کمپین بزرگ شستشوی ورزشی عربستان سعودی برای پایان دادن به سفارش فعلی کریکت | کریکت

افابتدا پادشاهی عربستان سعودی برای گلف آمده بود، و من صحبتی نکردم، زیرا این برای مردانی به نام چاد است که می خواهند در عین حمایت از تولیدکنندگان کفش های قایق، شبکه ای کنند. سپس عربستان سعودی به نیوکاسل یونایتد آمد و من صحبتی نکردم، زیرا رک بگویم این نیوکاسل یونایتد بود. در واقع، عربستان سعودی قبلاً مسابقات فرمول یک داشت، اما این تناسب طبیعی بین کسانی بود که نفت تولید می‌کردند و سرگرمی‌هایی که به وضوح آن را به آتش می‌کشید. زمانی که آنها به دنبال کریستیانو رونالدو آمدند، به نظر می‌رسید که او نیز عمدتاً از پلیمر هیدروکربنی ساخته شده است، اگرچه سریع‌تر در حال تجزیه زیستی است.

اکنون عربستان سعودی برای کریکت می آید – فقط یک گام دیگر در بزرگ ترین کمپین شستشوی ورزشی در تاریخ. این کشور یک سلطنت استبدادی است که بر اساس اصول بنیادگرایانه اسلام وهابیت اداره می شود. قوانین «ولایت» به این معناست که زنان کنترل زندگی خود را به خویشاوندان مرد واگذار می کنند. نظام حقوقی از زندان، شکنجه یا اعدام علیه مخالفان سیاسی و هر کسی خارج از هنجارهای جنسی یا جنسی ممنوع شده استفاده می کند. جنگ یمن به رهبری عربستان سعودی صدها هزار کشته برجای گذاشت. موتور محرک همه اینها آرامکو عربستان سعودی است، بزرگترین شرکت نفتی در جهان، بزرگترین محرک بحران آب و هوایی ما، منبع بیش از 4 درصد از انتشار کربن جهانی از سال 1965. تنها برنامه آن برای آینده افزایش تولید است.

بنابراین پادشاهی می خواهد شهرت بهتری داشته باشد – نه با رسیدگی به ناکامی های خود، بلکه با بازاریابی. این استنباط کرده است که بهترین مسیر از طریق ورزش های پرمخاطب با مخاطبان بین المللی گسترده و توانایی قابل توجه آن در ایجاد حسن نیت است. جیانی اینفانتینو، رئیس فیفا، که هرگز یک میلیارد دلار را که دوستش نداشته باشد، ندیده است، در حال حاضر تماشاگران را برای دنباله قطر خود با جام جهانی فوتبال عربستان در سال 2030 نرم کرده است.

زمانی که آرامکو سال گذشته حامی نام‌گذاری شورای بین‌المللی کریکت شد، در اختیار گرفتن کریکت مورد توجه قرار گرفت، در حالی که یک نهاد گردشگری عربستان سعودی همین کار را با لیگ برتر هند انجام می‌دهد. کریکت یک هدف آسان است. تنها 12 کشور در سطح بالا بازی می کنند و تنها سه کشور در سلامت مالی هستند. با این حال، جایزه هند است، یکپارچه در مرکز کریکت، تماشاگران بالقوه 1.4 میلیارد نفر و در حال افزایش است، و یک دیاسپورا در سرتاسر جهان در بالای آن پاشیده شده است.

سعودی‌ها IPL را می‌خواهند، شاید با آوردن سیرک موجود به شهر، ترجیحاً با شروع یک رقابت مکمل جدید. لیگ هند که توسط هیئت مدیره هند اداره می شود، اما تیم هایی که متعلق به ثروت شخصی هستند، در حال حاضر بازیکنان هندی را از حضور در سایر مسابقات در سراسر جهان محروم می کند تا از برتری خود محافظت کند. با یک قرارداد پخش به ارزش 6.2 میلیارد دلار، IPL عادت دارد به عنوان خرج کننده بزرگ وارد اتاق شود و تیم هایی را در آفریقای جنوبی، کارائیب، امارات و ایالات متحده خریداری کند. عربستان سعودی از معدود شرکت‌هایی در جهان است که می‌تواند به کریکت هندی نزدیک شود و کیف پول بزرگ‌تری را روی میز بگذارد.

