به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
فیلیپو گراندی، کمیسر عالی سازمان ملل در امور پناهندگان، در یک سخنرانی بزرگ که خواستار همکاری بیشتر بین کشورها شد، گفت: سیاستهای بازدارندگی «کوهبینانه» و شعارهایی مانند «قایقها را متوقف کنید» در رسیدگی به حرکت پناهجویان در سراسر جهان بیاثر است.
گراندی در سخنرانی در مرکز پیتر مکمولین دانشگاه ملبورن در مورد بیتابعیتی گفت: «کشورهای ثروتمند اغلب رویکردی نزدیکبینانه نسبت به جابجایی اجباری جهانی و جابجایی جمعیت دارند و تمرکز زیادی بر کنترلهای مرزی دارند.»
گراندی گفت که دولت ها به ندرت به ورود تعداد قابل توجهی از افرادی که مجبور به جابجایی می شوند، واکنش استراتژیک نشان می دهند.
آنها به عنوان مشکل شخص دیگری یا چیزی غیرقابل کنترل در هنگام رسیدن به مرزهای داخلی یا سواحل در نظر گرفته می شوند. واقعیت این است که شعارهای سادهای مانند «قایقها را متوقف کنید» راهحلی برای این چالش مؤثرتر از شعارهایی نیستند که میگویند «بگذارید همه وارد شوند».
گراندی در مصاحبه ای با آبان نیوز از دولت استرالیا به دلیل تلاش هایش برای «بازسازی شیوه برخورد استرالیا با پناهندگان» ستایش کرد، اما گفت که از سیاست بازداشت خارج از ساحل استرالیا برای پناهجویان قایق که توسط کشورهای دیگر مانند کشورهای دیگر تقلید می شود، ناراحت است. انگلستان.
گراندی در اولین بازدید از استرالیا در بیش از یک دهه اخیر توسط کمیسر عالی سازمان ملل در امور پناهندگان، با نخست وزیر، آنتونی آلبانیز، وزیر امور خارجه، پنی وانگ، و وزیر مهاجرت، اندرو گیلز دیدار کرد.
من از تعاملم با دولت در اینجا بسیار تشویق شدم: لحن، فضا، درک، باز بودن در برابر انتقاد طراوت بخش است. من از این بابت سپاسگزارم… فکر می کنم پیشرفت خواهیم کرد.»
گراندی گفت که معرفی مجدد پردازش فراساحلی استرالیا در سال 2013 – یک سیاست موجود که به طور مداوم توسط کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل مورد انتقاد قرار گرفته است – “بحث با استرالیا را پیچیده تر کرد”.
اما او گفت که دولت آلبانی تصمیمات مهمی را در راستای سیاست های انسانی تر پناهندگی، به ویژه اعطای حمایت دائمی به حدود 19000 پناهجو که قبلاً فقط ویزای موقت داشتند، آغاز کرده است.
کارهای بیشتری باید انجام شود، از جمله راه حل هایی برای گروه های کوچک برجسته مردم در جزیره نائورو و مانوس، و راه حل هایی برای کسانی که به استرالیا منتقل شده اند.
اما زمانی که با نخست وزیر ملاقات کردم و با وزرا ملاقات کردم، با همدیگرهای انسان دوستانه علاقه مند و متعهد پیدا کردم.

گراندی گفت که «بسیار ناراحت» است که میبیند از سیاست خارج کردن استرالیا به عنوان نمونهای توسط بریتانیا در طرح پیشنهادی خود برای حذف اجباری پناهجویانی که با قایق به مراکز بازداشت در رواندا میآیند، اشاره میکند.
ریشی سوناک، نخستوزیر بریتانیا، حتی از شعار تونی ابوت، نخستوزیر سابق استرالیا کپی کرد و پشت تریبون ایستاده بود و اعلام میکرد «قایقها را متوقف کنید».
“البته، ما بیش از این که مشکل داشته باشیم، از این موضوع بسیار ناراحت هستیم [policy adoption]گراندی به آبان نیوز گفت. اما ما تعجب نمی کنیم. در سالهای اولیه سیاست استرالیا، گفتیم “این سیاست نه تنها به خودی خود بد است، بلکه قدرت تکرار دارد”. و این همان چیزی است که شروع به وقوع کرده است.»
