چرا قطر با عذرخواهی برای مسائل حقوق بشر و برابری تمام شد | جام جهانی 2022

“پipes شما به آنها نیاز دارید. من آنها را همین جا گرفتم.» سخنان حسن الثوادی، دبیرکل کمیته عالی تحویل و میراث قطر 2022، صبح پنجشنبه در دوحه.

در واقع این درست نیست. در واقع این خطی است که توسط فروشنده ناشناس کوکائین خونه به خونه در سریال تلویزیونی The Wire، طی سکانسی که اداره پلیس بالتیمور با جرم زدایی مواد مخدر در محله ای متروکه آزمایش می کند، بیان می شود. اعتیاد به حد ناامیدی می رسد. دلالان شهر چشم انداز خود را از جهنم کارآفرینی ایجاد می کنند.

و همه درسی از سرمایه داری کالایی زندگی یا مرگ می گیرند.

ثوادی در مورد لوله ها چیزی نگفت. در عوض، او در پاسخ به برخی ابراز نگرانی های نسبتا ملایم درباره حقوق LGBTQ+ از سوی گرت ساوت گیت، گفت: «کسی که نفوذ زیادی دارد مانند ساوت گیت، کسی با مخاطبان زیادی که به حرف های او گوش می دهد، باید کلماتش را با دقت انتخاب کند. ”

ثوادی در ادامه به این اشاره کرد که ساوتگیت نادان بوده و نتوانسته است مسائل مطرح شده را به درستی بررسی کند. و پیام به اندازه کافی واضح بود. دبيركل كميته عالي تحويل و ميراث كه مدتهاست مودبانه به اين مطالب گوش كرده و نرمش و سازش مي كند، ديگر طاقت نمي آورد.

بعداً در همان روز، ثوادی به رئیس فدراسیون فوتبال نروژ، لیز کلاونس، گفت که باید قبل از این که تصور کند شکایت اخلاقی خود را در مورد جام جهانی که از طریق کمیته فیفا مملو از افراد فاسد تهیه شده است، “آموزش” دهد. ناگفته نماند که در کشوری روی صحنه رفته است که در آن، رک و پوست کنده، کلاونس نمی تواند به دلیل همجنس گرا بودن، و در نتیجه عضوی از یک طبقه مجرمانه، رئیس جمهور هر چیزی باشد. پس آره. تحصیلات. باکلاس بمانید بچه ها

اما یک چیز واضح به نظر می رسد زیرا قطر 2022 وارد شمارش معکوس طولانی خود می شود.

در موسیقی حال و هوای محیط تغییری ایجاد شده است. قطر با عذرخواهی تمام شد. در عوض کمی آلفا شده است، عضلات گردنش را باز کرده، حوله‌اش را در آن استادیوم‌های درخشان جدید می‌چرخاند. دیدن اینکه چرا این اتفاق می افتد سخت نیست. و چرا احتمالاً چیز خوبی است، یا حداقل کمی به حقیقت این قسمت خارق العاده نزدیک تر است.

چرا تغییر لحن؟ اساساً قطر در حال گذراندن یک لحظه مطلق است. ستاره ها هم تراز شده اند. جام جهانی همه چیز بسته بندی شده است. قیمت بنزین افزایش یافته است. جنگ در اروپا باعث می‌شود زائران روزانه کلاه‌های خود را بردارند و دستان خود را بر سر قیمت نفت فشار دهند. فقط نوامبر گذشته، بوریس جانسون در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به امیر شیخ تمیم بن حمد آل ثانی می‌پرداخت و از قطر می‌خواست که با تبدیل شدن به «تامین‌کننده آخرین راه‌حل گاز» بریتانیا، که در حال حاضر حلقه ترسناکی دارد، ما را به انجام برساند.