پس چی؟ آیا همه کشورها مشکل ندارند؟ جای تعجب نیست که چشم انداز پول نقد عربستان باعث انگیزه عذرخواهی های زیادی می شود. آنها دوست دارند ادعا کنند که انتقاد ناشی از نژادپرستی است و بدبینانه از زبان برابری برای دفاع از پروژه ای استفاده می کنند که اساس آن تبعیض است. درست است که هر جامعه ای دارای ساختارهای قدرتی است که نابرابری را تغذیه می کند و از آن سود می برد. همچنین درست است که وقتی در قانون مدون شود این به سطح متفاوتی می رسد. کشورهایی که این موضوع را هنگام جداسازی آپارتاید آفریقای جنوبی به رسمیت شناختند، بسیار کمتر تمایل دارند که به دلایل جنسیتی مزاحم شوند. به هر حال، این ماجرا با واقعیتی که ماموران دولتی یک روزنامه نگار را با اره استخوانی تکه تکه می کنند، مغایرت دارد.

آرامکو به‌عنوان ابزاری برای مصرف‌کنندگان در نظر گرفته می‌شود – مانند این که یک نیروی خوش‌خیم و منفعل است که تقاضا را برآورده می‌کند، نه بزرگترین بازیگر در صنعتی که یک قرن را به عمد در شکل دادن به جهان برای ایجاد این تقاضا صرف کرده است. مدافعان آن به منتقدان استفاده از نیرو یا رانندگی خودروها اشاره می‌کنند، و به نوعی این موضوع را به‌عنوان یک اشتباه به‌جای تقویت این نکته در نظر می‌گیرند: اینکه ساختار ایجاد شده توسط سوخت‌های فسیلی عملاً غیرممکن است که در بیرون زندگی کنیم. ثروت باعث ایجاد نفوذ می‌شود، نفوذ از ثروت حمایت می‌کند: جوامع ما قبلاً می‌توانستند متفاوت باشند اگر ثروتمندترین‌های درون آن‌ها آنقدر پول بیشتری که می‌خواهند به دست آورند، نداشته باشند.

این ثروت با ارزش اقتصادی به تریلیون هاست که شست و شوی ورزشی عربستان را جسور می کند. یکی از شکست های آنها تا کنون حمایت مالی از جام جهانی زنان امسال بود، تلاشی که پس از عقب راندن بازیکنان و فدراسیون ها کنار گذاشته شد. این فقط بی شرمانه نیست، مثل اینکه آرامکو سال گذشته 13.6 میلیارد بشکه نفت تولید کرد در حالی که به نام پایداری، ایستگاه های بازیافت بطری های نوشیدنی را در زمین های کریکت نصب کرد. در مورد هدف قرار دادن رویدادهایی که در آن همه رقبا زن هستند و بسیاری از آنها همجنسگرا هستند، به عنوان کشوری که جنسیت آنها آنها را انسان های درجه دوم می کند و تمایلات جنسی آنها جرم است، چیزی به طرز تهاجمی تهاجمی وجود دارد. بازاریاب های سعودی اهمیتی نمی دهند: آنها قبلاً برای میزبانی جام ملت های آسیا 2026 زنان پیشنهاد داده اند.

