لیگ برتر و جام حذفی: 10 نکته صحبت از اقدام آخر هفته | لیگ برتر

1) تن هاگ امیدوار است که شیب سه گانه سیتی را متوقف کند

برای دقایق زیادی در ومبلی و تا زمانی که سولی مارچ گریه کرد، اعتبار رژیم اریک ده هاگ در معرض خطر بود. در هفته‌های اخیر، استقبال گسترده‌ای از این که منچستریونایتد بالاخره سرمربی مناسب را پیدا کرده بود، کمرنگ شد. هم لوئیس فن خال و هم ژوزه مورینیو طلسم های زودگذری از موفقیت را به ارمغان آوردند. هر دو جام نیز کسب کردند. حتی اوله گونار سولسشر لبخندها را برای مدتی بازگرداند. شکست های سنگین از لیورپول و سویا به افکار تاریک سپیده دم کاذب تسریع کرده بود، اما اکنون تن هاگ این شانس را دارد که میراث فوتبال یونایتد را تقویت کند. تا 3 ژوئن و فینال جام حذفی، منچسترسیتی می تواند سه گانه را به دست آورد تا با یونایتد در سال 1999 برابری کند، بزرگترین دستاورد این باشگاه. برای انکار سیتی و انجام چنین دزدی، یونایتد به قدرت هجومی بسیار بیشتری نسبت به برایتون نیاز دارد، اگرچه نام‌های کمتر ستاره‌ای مانند ویکتور لیندلوف، آرون وان بیساکا، دیوگو دالوت و حتی آنتونی نیز مورد استقبال قرار خواهند گرفت. جان بروین

2) نیمه ومبلی اعداد غم انگیز را جذب می کند

منچسترسیتی مقابل شفیلد یونایتد حس یک نیمه نهایی جام حذفی را نداشت. در واقع، علی رغم هت تریک خوب ریاض محرز، واقعاً چیزی شبیه به هیچ چیز خاصی نبود. این که تسلط همه جانبه سیتی به این معنی بود که نتیجه کم و بیش یک نتیجه قطعی بود کمکی نکرد. این که بلیدز حضور خود در ومبلی را با سه امتیازی که تضمین کننده صعود در برابر وست بروم در روز چهارشنبه بود، عوض می‌کردند، به سختی این موضوع را تایید می‌کردند. هیچ یک از طرفداران به طور خاص به این مناسبت علاقه نداشتند و تعداد صندلی های خالی در بین هر دو تخصیص قابل توجه بود. چیزی که ما را به بی ارزش‌ترین عامل از همه می‌رساند: این ایده که در شرایط بحرانی هزینه‌های زندگی، ده‌ها هزار نفر از حامیان این شهرهای شمالی باید مجبور شوند برای یک برنامه عصرگاهی چند ساعت دورتر، دلار بالایی بپردازند. با وجود خطر نبودن احتمالی بازی، مکانی نزدیک‌تر به خانه می‌توانست پمپاژ کند. در عوض، ما در معرض موقعیتی قرار گرفتیم که هیچ چیزی شبیه روح جام نداشت. نیک ایمز

3) آیا کونته در مورد بازیکنان اسپرز حق داشت؟

او ممکن است در تاتنهام بخش اعظم مدیریت خود را از دست داده باشد، اما افتضاح آنتونیو کونته پس از تساوی 3-3 ماه گذشته مقابل ساوتهمپتون هر هفته بیشتر به چشم می خورد. من بازیکنان خودخواه را می بینم، بازیکنانی که نمی خواهند به یکدیگر کمک کنند و قلب خود را به کار نمی گیرند [into it]او پس از آن فروپاشی خاص گفت. آنها نمی خواهند تحت فشار بازی کنند، آنها نمی خواهند تحت فشار بازی کنند. حتی کسانی که احساس می‌کردند کونته تلاش بدبینانه‌ای برای سلب مسئولیت از خود انجام می‌دهد، باید اعتراف کنند که با تکه تکه شدن در بازی حساس مقابل نیوکاسل، این تیم هیچ تمرکز، انسجام و گرسنگی حریفان خود را نداشت. نشان کمی از جنگیدن برای یکدیگر نشان داد. در حالی که هواداران خشم خود را به سمت سلسله مراتب باشگاه هدایت می کنند، بازیکنان باید غرور خود را در بازی های دشوار مقابل منچستریونایتد و لیورپول حفظ کنند، در غیر این صورت ممکن است پایانی واقعاً دردناک برای فصل باشد. ویل مگی