این چیزهای گیج کننده است تحریم کردن؟ اعتراضات؟ واقعی شوید. شما همه می آیید و هیچ یک از شما قرار نیست حرفی بزنید. خوب، جدا از شما، نروژ، با غنی‌های کربنی و کافی بودن انرژی شما. بقیه شما، فقط چشم خود را به آن ذخیره شیرین 200 ساله گاز طبیعی خیره کنید. ضربه بزن آن را بمکید. لوله های. شما به آنها نیاز دارید، ما آنها را از اینجا دریافت کردیم.

از این نظر، چیزها حداقل کمی روشن شده است. برای کسانی از ما که در سر و صدا و رنگ گم شده ایم، کمی شبیه خیره شدن به تصویر چشم جادویی تاریخ بوده است. این در زوریخ در سال 2010 اصلاً معنی نداشت.

البته قطر در حال برگزاری جام جهانی است. مورخانی که وقایع دوران پر اضطراب ما را ترسیم می‌کنند، می‌توانند از این جام‌های جهانی دوقلو، روسیه-قطر، به‌عنوان یک نمونه عملی دقیق از روشی که نفت و گاز قدرت، درگیری و ثروت را در سرتاسر جهان هدایت کرده‌اند، استفاده کنند. روشی که ورزش نه تنها استعاره ای از این موضوع بوده است، بلکه بخشی فعال و مشتاق از این فرآیند بوده است.

نفت دو جام جهانی گذشته را ساخت. نفت به تازگی قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شده است. نفت برای قهرمانی در لیگ برتر اجاره دارد. آنها احتمالاً فقط باید جلو بروند و توپ جام جهانی را با گاز طبیعی پر کنند، تیم برنده را با یک استوانه کمپینگ بزرگ روی سکو بچسبانند و بتوانند مانند یک مشعل Bunsen روشن شوند.

و بنابراین اگر قطر تصمیم بگیرد در مورد همه اینها کمی صریح تر باشد، احتمالاً چیز خوبی است. بدیهی است که همه ما شریک جرم هستیم. تا زمانی که این اعتیاد را ترک نکنیم، تا زمانی که بنزین و نفت به عقب برگردند یا جایگزین شوند، همه ما درگیر این روند هستیم، از مصرف کنندگان ناآرام، تا زندگی دوگانه عجیب سیاستمدارانمان که برای یک معامله، دست دادن، و مسیر تانکرها تلاش می کنند. .

درست تا دورویی های شعله ور دیوید بکهام، شوالیه سفید قهرمان خود انگلستان در جام جهانی و عموماً با چیزهایی مانند گنجاندن و ارزش های لیبرال که در حال حاضر بسیار داغ هستند، همدردی می کند. اما فریفته وسوسه پول قطری ها شد و با قرارداد 150 میلیون پوندی خود به یک پاپینجای مضحک تبدیل شد تا وانمود کند که این جام جهانی فقط هتل ها و استادیوم های خوب است.

اما هی، بک فقط انسان است. و در نهایت این همه تعادلی از آن نیازهای انسانی است. افراد نزدیک به این روند مدتی است که می گویند دلیل واقعی قطر در وهله اول خواهان جام جهانی، امنیت است. مسائل اخلاقی، گفتگوی دایره ای بی پایان در مورد حقوق کارگران یک موسیقی متن ضروری است. اما قطر یکی از بالاترین تولید ناخالص داخلی سرانه در جهان را دارد. واقعاً چرا برای آن مهم است که بخش کوچکی از غرب لیبرال در مورد جنبه‌های فرهنگ خود چه فکر می‌کند؟

در واقع این در مورد نگرانی هایی است که در حال حاضر بسیار واقعی تر به نظر می رسند. قطر می خواهد شناخته شود. قطر نمی خواهد بخشی از جریان اصلی باشد. قطر نمی‌خواهد همسایگانش بر فراز مرز راهپیمایی کنند در حالی که جهان تلاش می‌کند آن را روی نقشه پیدا کند. این هدف محقق شده است و با شکوه است. از اینجا به بعد در قطر دیگر لازم نیست خوب بسازید. بقیه، خوب، ما آزادیم که تماشا کنیم.