تیم فوتبال زنان ماریوپل از اشغال سرپیچی می کند و برای اوکراین بازی می کند

در یک استادیوم خالی در پایتخت اوکراین، گروهی از بانوان فوتبالیست با پرچم‌های آبی و زرد خود را برای مسابقه روز آماده کردند.

مانند هر بازی این روزها، آنها برای کسانی که در پی حمله روسیه به اوکراین جان باختند، یک دقیقه سکوت کردند.

لوگوی روی لباس تیم آنها چنین است: “ماریوپل اوکراین است.”

آنها اعضای تیم فوتبال زنان ماریوپل هستند.

این شهر بندری شرقی سال گذشته پس از بیش از دو ماه مقاومت سرسختانه توسط نیروهای سرنشین و غیرمسلح اوکراینی توسط نیروهای روسی ویران و تصرف شد و ماریوپول را به نماد جهانی سرکشی اوکراین تبدیل کرد. این شهر اکنون در اشغال روسیه است.

پنج بازیکن اصلی از ماریوپل با امتناع از تسلیم شدن، یک تیم جدید مستقر در کیف تشکیل داده اند و اعضایی را از سراسر کشور جذب می کنند.

هدفشون؟ نه تنها برای حفظ جایگاه خود در لیگ، بلکه به همه یادآوری می کند که علیرغم اشغال روسیه که به زودی به مرز یک ساله می رسد، ماریوپل همچنان یک شهر اوکراینی است.

انگیزه اصلی ما هنگام بازی در هر بازی، هر هفته، این بود که مردم را در ویدیو و در تمام رسانه های اجتماعی ببینند که تیم ماریوپل وجود دارد، ماریوپل اوکراین است، و حتی اگر تحت اشغال موقت باشد، باز هم موقتی است. مربی کارینا کولاکوفسکا گفت.

این هفته، این تیم برای قهرمانی اوکراین مقابل تیم شاختار بازی می‌کرد، تصویری کوچک از عادی بودن در یک زمین فوتبال. اما نه کاملا.

مقامات به دلیل خطرات امنیتی تماشاگران را از حضور در این مسابقه منع کرده اند که نتیجه آن یک ورزشگاه خالی و سکوت وهم انگیز است.

برای رسیدن به زمین، بازیکنان از ورودی استفاده می‌کنند که با کیسه‌های شن روی هم چیده شده است که عبارت «سرپناه» روی آن نوشته شده است.

هافبک آلینا کایدالوسکا پس از فرار از ماریوپل، 60 ثانیه سکوت قبل از شروع اولین بازی خود در کیف را به یاد آورد.

او گفت: «این دقیقه سکوت بسیار سخت بود

در حالی که خاطرات در ذهنش هجوم می آورد، ساختمان های بمباران شده و سوخته شده در شهر محاصره شده، وحشت فرار و مخفی شدن از حملات روس ها و دلشکستگی از دیدن جان مردم را به یاد می آورد.

“در سرم همه این اتفاقات را دیدم که اتفاق افتاد، خیلی سریع، سریع، سریع… این همه آدم، چگونه پنهان شده بودیم، به اطراف می دویدیم، روی زمین می افتادیم. همه این افرادی که داشتند می مردند.”

او افزود: “شما باید در آن دقیقه بایستید… ما از ماریوپل، تقریباً می لرزیدیم، خیلی سخت بود.”

او و دیگر بازیکنان در یک استادیوم محقر در میان ساختمان‌های چند طبقه کیف، هر روز صبح دو ساعت برای تمرین جمع می‌شوند.

آنها می دانند که قهرمانی امسال اوکراین را نخواهند برد، اما به تمرینات خود ادامه می دهند تا تیم سرپا بماند.

در سال 2015، کولاکوفسکا حرفه مربیگری خود را آغاز کرد و به همراه یانا وینوکورووا، رئیس باشگاه، تیم فوتبال زنان ماریوپل را پایه گذاری کرد.

اکنون این تیم قدیمی ترین تیم زنان در استان دونتسک اوکراین است، منطقه ای که تا حد زیادی به دلیل جنگ جاری ویران شده است.

در اوایل سال 2022، تیم ماریوپل در رده چهارم لیگ برتر باشگاه های زنان قرار گرفت.

اما نبردی که در 24 فوریه 2022 آغاز شد، نه تنها فصل فوتبال را قطع کرد، بلکه جاه‌طلبی تیم ماریوپل را برای صعود در رده‌بندی خنثی کرد، زیرا فاجعه‌ای را بر شهر آنها وارد کرد و بازیکنان را در سراسر جهان پراکنده کرد.

اعضای اصلی تیم، از جمله رئیس باشگاه و سرمربی، در تلاش برای کنار آمدن با آسیب های روحی و روانی خود در ماریوپل تحت محاصره، به بلغارستان پناه بردند.

اما زمانی که فصل جدید فوتبال در ماه آگوست آغاز شد، ایده بازگشت به اوکراین و راه اندازی مجدد تیمشان به آنها امید و شهامت داد تا ریسک کنند، حتی اگر چیزی نداشتند.

سایر باشگاه ها و مردم تجهیزات، لباس و حتی کفش فوتبال اهدا کردند.

پس از چند ماه اول پرتلاطم، باشگاه اکنون به 27 عضو افزایش یافته است که از 16 تا 34 سال سن دارند.

با وجود تنوع شهرهای بومی خود، لباس‌های تمرین آبی تیره آن‌ها با افتخار لوگوی مرتبط با ماریوپول را نشان می‌دهند که یک مرغ دریایی با یک توپ فوتبال در پس‌زمینه نشان می‌دهد، و اشاره‌ای به موقعیت شهر در ساحل شمالی دریای آزوف دارد.

با وجود مشکلات بی شمار و کمبود بودجه، زنان مصمم به بازی هستند.

کاپیتان تیم پولینا پولوخینا، 33 ساله، گفت که امیدوار است او و تیم روزی برای بازی در استادیوم رسمی باشگاه در ماریوپول، شهر زادگاهش، بازگردند.

او گفت: «به طور طبیعی، عمیقاً ما امیدواریم که روزی به آنجا برگردیم

پولوخینا از 18 سالگی فوتبال بازی می کرد و گفت که حضور در تیم ماریوپل حتی در چنین شرایط سختی برای او افتخار است.