به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
پاگر مردم به دنبال نمایش هستند، عموماً در مجمع عمومی سازمان های ورزشی بین المللی شرکت نمی کنند. اجماع، سیلی زدن به پشت و کشیدن جلو قفل معمولاً دستور کار روز است. اما کنگره فیفا در دوحه این هفته در دورهای از نوسانات سیاسی منحصربفرد و اختلالات متعاقب آن برگزار شد.
روز پنجشنبه، لیز کلاونس، رئیس فدراسیون فوتبال نروژ، در مقابل جیانی اینفانتینو، رئیس فیفا، رئیس کمیته عالی قطر، حسن الثوادی، و بیش از 250 تن دیگر – تقریباً تماماً مرد – بزرگ فوتبال ایستاد. به آنها گفت که باید کارهای بیشتری انجام دهند. بیشتر برای کمک به کارگران مهاجر در قطر، بیشتر برای محافظت از حامیان LGBTQ+ در جام جهانی، بیشتر برای استقبال از بازی جهانی برای همه.
بلافاصله سخنراني كه او را دنبال كرده بود به او گفته شد كه سخنانش «فوتبال نيست» و ثوادي به او پيشنهاد كرد كه بايد خود را بهتر در مورد پيشرفت قطر «آموزش دهد». اما کلاونس میگوید که در مورد دستاوردهای قبل از جام جهانی و کارهایی که باید انجام شود واضح است.
“ما ملاقات کرده ایم [Thawadi]او به آبان نیوز می گوید، ما خودمان را آموزش داده ایم، جلسات بسیار خوبی داشته ایم. آنها استقبال می کنند، سعی می کنند به ما اطلاع دهند، سعی می کنند به ما نشان دهند که چقدر تغییرات ایجاد کرده اند و ما آنها را باور می کنیم. اما وظیفه ما این است که بیشتر تلاش کنیم.
«اعضای ما [in the Norwegian FA] خواسته اند که پیگیری کنیم و برای اجرای واقعی فشار بیاوریم. سیستم کافلا در حال از بین رفتن، حداقل دستمزد، اقداماتی که در برابر استرس گرمایی محافظت میکند و باعث استراحت در روز میشود، همه اینها تغییرات قانونی بسیار خوبی هستند، اما ما از عفو بینالملل، از بینالمللی کارگران ساختمان و چوب، از بسیاری از سازمانها میشنویم که آنها هنوز هم قابل بهبود هستند. اکنون وظیفه ما این است که بیشتر فشار بیاوریم زیرا کانون توجه جام جهانی می تواند موثر باشد و ما باید از آن استفاده کنیم.
نروژ شاید صریح ترین کشور فوتبال در مورد نگرانی ها در مورد میزبانی جام جهانی در قطر بوده است. اما در یک رای گیری، اعضای فدراسیون از فراخوان برای تحریم خودداری کردند. در عوض آنها مشارکت و فشار برای تغییر را انتخاب کردند. این کشور آنقدر که برخی از منتقدان (یا حامیان) آن را ترسیم می کنند، در جاه طلبی هایش رادیکال نیست و کلاونس اصرار دارد که شامل پذیرش محدودیت هایی در مورد آنچه فوتبال می تواند و باید امیدوار باشد به آن دست یابد، است.
او میگوید: «البته که ما یک مسئولیت اخلاقی داریم، اما من فکر میکنم که بزرگترین نقطه قوت فوتبال این است که هر کسی میتواند آن را در هر جایی بازی کند. بنابراین باید جایی باشد که هم بازیکنان چپ و هم راست می توانند در آن بازی کنند، هم از نظر سیاسی و هم به معنای واقعی. من فکر می کنم خیلی مهم است که ما خودمان فعال نشویم.»

درخواست از قطر با این واقعیت که هیچ ملاحظات حقوق بشری در اعطای جام جهانی انجام نشده است، پیچیده تر می شود. کلاونس میگوید: «ما در مورد داشتن ارزشهای خود در هسته هر کاری که انجام میدهیم بسیار قاطع هستیم، اما این امر مستلزم یک فرآیند دقت لازم برای اعطای مسابقات قهرمانی است. من قصد قضاوت هیچ کشوری را ندارم. فکر میکنم داشتن فوتبال در همه جا بسیار مهم است. من همچنین فکر میکنم مهم است که فیفا و همه فدراسیونها درباره ارزشها صحبت کنند و در مورد اینکه بازی برای همه باشد صحبت کنیم.»
کلاونس که یک رهبر زن در فوتبال مردان است و همچنین همجنسگرا است، نادر است و او در مورد تغییر جدی است. او در سخنرانی خود در مورد “رویای” خود در فوتبال صحبت کرد که در آن “دختران و پسران با هر رنگی، ساده و عجیب و غریب، با احترام و به رسمیت یکسان رفتار می شوند”. اما او همچنین مشاهده می کند که این برابری باید به معنای آزادی رفتار با او به عنوان یک شرکت کننده دیگر در بازی باشد.
او میگوید: «خیلی مهم است که دختر شما بتواند زنان حرفهای را در بالای هرم ببیند، زیرا اگر میخواهیم دخترانی داشته باشیم که واقعاً رویاپردازی کنند و در فوتبال جاهطلبی داشته باشند، باید الگوهایی را ببینند.» اما این نیز درست است که اگر ساختار به گونهای باشد که استثنائات کمی وجود داشته باشد، اغلب در روزنامه در مورد مسائل برابری صحبت میکنند و نه در مورد فوتبال. تصور میکنم نیمی از مصاحبهها با زنان فوتبالیست در مورد مسائل برابری انجام میشود و نه در مورد خود فوتبال. این تقصیر کسی نیست، همیشه همینطور بوده است، اما دختران کوچک این را خواهند دید و آنها را به همان شکل درگیر نمی کند. ما باید سعی کنیم به آن رسیدگی کنیم.»
The Fiver: ثبت نام کنید و ایمیل فوتبال روزانه ما را دریافت کنید.
تیم مردان نروژ جواز حضور در جام جهانی را کسب نکرد اما چشم انداز این کشور در زمین در حال بهبود است و در ارلینگ هالند و آدا هگربرگ آنها دو ستاره پیشرو در بازی جهانی را دارند. کلاونس امیدوار است که آنها بتوانند راهی را به سوی آینده ای روشن تر نشان دهند که در آن اخلاق در ورزش نیازی به تفکر بعدی نداشته باشد.
او میگوید: «در نروژ نباید با بازیهای فوتبالیمان به سینهمان ضربه بزنیم. از طرف مردان ما 20 سال است که در مسابقات قهرمانی حضور نداشتیم [since Euro 2000] و در سمت زنان، کشورهای زیادی در راه هستند که ما باید رویکردی فروتنانه داشته باشیم. اما من به آدا مارتین استولسمو هگربرگ و ارلینگ برات هالند بسیار افتخار می کنم زیرا آنها بازیکنانی عالی هستند اما همچنین افراد بسیار خوبی هستند. من به نسلی که اکنون داریم بسیار افتخار می کنم.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.