشنا بود: حق با ما بود. این فیلم را قبلا دیده بودیم. مانند Chautauqua در Randwick، گوش‌ها را به عقب می‌چسبانیم و بالای آن‌ها بخار می‌کنیم.

دیروز به عنوان یکی از درگیری های بزرگ روز آنزاک از بین خواهد رفت. بزرگتر از بازی های Anzac Day در سال های اخیر احساس می شد. انگار آخرین جرعه تابستان در ملبورن بود. احساس می‌کرد، و ثابت کرد که یکی از بزرگ‌ترین تماشاگران خانگی و خارج از خانه در تاریخ بازی است. به نظر می‌رسید اسیدی‌ترین آزمایش اسندون در سال‌های اخیر بوده است: آیا آنها بالغ شده بودند؟ آیا آنها دام داشتند؟ و آیا آنها استعداد داشتند؟

ترم سوم شبیه ساخت این سمت اسندون بود. آنها در سه ماهه قبل به چالش کشیده شده بودند، اما بر خلاف سال گذشته، آنها توانستند جریان را متوقف کنند و تنظیم مجدد کنند. حالا آنها ناگهان تیم کارآمدتر بودند. حالا آنها بودند که روی زمین می دویدند. آنها یک بازی کنترل شده و صبورانه انجام دادند. آنها راهرو را از کالینگوود رد کردند. و زمانی که ناتان کروگر کنار گذاشته شد، این بمب افکن ها بودند که تسلط راک و همه برتری را داشتند.

اما همانطور که گفتم، این کالینگوود بود. کریگ مک‌ری مربی بعد از آن گفت: “شما باید دقایق بازی را انجام دهید تا ما را شکست دهید.” “تاب از لگن” یکی دیگر از او است. آنها بمب افکن ها را در ترم آخر به زمین زدند. یک تصویر تکراری در تمام فصل گذشته، و دوباره امروز، بازیکنان چرخشی کالینگوود بود که برای نیمکت دویدند، در حالی که بازیکنان اسندون مانند اخراج شده از یک استودیوی یوگا بیکرام تلوتلو خوردند. جک کریسپ نمونه کامل آن است. او باید یکی از بهترین بازیکنان فوتبال یک چهارم آخر کشور باشد. در تمام دوره پایانی امروز، او در وسط MCG تاخت و تاز می کرد و حملات متعددی را ترتیب می داد.

به سختی می توان تیمی از کالینگوود را به خاطر آورد که هوادارانش را مانند این تیم جذب کرده باشد. گروه اسکرابرهای صادق میک مالتهاوس در سال 2002 مانند گروه 1990 محبوب بود. اما من شک دارم که حتی تیم میک در فصل 11-2010 این سطح از تحسین را به خود جلب کرده باشد.

بسیاری از آن به دلیل McRae است. او تقریباً بیش از حد خوب است که واقعیت داشته باشد. او خیلی خوب، بیش از حد معقول، بیش از حد سنجیده است. او بیش از حد منطقی است. مربیان قرار است دیوانه باشند. آنها قرار است امتیازاتی برای تسویه حساب داشته باشند. آنها قرار است به شما بگویند که چرا باید برنده شوید، نه چگونه. هر کسی، در هر سطحی، که تا به حال زیر نظر یک سرجوخه قلابی بازی کرده است، وقتی مک‌ری را تماشا می‌کند و به آن گوش می‌دهد، همین واکنش را نشان می‌دهد – این همان مردی است که آرزو می‌کردم زیر نظر او بازی می‌کردم!

ولی ارزش این را دارد که به یاد بیاوریم او کیست و از کجا آمده است. با وجود تمام صحبت های کرکی، تمام شوخی های پدر، و تمام جلسات مدیتیشن، او یک مرد لی متیوز است. آنها قاتل بودند، آن طرف های بریزبن. و همینطور مردان مکری. آنها قاتلان خندان هستند. جیسون آکرمانیس چیزهای احمقانه زیادی می گوید اما اخیراً چیز جالبی گفته است. او گفت دو موردی که لی متیوز بیش از هر چیز به بازیکنانش تاکید کرد این بود که از غریزه خود استفاده کنند و به هر قیمتی بازی کنند، به ویژه در نیمه جلو. او احتمالاً روی چند چیز دیگر تأکید کرده است که اکثر آنها اکنون در زمین فوتبال غیرقانونی هستند. اما آنها دو چیز هستند که این طرف کالینگوود را تعریف می کنند و دو چیز هستند که امروز بمب افکن ها را شکستند.

داشتن نیک دایکوس نیز کمک کرد. امروز یک روز قانونی در دفتر بود – 40 لمس، دو گل ترم گذشته، یک مدال آنزاک. یک ماه پیش، در میدان مرکزی در MCG، او و برادرش به پدربزرگشان که اوایل همان هفته درگذشته بود، ادای احترام کردند. بعداً پدرشان پیتر آنها را در اتاق در آغوش گرفت. “رفیق، دوستت دارم، چقدر خوب است؟” به پسر کوچکترش گفت در ساعت 6 بعد از ظهر امروز در MCG، 50 یا 60 هزار طرفدار Collingwood بدون شک موافق بودند.