گراندی گفت که کشورهای ثروتمند و قدرتمندی که دسترسی مردم به قلمرو خود را برای درخواست پناهندگی غیرممکن میسازند – یک عمل “انکار پناهندگی” – یک سابقه خطرناک ایجاد کردند.
«اگر در سال 2017، زمانی که یک میلیون روهینگیا از میانمار به بنگلادش رانده شدند و از خشونت شدید فرار کردند، بنگلادش هم همین را می گفت، مردم را از مرزهای خود دور می کرد، چه؟
پس از ارتقاء خبرنامه
هیچ کشوری نباید مرزهای خود را به روی پناهجویان ببندد.
در حال حاضر حدود 88 نفر توسط استرالیا در جامعه در PNG و حدود 40 نفر در نائورو نگهداری میشوند: بازداشت و رسیدگی فراساحلی همه پناهجویانی که با قایق به استرالیا میرسند همچنان سیاست دولت است.
پس از اینکه دادگاه عالی PNG حکم داد که این بازداشت غیرقانونی است، استرالیا مجبور شد بازداشتگاه جزیره مانوس خود را ببندد. مرکز بازداشت در نائورو – “شکل پایدار” پردازش فراساحلی استرالیا – در حال حاضر در حالت تعلیق قرار دارد و در حالت آماده باش برای ورود افراد آینده است.
گراندی همچنین گفت که مایل است استرالیا پذیرش اسکان مجدد پناهندگان را افزایش دهد، به عنوان یک راه حل مهم، اگر جزئی، برای پناهندگان در سراسر جهان، به ویژه آنهایی که با آسیب پذیری های حاد مواجه هستند. دولت کارگر یک پلتفرم سیاستی برای دو برابر کردن دریافت کمک های بشردوستانه سالانه استرالیا از 13750 به 27000 در یک “افزایش تدریجی” دارد.
سفر گراندی به استرالیا اولین سفر یک کمیسر عالی سازمان ملل در امور پناهندگان در 11 سال گذشته است. زمانی که سلف او، آنتونیو گوترش (دبیرکل کنونی سازمان ملل متحد) به این کشور سفر کرد، 45 میلیون آواره در سراسر جهان وجود داشت. این رقم اکنون به 103 میلیون رسیده است.
گراندی با اشاره به سقوط سودان به جنگ داخلی با مداخله موثر بین المللی گفت که افزایش گسترده آوارگان این واقعیت است که “جهان در برقراری صلح بسیار ناشیانه، اگر نگوییم ناتوان شده است.”
ما در زمانهایی زندگی میکنیم که هرگز نیازی به همکاری بینالمللی نبوده است، از تغییرات آب و هوایی گرفته تا همهگیری، از امنیت جهانی گرفته تا نابرابریها و پناهندگان و مهاجران. همه اینها تنها از طریق همکاری دولت ها قابل حل است.
متأسفانه، ما در زمانی زندگی می کنیم – شاید از دهه 1930 – که شعار “اول کشور من” هرگز به این اندازه غالب نبوده است. لفاظی که کاملاً شکست خورده است.»
گراندی در سخنرانی خود در دانشگاه ملبورن گفت: “جنبش های پیچیده جمعیتی” – پناهندگان و سایر افرادی که به دلایل دیگر مجبور به جابجایی هستند – فقط از طریق “رویکرد “همه مسیر” قابل حل است.
این شامل “همکاری جهانی برای جلوگیری و حل مناقشات” و همچنین بهبود حقوق بشر و شرایط فیزیکی – آب، مسکن، مراقبت های بهداشتی – در کشورهای مبدأ است. کشورهای مقصد باید به دنبال گسترش برنامه های رسمی اسکان مجدد پناهندگان، و همچنین ایجاد مسیرهای جایگزین برای مهاجرت، و همکاری بین المللی برای کمک به افرادی که مجبور به جابجایی هستند، از سفرهای خطرناک و کنترل قاچاقچیان اجتناب کنند.
این رویکرد همچنین مستلزم – به دلیل عدم وجود کلمه بهتر – یک دیدگاه پانورامیک از جابجایی جمعیت، دور شدن از تمرکز تقریباً وسواسی بر کنترل فقط ورود به مرزها، و نگاه کردن به پیچیدگی جغرافیایی آنها – به معنای واقعی کلمه در تمام مراحل طولانی است. مسیرهای مهاجرت.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.