روانپزشک قانونی اعتراف یک زندانی سابق سیا را داوطلبانه خواند

خلیج گوانتانامو، کوبا – یک روانپزشک قانونی روز پنجشنبه شهادت داد که بر اساس اسنادی که بررسی کرده است، یک زندانی سعودی متهم به طراحی بمب گذاری انتحاری ناوشکن نیروی دریایی کول، پس از چهار سال حضور در زندان مخفی سیا، داوطلبانه به نقش داشتن در این حمله اعتراف کرد. شبکه.

روانپزشک، دکتر مایکل ولنر، به عنوان مشاور دولتی، برای مقابله با استدلال های وکلای مدافع مبنی بر اینکه زندانی، عبدالرحیم النشیری، 58 ساله، مشروط شده بود که به ماموران فدرال در خلیج گوانتانامو بگوید چه می خواهند بگوید، نظر کارشناسی ارائه می کرد. بشنوید، زیرا او سال‌ها تحت فشار، تحقیر، تهدید و در انزوا بوده است.

اما دکتر ولنر گفت که رونوشت‌ها، سوابق پزشکی زندان و سوابق نگهبانی نشان می‌دهد که آقای نشیری یک زندانی گاه جنگجو، نترس و لاف‌زن بود که اراده آزاد خود را نشان می‌داد و زمانی که مأموران فدرال در ژانویه و فوریه 2007 از او بازجویی کردند، تصمیم می‌گرفت در مورد چه موضوعاتی صحبت کند. یک مرکز سابق سیا در خلیج گوانتانامو به نام کمپ اکو.

در سوابق، دکتر ولنر گفت: “من دیدم که او در واقع از نظر آنچه در مورد خود بیان می کند جسور است. او انتخاب هایی را بیان می کرد که در آن محدوده زمانی انجام می داد.»

موضوع مورد بحث در این مورد این است که آیا قاضی اجازه شهادت در مورد اعترافات فرضی زندانی در سال 2007 و همچنین رونوشت جلسه رسیدگی به وضعیت وی در آن سال را به عنوان مدرک محاکمه می دهد یا خیر. وکلای مدافع می‌خواهند که این مواد به دلیل شکنجه وی آلوده نشود.

هفده ملوان آمریکایی در بمب گذاری انتحاری القاعده در کول در سواحل یمن در 12 اکتبر 2000 کشته شدند. هیچ تاریخی برای شروع محاکمه اعدام آقای نشیری تعیین نشده است، زیرا وکلای دادگستری در مورد اینکه چه مدارکی مجاز خواهد بود، دعوا می کنند.

دکتر ولنر گفت که برای آماده شدن برای شهادت با آقای نشیری مصاحبه و مشاهده نکرده است. وی به طور خاص وظیفه ارزیابی وضعیت روحی زندانی را از زمان ورود وی به گوانتانامو در سپتامبر 2006 تا مارس 2007 بر عهده داشت و از یک مکان محرمانه در نزدیکی واشنگتن دی سی شهادت داد – در حالی که آقای نشیری از سلول نگهداری شده در پشت دادگاه گوش می داد.

وکلای مدافع ماه‌ها جلسات تکراری را به شهادت در مورد آنچه که کارکنان زندان سیا قبل از رسیدن به گوانتانامو با آقای نشیری انجام دادند، اختصاص داده‌اند.

آنها گفتند که در آخرین سال‌های حضورش در شبکه زندان سیا، دیگر نیازی به تهدید برای صحبت کردن او نبود، فقط ظاهر دوره‌ای دو بازجو که در سال 2002 او را زیر آب گرفتند، جان بروس جسن و جیمز ای میچل. هر دو در آن زمان روانشناس قراردادی سیا بودند.