4) آرتتا باید مشکل سالیبا را حل کند

اگر می‌خواهیم قهرمان شویم، باید به آنجا برویم و بازی را ببریم، همین. گابریل ژسوس پس از تساوی بسیار زیان‌بار مقابل ساوتهمپتون، با تمام تلاش‌های مهیج آرسنال، آن را در خط مقدم قرار داد. آنها اکنون باید این کار را به سختی انجام دهند و این به معنای کسب سه امتیاز در روز چهارشنبه در برابر تیم منچسترسیتی است که نشانه کمی از کنار گذاشتن آن دسته از مهاجمان دفاعی است که به حریفان آرسنال در طی دو هفته گذشته کمک کرده اند. میکل آرتتا دعا خواهد کرد که بازیکنانش این اشتباهات را از سیستم خود حذف کنند، اما فراتر از آن، او باید چیزی را طراحی کند که سیتی را از کار بیاندازد. بدون ویلیام سالیبا، آرسنال چیزی را در خط دفاعی از دست می‌دهد، بلکه در بازی‌های تدارکاتی خود نیز چیزی را از دست می‌دهد: آنها در مالکیت توپ کندتر هستند و این مسئله به خط میانی آنها هم سرایت می‌کند. شاید این بازیکن فرانسوی یک بهبودی معجزه آسا پیدا کند، اما اگر آمادگی کافی برای قمار کردن را نداشته باشد، آرتتا باید راهی برای حرکت سریع تیمش پیدا کند. آیا بازگشت موقت به وسط برای بن وایت می تواند یک راه حل بالقوه باشد؟ که

5) کلید ثبات در فشار لیورپول

یورگن کلوپ با تمجید از کیفیت ضد فشار و انسجامی که باعث شد لیورپول دومین پیروزی متوالی را بر حریفی که در معرض خطر سقوط قرار دارد به ارمغان آورد، گفت: «امیدوارم خیلی دیر نشده باشد. تیم او در این فصل شش بار در بازی‌های متوالی لیگ پیروز شده است، اما تنها یک بار، با ثبت چهار برد متوالی لیگ در هر دو طرف از وقفه جام جهانی، روند پیروزی‌ها را بیشتر کرده است. با تاتنهام و استون ویلا در میان چهار بازی خانگی باقیمانده، و گزینه‌های تهاجمی کلوپ با کشف مجدد دیوگو جوتا و در دسترس بودن لوئیز دیاز تقویت شده است، لیورپول باید شرایط اروپایی را مشخص کند. اما، اول، مقداری سازگاری دیرهنگام. بیایید فقط روی وستهام تمرکز کنیم [on Wednesday]ویرژیل ون دایک، به درستی از فریب خوردن خودداری کرد. بعد از همه چیزهایی که در این فصل پشت سر گذاشتیم، این کلید است. تا اینجای کار فصل بسیار سختی بوده است.» اندی هانتر

6) لیدز در رکود پس از بیلسا گیر کرده است

جاوی گراسیا مورد هدف هواداران لیدز قرار نگرفت، زیرا تیم آنها در برابر فولام با شکستی مضر روبرو شد. بازیکنان او هم نبودند. تلاش در نمایش کم نبود. لیدز سخت بازی کرد و به مصاف تیمی از فولهام رفت که هیچ شباهتی به لمس نرم تیم های قبلی خود نداشت. در عوض، نام ویکتور اورتا بود. اورتا مدیر ورزشی است که مارسلو بیلسا را ​​به یورکشایر غربی وسوسه کرد، اما او همچنین مدیر سابق مقدسی را که نامش در میان فراخوان ها برای “برکناری هیئت مدیره” خوانده می شد، برکنار کرد. حتی اگر کیمیاگری بیلسا تا فوریه سال گذشته کار خود را متوقف کرده بود، این شکست طرح جانشینی اورتا و مالک آندریا رادریزانی است که طرفداران لیدز را خشمگین می کند. جسی مارش یک نیم تنه بود. گراسیا باید تکه‌های یک تیم را انتخاب کند که کیفیت و اعتماد به نفس ندارند. اشتباهات ایلان مسلیه در دروازه بانی تیتر خبرها شد، اما از دست دادن اعصاب او از باشگاهی ناراضی در درون خود صحبت می کند. جی

7) Soyuncu دوباره متولد شد به عنوان اسمیت فولاد روباه

این مدافع میانی دم اسبی در قلب خط دفاعی لستر کیست؟ کاگلار سویانکو توسط برندان راجرز متوقف شد اما از زمانی که دین اسمیت تا پایان فصل هدایت لستر را برعهده گرفت، هر دو بازی لستر را آغاز کرده است. سویونکو در پیروزی حیاتی شنبه مقابل وولوز عالی بود و در حالی که لستر برای اولین بار از فوریه تا کنون طعم پیروزی را چشید، چند بلوک کلیدی را ایجاد کرد. راجرز احساس می‌کرد که عملکرد سویونجو در تمرینات اغلب مستحق حضور در ترکیب تیمش نیست، چه رسد به ترکیب اصلی‌اش، اما مدافع ترکیه‌ای توسط اسمیت بازگردانده شد و به دمیدن روح تازه‌ای در فصل پرچم‌دار لستر کمک کرد. اسمیت گفت: “من نمی دانم قبل از رسیدن به اینجا چه اتفاقی افتاده است.” من بازیکنی را دیده ام که به باشگاه متعهد است، واقعا خوب تمرین می کند و فکر می کنم عملکرد او این را نشان داده است. بن فیشر

