کهنه سربازان یک نبرد تعیین کننده داستان خود را به یورونیوز می گویند

یک سال از محاصره کارخانه فولاد آزوفستال در ماریوپول می گذرد، که نشانه ای بد از آنچه قرار بود در اوکراین بیاید.

این قسمت شاهد، آزوفستال: نبرد تعیین کننده، گزارشی نادر از آنچه در داخل تونل کارخانه فولاد و همچنین زمانی که سربازان در اسارت روسیه بودند، رخ داده است.

نماد مقاومت اوکراین

برای تقریباً سه ماه، هزاران نیروی اوکراینی – و غیرنظامیان – در شبکه تونل ها و پناهگاه های نیروگاه پناه گرفتند.

این اسیران به کانون مقاومت کشورشان تبدیل شدند، در حالی که آزوفستال به عنوان نمادی از وحشیگری مسکو و توانایی کیف برای مقاومت در برابر آن ظاهر شد.

اولگ کاراموف در ماه دسامبر به من گفت: «ما فهمیدیم که هر چه آزوفستال و ماریوپل را بیشتر نگه داریم، بخش بزرگی از ارتش روسیه بیشتر روی ما متمرکز خواهد شد. در حالی که روس ها به دنبال تصرف شهر بودند، استاد گروهبان 30 ساله به داخل کارخانه عقب نشینی کرد.

اولگ و همرزمانش از تیپ 36 تفنگداران دریایی از قبل از جنگ در ماریوپول مستقر بودند. چند روز پس از حمله اولیه به اوکراین در فوریه، به آنها دستور داده شد تا به روستای ولونتریوکا و بعداً به کارخانه فلزی ایلیچا، که هر دو در ماریوپول واقع شده بودند، عقب نشینی کنند.

ما با درایت عقب نشینی کردیم. هیچکس فرار نکرد. […] ما مجروحان خود را بردیم، کشته های خود را تا آنجا که ممکن بود بردیم.»

توسط داوطلبان حمایت می شود

تفنگداران دریایی توسط مردان بسیاری از بخش های دیگر مانند دفاع ارضی یا پلیس حمایت می شدند.

اولگ به من گفت که نیمی از آنها قبل از محاصره ماریوپل موفق به ترک شدند، در حالی که نیمی از آنها برای مبارزه ماندند.

او گفت: «آنها داوطلبانه این کار را انجام دادند، کسی آنها را مجبور نکرد.

زمانی که روس ها به داخل بسته شدند، تنها راه خروج از این راه بود. در ماه آوریل، تیپ سعی کرد فرار کند و از خطوط روسیه عبور کرد تا به هنگ آزوف در آزوفستال بپیوندد.

اولگ به یاد می آورد: “خط اول سربازان شبانه از آنجا عبور کردند.” این به این دلیل کمک کرد که روس ها هیچ تجهیزاتی نداشتند. آنها نه دوربین حرارتی داشتند و نه دستگاه دید در شب. اولین کاروان بدون عبور از آن عبور کرد. آنها در یک ایست بازرسی روسیه متوقف شدند و روس ها حتی متوجه نشدند که نیروهای اوکراینی هستند. آنها نتوانستند ببینند چه کسی در ماشین ها نشسته است. آنها مشعل را روشن کردند و به گروه گفتند که روسی پرسید: “شما کی هستید؟ مردم ما؟” جنگنده ما به روسی پاسخ داد: “بله، مردم ما!” روسی گفت: “باشه برو!” بنابراین کاروان بی سر و صدا پیش رفت.»

یکی دیگر از سربازان تیپ 36 تفنگداران دریایی، گروهبان کوچک آنتون ایولف، به من گفت که وقتی آنها به کارخانه آزوفستال رسیدند، ویرانی عظیم بود. «زمین با فلز و بتن مخلوط شده بود. نه جاده بود، نه ارتباطات، نه هیچ چیز.»

«افرادی که هنوز مجروح نشده بودند مشغول کارهای رزمی بودند. مجروحان در کارهای روزانه کمک می کردند: آشپزی، آوردن آب – برای چای و قهوه، و همچنین برای تمیز کردن زخم ها و شستن ظروف.

رستم بابایف، ملوان ارشد از همان تیپ اولگ و آنتون، گفت: «قرار بود ما نیروهای کمکی برای هنگ آزوف باشیم. ما بدون اطلاع از زمین و نه اینکه دشمن از کجا خواهد آمد، وارد مواضع خود شدیم. مهمات هم نداشتیم. تلفات زیادی داشت.»

یکی از مرگبارترین فصل های جنگ

آنتون ایولف، اولگ کاراموف و رستم بابایف از یکی از مرگبارترین فصل های جنگ روسیه علیه اوکراین تاکنون جان سالم به در بردند.

در نوامبر 2022، مقامات اوکراینی تخمین زدند که حداقل 25000 نفر در نبردهای ماریوپول کشته شدند.

تعداد نامعلومی از سربازان در زیر آوار مدفون هستند و هزاران نفر اسیر جنگی شدند که کیف با گذاشتن سلاح موافقت کرد.

رستم توضیح داد: «وقتی به ما گفتند دستور داده است سلاح را زمین بگذاریم، تسلیم شویم، باور نکردیم.» سپس این سند به ما نشان داده شد: […] برای نجات جان پرسنل، قرار بود اسلحه را زمین بگذاریم.»

در هفدهم ماه مه 2022، اولین سربازان اوکراینی از آزوفستال به مراکزی در قلمرو جدایی طلبان طرفدار روسیه، از جمله بازداشتگاه بدنام اولنیوکا – جایی که 50 اسیر جنگی بعداً در یک انفجار مرموز کشته شدند، منتقل شدند.

گزارش آنلیس بورخس را در پخش کننده ویدیوی بالا تماشا کنید