دکتر ولنر تکنیک های استفاده شده در مورد آقای نشیری را خوش خیم تر توصیف کرد. دکتر دکتر ولنر گفت که میچل و جسن از اقدامات و ملاقات‌های بعدی استفاده کردند تا مطمئن شوند که آقای نشیری در بازجویی‌ها «همکار و همکار» بوده و «برای اطمینان از یک رابطه اجتماعی که متضاد نباشد».

وکلای مدافع آقای نشیری را قربانی شکنجه معرفی می کنند. دکتر سوندرا کراسبی، مشاور دفاعی متخصص در درمان قربانیان تروما، شهادت داده است که آقای نشیری در مورد غرق شدن کابوس می بیند و از عواقب آسیب های جسمی، روانی و جنسی رنج می برد.

او شهادت داده است که از فلاش‌بک‌ها تا دوره‌ای که سیا او را برهنه و می‌لرزد در داخل جعبه‌ای سرد و تنگ حبس می‌کند و استفراغ می‌کند، و او شهادت می‌دهد که در اثر سوء استفاده از مقعد و درد مفاصل از غل و زنجیر در موقعیت‌های دردناک رنج می‌برد.

در سال 2013، هیئتی از کارشناسان بهداشت روانی ارتش ایالات متحده تشخیص دادند که آقای نشیری به اختلال استرس پس از سانحه و افسردگی مبتلا است، اما او را به اندازه کافی شایستگی برای محاکمه یافتند.

اما دکتر ولنر شهادت داد که سوابق 2006-2007 گوانتانامو هیچ نشانه‌ای از PTSD را در آن زمان نشان نمی‌داد، و نه اینکه آقای نشیری در وضعیت «درماندگی آموخته‌شده» قرار داشت. دکتر گفت، رونوشت‌ها و گزارش‌ها نشان می‌داد که آقای نشیری داوطلبانه با مأموران FBI و سرویس تحقیقات جنایی نیروی دریایی، به اصطلاح تیم‌های پاک صحبت کرده است، زیرا متوجه شده بود که می‌تواند از صحبت کردن نیز خودداری کند.

دادستان ها “یک فایل طبقه بندی بسیار بزرگ” را برای بررسی در اختیار دکتر ولنر قرار دادند. این شامل متن شرح مأموران از بازجویی‌های سال 2007، شهادت و یادداشت‌های یک روان‌پزشک نظامی که در آن زمان زندانی را معالجه می‌کرد، یادداشت‌های نگهبانان زندان و «روایت آقای نشیری از تجربیات ناخواسته‌اش در بازداشت» بود.

دکتر ولنر در یک اشاره آشکار به یک سیستم نظارت مخفی و رونویسی مورد استفاده در گوانتانامو، همچنین گفت که او می‌توانست «عبارات آقای نشیری، نحوه بیان چیزها و آنچه را که به طور خاص در آن مقطع زمانی می‌گفت» بخواند.

به عنوان مثال، او گفت، سوابق نشان می‌دهد که آقای نشیری «با جستجوی سلولی مخالفت کرده است».

دکتر ولنر گفت: «او به کارکنان تف می‌داد و فحش می‌داد.

اعضای عمومی که جلسات را تماشا می‌کنند با 40 ثانیه تأخیر صدا را می‌شنوند، زمانی که قاضی یا یک افسر امنیتی اگر مشکوک شوند که چیزی طبقه‌بندی شده گفته شده است، صدا را قطع کند. در جلسه روز پنجشنبه، افسران دادگاه درست پس از آن که دکتر ولنر گفت که زندانی “مصادفانه اظهار نظر می کند” و از بازرسی های مکرر سلول زندان خود شکایت می کرد، صدا را به نویز سفید تغییر دادند.

هنگامی که صدا از سرگرفته شد، یک دادستان، ستوان تس وی. شوارتز از نیروی دریایی، به پزشک هشدار داد که تا یک جلسه غیرعلنی امنیت ملی برای بحث در مورد مسائل “حفاظت از نیرو” صبر کند و سپس خوراک عمومی دوباره قطع شد.