8) مویس شایسته بیرون رفتن با صدای بلند است

پیروزی افسارگسیخته وستهم در بورنموث باعث شد تا دیوید مویس در یک هفته به 10 گل برسد. اینکه آیا نمایش‌های اخیر برای متقاعد کردن سلسله مراتب وستهم به ماندن با اسکاتلندی کافی باشد یا نه بعید به نظر می‌رسد، اما او می‌تواند با سفر به پراگ برای فینال لیگ اروپا در صورت خروج از آلکمار در ماه آینده، تسلیم شود. تعداد کمی از سرمربی که وستهام را به مقام ششم و رکورد مجموع امتیازات پس از بازگشتی نامشخص در سال 2019 که – با دلیل – در این صفحات به عنوان “قربی که احتمالاً الهام بخش هواداران سرخورده نخواهد بود” توصیف شده است، از خروج غرور آور ناراحت شوند. مویس همیشه به‌عنوان مردی با نجابت شناخته می‌شد، اما دومین دوره او در شرق لندن به بازگرداندن شهرت او به عنوان یک مدیر زیرک زمین تمرین کمک کرد که به تیم‌هایش ظرافت، شوخ طبعی و سرسختی القا می‌کند. تقریباً تمام دوره های مدیریتی به کینه توزی ختم می شود. این یکی ممکن است فقط در یک نقطه اوج به دست آمده به پایان برسد. الکس هس

9) ویلا شن و ماسه را به عنوان انتهای وصله بنفش نشان می دهد

صعود استون ویلا به لیگ قهرمانان احتمالاً در پایان است، اما ویژگی‌های مشخصی که باشگاه را احیا کرده است، در مبارزه در برنتفورد خود را نشان داد. اولی واتکینز در اولین بازی خارج از خانه از 21 ژانویه موفق به گلزنی نشد و در نبرد با تیم امید انگلیس مقابل ایوان تونی شکست خورد. این به داگلاس لوئیز سپرده شد که در یک گل تساوی دیرهنگام خنجر بزند و عملکردی را که اونای امری در جادوها “بسیار بسیار بد” توصیف کرده بود، جبران کند. در نهایت با وجود از دست دادن امیلیانو مارتینز به دلیل مشکل معده در نیمه دوم، یک روند بدون شکست بیش از دو ماه تمدید شد. جانشین او، رابین اولسن، در پست خود برای دروازه تونی آشکار شد و به وضوح از عدم اعتماد مدافعان خود رنج می برد. امید است که مارتینز بتواند برای دیدار سه‌شنبه فولام بازگردد، اما علیرغم خروج او و خالی بودن واتکینز، ویا همچنان موفق شد از مسابقه‌ای که قبلاً ممکن بود از آنها دور می‌شد، نتیجه بگیرد. JB

10) بازگشت کالورت-لوین به بازی تافیس

شان دایچ اصرار دارد که اورتون امید خود را برای بقا به آمادگی دومینیک کالورت-لوین پس از آخرین بازگشت این بازیکن 26 ساله از مصدومیت مقابل کریستال پالاس، بسته نیست. کالورت-لوین تنها یکی از 24 گل ناچیز تیمش را در این فصل به ثمر رسانده است – کمترین گل در لیگ برتر – اما نشانه هایی از خود قدیمی خود را در سلهرست پارک نشان داد. دایچ امیدوار است که مهاجم بتواند به موقع برای سفر نیوکاسل به گودیسون پارک در روز پنجشنبه قبل از مسابقه بزرگ دوشنبه آینده در لستر، تیزبینی بیشتری پیدا کند، اگرچه او اعتراف کرد که زدن گل های بیشتر از بقیه تیمش که گرسنه از گل هستند، همچنان در حال پیشرفت است. سرمربی اورتون گفت: “من هیچ غبار جادویی ندارم.” ما راهی برای کار داریم که می تواند به تغییر آن کمک کند، اما این به بازیکنان بستگی دارد که مالکیت آن را بر عهده بگیرند. این فقط مربوط به یک بازیکن نیست. این مربوط به این است که بقیه بازیکنان نیز به میدان بروند.” اد آرونز