چگونه می توانیم ارزش های محمد صلاح و سادیو مانه را تعریف کنیم؟ | لیورپول

ندر واقع، لیزرها مضحک خاصی را به صحنه بخشیدند. در حالی که محمد صلاح سه شنبه شب برای زدن اولین پنالتی مصر مقابل سنگال آماده شد، انبوه پرتوهای لیزر سبزی که روی صورت او می رقصند، یادآور ظرفیت فوتبال برای ناتوان کردن موقت حتی بزرگانش بود. اینجا یکی از بزرگترین ستاره های بزرگ ترین ورزش جهان بود. اما او نتوانست تیمش را به پیروزی برساند. او نتوانست کشورش را به جام جهانی برساند. و حالا حتی از چشمان خودش هم استفاده نمی کرد.

سادیو مانه پس از آن گفت: “من خوش شانس تر بودم.” این دومین پیروزی متوالی او بر هم تیمی خود در لیورپول بود. و با این حال، علیرغم تمام پیش‌بینی‌های این دیدار به عنوان «مانه و صلاح»، شاید درسی وسیع‌تر از سه‌گانه سنگال – مصر وجود داشته باشد، یکی با ارتباط خاص و فوری با باشگاهی که هر دو در آن بازی می‌کنند.

تماشای مانه و صلاح در این سه بازی تضاد ظریف اما گویا را ارائه می دهد. اگرچه پلی آف و فینال آفکون در نهایت با ضربات پنالتی به پایان رسید، سنگال بیشتر از نظر موقعیت ها و مالکیت توپ برتر بود. علاوه بر مانه، آنها تهدید همیشگی اسماعیلا سار از واتفورد را در جناح مقابل داشتند، بولای دیا از ویارئال از وسط، دفاعی که توسط کالیدو کولیبالی الهام بخش مهار شده بود. آنها یک سیستم و یک سبک، رویکردهای مختلف، شیوه های مختلف بازی داشتند.

در مقابل، مصر خیلی کم داشت. عمر مارموش مهاجم اصلی آنها در بوندسلیگا سه گل در 23 بازی به ثمر رسانده است. خط هافبک نیز ممکن است از سیم خاردار ساخته شده باشد: نه آنقدر وسیله ای برای استفاده از توپ که برای جلوگیری از آن در جای دیگری. و تقریباً تمام کارهایی که مصر انجام داد از طریق کاپیتان آنها گذشت: مردی که آنها به او وابستگی تأثیرگذار و البته بسیار سورئال پیدا کردند.

مصر از اولین بازی خود مقابل سیرالئون در سپتامبر 2011، 191 گل به ثمر رسانده است که صلاح از این تعداد 72 گل یا پاس گل داده است (38%). و البته هیچکدام از اینها گل هایی را که مصر به ثمر رساند در زمانی که صلاح حتی بازی نمی کرد، پس از تعویض، گل هایی که او به خلق آنها کمک کرد، در نظر نمی گیرد، گل هایی که ممکن بود توسط دفاع حریف که آنقدر اذیت نمی شد از آنها جلوگیری کند. تهدید صلاح که او را با سه مرد نشانه گذاری می کنند.

بله، مانه از صلاح خوش‌شانس‌تر بود: نه فقط در لاتاری پنالتی‌ها، بلکه در قرعه‌کشی تولد، خوش‌شانس بود که توسط نسل طلایی بازیکنان سنگالی احاطه شد، بازیکنانی که می‌توانند سستی را بردارند، بازیکنانی که می‌توانند استاندارد را حفظ کنند. او مصدوم است یا در دسترس نیست، بازیکنانی که گل می زنند در حالی که او این کار را نمی کند. به طور واضح، میزان گلزنی مانه در سطح بین المللی کمتر از سطح باشگاهی است. برای صلاح برعکس است، و شاید این لحظه مناسبی باشد تا به این نکته اشاره کنیم که دو فصل پربار گلزنی او برای لیورپول، دو فصلی بود که هیچ چیزی به دست نیاوردند.

نکته این است که تلاش برای تعریف ارزش فردی در یک بازی تیمی، کاری دشوار و مبهم است. این امر به ویژه در حال حاضر به نظر می رسد، زیرا مانه و صلاح به سال پایانی قراردادهای لیورپول خود نزدیک می شوند و همه طرف های مرتبط سعی می کنند ارزش بازار منصفانه را برای خدمات خود ارزیابی کنند. واضح است که بخش های متحرک زیادی در اینجا وجود دارد: خود بازیکنان، سن و فرم آنها، ترازنامه لیورپول که هنوز مملو از بدهی های کووید و قبل از کووید است، بهای وفاداری و حافظه.

در این مورد از هر دو طرف حرف های بیهوده زیادی زده شده است. از یک طرف، این ایده که صلاح و مانه به نوعی باشگاه فوتبال لیورپول را برای باج دادن نگه می دارند (و به نوعی باید نام کامل همیشه در اینجا استفاده شود)، اینکه لوئیز دیاز و دیوگو جوتا گل ها را به ثمر خواهند رساند، این که دو بازیکن بزرگ در بنابراین، تاریخ باشگاه باید قربانی شود تا یک مدل مالی مقدس حفظ شود که هدف اصلی آن ایجاد درآمد برای مالکیت آمریکایی باشگاه است.

از سوی دیگر، شما این ایده را دارید که اینها استعدادهای نسلی هستند که به سادگی حق خود را می خواهند. که شما محاسبه می کنید … چگونه، دقیقا؟ دولت نفتی یا میلیاردر بعدی با چه چیزی آماده است تا دارایی ستاره خود را بپردازد؟ توسط اقتصاد داخلی ورزشی که اقتصاد داخلی آن به طور غیر قابل تعمیر خراب شده است؟ چی است نرخ ادامه برای یک انسان در سال 2022؟ و در واقع، هر دوی این استدلال‌ها با این مغالطه زشت پشتوانه می‌شوند که استعداد چیزی بیش از یک منبع نیست، بخشی که به سادگی می‌توان آن را پیچ و مهره کرد و آن را پیچ کرد و دوباره در جایی دیگر وصل کرد.

بزرگی نیاز به بزرگی دارد. ارزش بازاری صلاح نه تنها بر اساس استعداد و کار سخت خودش، بلکه مانه و روبرتو فیرمینو و یورگن کلوپ و ویرجیل فن دایک، کادر پزشکی که از او مراقبت می کنند و هوادارانی که به او قدرت می دهند، ساخته شده است. مانه را از لیورپول بیرون بیاورید و او را به تیم پاری سن ژرمن بدوزید و او یک بازیکن کاملا متفاوت خواهد بود. قدرت بی‌نظیر لیورپول صرفاً مانه به اضافه صلاح نیست، بلکه مانه صلاح را ضرب می‌کند، هر کدام به قدرت هر کدام.

هرگز به اندازه بازی معکوس مقابل حریف شنبه واتفورد مشهود نبود، پیروزی 5-0 که در آن مانه و صلاح به نظر می رسید در یک هواپیمای اختری عمل می کردند، جمله های یکدیگر را تمام می کردند، به زبانی که فقط خودشان می دانستند با هم ارتباط برقرار می کردند. و اگر تلاش‌های متضاد بین‌المللی آن‌ها چیزی به ما آموخت، این است که هر آنچه که جدا از هم به دست آورده‌اند، هیچ چیز به اندازه موسیقی که با هم ساخته‌اند شیرین به نظر نمی‌رسد.