در مورد کریکت، پایان نظم فعلی در حال نزدیک شدن بود، اما لیگ عربستان آن را به پایان خواهد رساند. IPL هر سال سه ماه طول می کشد. مشابه عربستان سعودی دلیلی برای هدف کوچکتر ندارد. دیگران شکاف ها را پر خواهند کرد. ICC موافقت خواهد کرد و اعضای آن امیدوار به خرده های میز هستند. کریکت آزمایشی در حال حاضر یک لوکس است که اکثر آنها توانایی پرداخت آن را ندارند. هند، انگلستان و استرالیا ممکن است آن را به عنوان نمایشگاه های گاه به گاه ادامه دهند. در غیر این صورت، مانند فوتبال، بازیکنان بین‌المللی جای خود را به امتیازدهی‌ها خواهند داد و به جام‌های جهانی کوتاه و مکرر T20 کاهش می‌یابند، با فرمت 50 اور فیل سفید در جستجوی قبرستانش.

شاید جدای از معدود مخالفان وجدانی، بهترین بازیکنان بیایند، زیرا مخارج از هر تصور قبلی از پرداخت پیشی خواهد گرفت. به خاطر داشته باشید که کامرون اسمیت گلف باز استرالیایی، برنده دقیقاً یک رشته، 100 میلیون دلار آمریکا برای پیوستن به تور LIV تحت حمایت عربستان سعودی به دست آورد. درآمد IPL محدود به میزان فروش پخش کننده های تبلیغاتی است. برای عربستان سعودی این اصلا مهم نیست. به مرور زمان باعث تغییر شکل کریکت خواهد شد. در حال حاضر، شهرت و مهارت بازیکنان برتر همچنان از وظایف ملی است. کریکت بین المللی کمتر این مسیر را کاهش می دهد. هر کسی که پاپ آپ کند به زودی به لیگ ها جذب می شود. کشف استعدادها بیشتر از طریق فرنچایزها، تیم های تغذیه کننده آنها، پیشاهنگان و آکادمی ها انجام می شود. شاید این فرصت را باز کند، بسته به اینکه به کجا نگاه می کنند.

شما می‌توانید همه اینها را مثبت بچرخانید، اگر به وضوح بخشی از چیزی بزرگ‌تر نبود، زیباترین شاهزاده در تاریخ که هر گلدسته‌ای را که می‌درخشد جمع‌آوری می‌کند. برای خود کریکت کوچکترین مراقبتی وجود ندارد، این یک وسیله نقلیه است. مخاطب و اعتبار منعکس شده آن وجود دارد. بنابراین، خاندان سلطنتی سعودی مبالغ جنون آمیز پول حاصل از چندین دهه آلودگی را می گیرند، از آن برای حبس کردن در سیستم فئودالی خود که تمام اصول دموکراتیک را رد می کند، استفاده می کنند، سپس مبالغ ناپسندی را برای برق زدن و حواس پرتی خرج می کنند تا … مردم آنها را دوست داشته باشند؟ چرا آنهایی که اینقدر ممتاز هستند، که آشکارا اکثر مردم را تحقیر می کنند، هنوز هم می خواهند باشند دوست داشت?

کمپین روابط عمومی ادامه دارد. برای کسانی که می گویند پادشاهان سعودی چیزی برای شرمندگی ندارند، مطمئناً مانند آنها رفتار می کنند. زوایای گردشگری وجود دارد که در صورتی که نفت روزی جریان نفت را متوقف کند، از نظر اقتصادی تنوع ایجاد می‌کند، اما این با هزینه‌ها خارج از مقیاس است. در دنیایی که سلطنت تئوکراتیک یک نابهنگاری شریرانه است، به عنوان یک حکومت مشروع استقرار یافته است. طعم استفاده از سفارتخانه ها به عنوان اتاق قتل های فراقانونی را از بین می برد. اما مراقب انگیزه‌هایی باشید که هنوز پیش‌بینی نکرده‌اید، و این واقعیت که وقتی چیزی را تحویل می‌دهید دیگر نمی‌توانید آن را پس بگیرید. هر چه می خواهند، جنایات این رژیم می گوید که نباید به آن برسند. پول می گوید آنها خواهند شد. سوالی که مهم است این است که چه چیزی در آن برای آنها وجود دارد، اما اکثر افراد در کریکت بیش از حد مشغول خواهند بود که بدانند: چه چیزی برای من مفید است؟