واگاتا کریستی™؟ جناس من علامت تجاری شده است، اما شوخی بر سر من است | دن اتکینسون

تیسه سال و شش ماه و 13 روز پیش، من در توییتر این جمله را نوشتم “کولین رونی: آگاتا کریستی”. خب، این چیزی نیست که من توییت کردم. من یک “W” را قبل از آگاتا وارد کردم، و یک جناس یکبار مصرف ایجاد کردم که به نوعی ویروسی شد. در کمال تعجب من این شوخی در سرفصل های بی شماری در سراسر جهان نقش بسته بود. شاید تعجب کنید که چرا جناس معروفم را به این شکل شکنجه آمیز معرفی کرده ام. خوب، من سعی می کنم از شکایت نشدن جلوگیری کنم.

در این هفته جهان متوجه شد که ربکا واردی عبارت-who-shall-not-be-name را علامت تجاری کرده است، به این معنی که او می تواند از استفاده از W******* C******* به عنوان یک برند یا نام تجاری کسب درآمد کند. وکلای تشنه پول را بر روی هر کس دیگری که جرأت استفاده از آن را دارد آزاد کنید.

وقتی فهمیدم ابتدا مات و مبهوت شدم. حتی نمی‌دانستم که ممکن است یک جوک علامت تجاری بگذارد. اگر جوک ها شروع به خرید کنند، طنز بریتانیایی آینده ای تاریک خواهد داشت. چرا مرغ از خیابان رد شد؟ نمی توانم به شما بگویم وگرنه خانه ام را از دست خواهم داد.

اما حیرت من با تحسین غیرمنتظره ای از چتزپاه خانم واردی آمیخته شد: او نه تنها پرونده دادگاه را باخت، بلکه شوخی حتی درباره او هم نبود! این کولین بود که استگاتا کریسپی نام داشت. (با عرض پوزش. اگر بخواهم در مورد عبارتی بنویسم که از نظر قانونی نمی توانم متعهد به چاپ آن باشم، باید خلاق باشم.)

من لیستی از محصولاتی که دارای علامت تجاری هستند را خوانده ام و او در حال خرابکاری نیست. شما افراد خوش شانس می توانید منتظر لباس های عروسک با مارک واگاتا، لوازم التحریر معطر (؟)، شاخ های نوشیدنی (!؟)، نرم کننده های گوشت و محراب های شینتو باشید.

با توجه به جامعیت این علامت تجاری، من در حال حاضر برای شکنجه عاطفی از تماشای جهش گیج دور ریختنی ام به یک امپراتوری تجاری آماده می شوم: در وعده صبحانه بین Wagaflakes و Rice Christies انتخاب می کنم. چیدن ظروف سرباز یا مسافر سگ با پو باگاتا من. خواندن جدیدترین شایعات در Wagazine براق من… جهنمی زنده. با تحریک رویای تب از این کابوس بالقوه، شروع به تعجب کردم که آیا این حتی قانونی است یا خیر. مطمئناً من که اول جوک را نوشتم (و می توانم آن را ثابت کنم)، ادعای مالکیت دارم؟

نکته قانونی اینجاست: شما می توانید هر چیزی را که حق نشر ندارد علامت تجاری کنید. این احتمال وجود دارد که من حق چاپ عبارت “Flabatha Wristie” را داشته باشم (این موضوع اکنون حتی من را آزار می دهد)، اما این امکان نیز وجود دارد که شما نتوانید یک عبارت کوتاه را کپی رایت کنید. در این صورت خانم واردی مختار است که تمام گوشت‌های مرغوب را که خدا می‌فرستد بفروشد.

این یک منطقه خاکستری قانونی است. و مناطق خاکستری قانونی، وکلا را به سگ‌های کارتونی نفس نفس می‌زند که در چشمانشان نشانه‌های پوندی وجود دارد و در طول سال‌ها بحث‌های پرهزینه و پرهزینه در مورد اینکه آیا یک جناس دارای حق چاپ است یا نه. می دانید چگونه توضیح یک جوک آن را غیر خنده دار می کند؟ سعی کنید آن را طی چندین سال توسط وکلای دادگستری جدا کنید. می دانم به همین دلیل وارد کمدی شدم!

بخشی از من وسوسه می شود که اقدامی انجام دهد. اگر به درخواست تجدیدنظر ادامه دهد، احتمال کمی وجود دارد که ربکا واردی بتواند به دادگاه عالی بازگردد. فقط تصور کن! بازگشت به جایی که همه چیز شروع شد. من در اصل توافق دارم که اگر تا این حد پیش رفت من لباس کولین بپوشم و همسرم با لباس وین در گالری بنشیند.

بسیاری از مردم از من خواسته اند که وکیل شوم و من دلیل آن را می دانم. آن‌ها این را ناعادلانه می‌دانند که اگر به اندازه کافی ثروتمند هستید، می‌توانید هر چیزی را که دوست دارید بخرید، چه برای فروش باشد یا نه. سیستم حقوقی ما به طرز ناامیدکننده‌ای، مقابله با هر کسی را که جیب عمیقی ندارد سخت می‌کند.

فانتزی اغوا کننده ای وجود دارد که من این را به دادگاه می کشم، تمام رامپوله می کنم و یک حکم تاریخی را می برم: وان ها ضربه می خورند، گاوها کوبیده می شوند و شوخی ها آزاد می شوند تا برای همیشه در تپه ها بچرخند. اما این یک درام جذاب دهه 1980 ITV نیست، بلکه یک زندگی واقعی است. احتمال بیشتری وجود دارد که درگیر یک باتلاق قانونی در مورد معنای یک جناس احمقانه شوم، و در 10 سال دیگر وقتی بچه ها بپرسند “چرا ما در چادر زندگی می کنیم؟” باید بگویم به این دلیل است که بابا تمام پول را خرج کرد تا به ظلم و ستم شاخ‌های نوشیدنی واگاتا پایان دهد.

چیزی که وجود دارد این است که من هرگز احساس نکردم که در وهله اول مالک «دراگاتا توئیستی» (آخری، قول می‌دهم) هستم. حداقل یک زندگی قبل از اسارت داشته است. تا زمانی که ادامه داشت سرگرم کننده بود.

افرادی که اهمیت دارند همیشه حقیقت را خواهند دانست: در دهه‌های آینده یکی از نوه‌های من می‌تواند به پایگاه ماه با مارک واگاتا نگاه کند و بگوید “پدربزرگ من این را نوشته است”.