دادگاه فرانسه به درخواست بازماندگان نوار قتل های باتاکلان پخش می کند | حملات پاریس

در شب 13 نوامبر 2015، حدود 1500 کنسرت در حال تماشای گروه راک کالیفرنیایی Eagles of Death Metal در تئاتر Bataclan در مرکز پاریس بودند. پس از آن طرفداران گزارش دادند که در ابتدا “یک نمایش عالی” بود. جوانان در گودال جلوی صحنه و بالکن در حال رقصیدن بودند. بعضی ها در بار نوشیدنی می خریدند.

روز جمعه، برای اولین بار، یک دادگاه فرانسوی صداهای ضبط شده را شنید و عکس هایی از اتفاق بعدی را دید. در حالی که دادگاه سه صدای ضبط شده از حمله باتاکلان، یکی از مجموعه ای از بمب گذاری ها و تیراندازی ها در سراسر پاریس که 130 کشته و بیش از 300 مجروح برجای گذاشت، سکوت برقرار کرد.

اولین ضبط مربوط به لحظه ای بود که سه مرد مسلح که تفنگ های خودکار حمل می کردند، با صورت های پوشیده، وارد سالن شدند، در حالی که گروه در حال پخش آهنگ Kiss the Devil بود و یک تک نوازی گیتار در حال اجرا بود. تروریست ها به دربان و مردمی که بیرون سیگار می کشیدند تیراندازی کردند، داخل سالن کنسرت رفتند و مکث کردند. سپس قتل عام آغاز شد.

موسیقی به چند ریف گیتار کاهش یافت، زیرا ضربات رگباری پس از رگبار و به دنبال آن یک سری تک شات های پایان ناپذیر شنیده شد. صدای گیجی به گوش می رسید اما به طرز شگفت انگیزی فریادهای کمی شنیده می شد. دومی ضبط تقریباً نامفهومی از گروگان گیری بود، از جمله صدای یکی از کسانی که جان سالم به در برد. سومین حمله پلیس بود که به محاصره پایان داد.

صدای فریاد یک افسر پلیس شنیده شد: «بازوهایت را بلند کن… برو، برو، برو، فرار کن».

«آیا ما گروگان‌ها را اینجا داریم؟» دیگری می پرسد “بله، آنها بیرون رفته اند.” در پایان، قبل از قطع شدن ضبط، برای مدت کوتاهی گریه ناامیدانه یک زن شنیده شد.

قاضی اصلی، ژان لوئیس پریس، گفت که قبل از نمایش عکس ها روی صفحه های بزرگ در سرتاسر دادگاه، یک مکث وجود دارد تا کسانی که نمی خواهند آنها را ببینند، اجازه خروج را بدهند. از میان ردیف‌های پرجمعیت «احزاب مدنی» – بازماندگان و بستگان و دوستان قربانیان – حدود 20 نفر برخاستند و بیرون رفتند.

آنچه در پی آمد تنها چند تصویر از صدها پلیس بود که از صحنه های وحشتناک داخل باتاکلان آن شب گرفته بودند: اجساد در جایی که در حوضچه های خون افتاده بودند. یک کیف دستی مشکی در وسط یک زمین خالی اما خون آلود افتاده است. یک مربی؛ یک پیراهن کش قرمز؛ یک پیراهن سفید. اجساد کنار صحنه، اجساد در بالکن، کنار بار، اجساد در راهروها وجود داشت. آنها فقط تعدادی از 90 مرد و زن معمولی بودند که برای لذت بردن از یک شب موسیقی به باتاکلان رفته بودند اما فوئد محمد آگاد، 23 ساله، اسماعیل عمر مصطفی، 29 ساله، آنها را به باد دادند. و سامی آمیمور، 28 ساله.

در حالی که قاضی عکس به عکس را مرور می کرد، هر صحنه را با صدایی موقر توصیف کرد. او گفت: «اینجا ما اجساد را می بینیم. «اینجا صحنه از زاویه ای دیگر است. دوباره اجساد متعددی را می‌بینیم… در این یکی می‌توانیم خون زیادی را ببینیم.»

سکوت در یکصد و چهارمین روز محاکمه در دادگاه ایمن ویژه ساخته شده، جایی که چراغ ها کم شده بود، با بوهایی همراه بود. در پشت دادگاه، روی ردیف‌هایی از نیمکت‌هایی که خانواده‌ها، دوستان و بازماندگان قربانیان در آن نشسته‌اند، بسیاری سرشان را خم کرده‌اند و گریه می‌کنند. در اسکله واکنش چندانی نشان نداد، اگرچه یکی از متهمان به نام فرید خارکچ در حالی که سرش را پایین انداخته بود و دستانش را روی گوش هایش قرار داده بود، نشسته بود. خارکچ متهم به تهیه اسناد جعلی برای تروریست ها است.

نوارهای رسمی ضبط شده محاکمه خاموش شد و قاضی هشدار داد که هرکسی که ضبط یا عکس را در خارج از جلسه پخش کند ممکن است با اتهامات قانونی مواجه شود.

در اسکله، مظنون اصلی، صلاح عبدالسلام، متهم به عضویت در گروهی از جهادگران که بمب‌گذاری‌ها و تیراندازی‌های هماهنگ در سرتاسر پایتخت فرانسه را انجام داده‌اند، بی‌تفاوت به نظر می‌رسد.

این مرد 32 ساله مظنون است که قصد داشت خود را در یک حمله انتحاری در منطقه 18 شمالی پاریس منفجر کند. پلیس یک جلیقه انفجاری را در سطل زباله پیدا کرد که معتقدند متعلق به او بوده است. یک کارشناس پیشنهاد کرد که این اشتباه بوده و در مورد ادعای عبدالسلام مبنی بر اینکه نظرش در مورد حمله انتحاری در آخرین لحظه تغییر کرده است، تردید ایجاد کرد.

داعش مسئولیت این حملات را بر عهده گرفت که حدود ساعت 9 شب با انفجار یک بمب انتحاری در استادیوم استاددو فرانس آغاز شد و با تیراندازی و بمب گذاری در کافه ها و رستوران های شلوغ پایتخت و کشتار در باتاکلان ادامه یافت. .

روند قانونی ماراتن که سپتامبر گذشته آغاز شد و انتظار می‌رود نه ماه طول بکشد، بزرگترین محاکمه جنایی تاریخ در فرانسه است. چهارده مظنون، از جمله عبدالسلام، در اسکله هستند و شش نفر دیگر در غیاب آنها محاکمه می شوند، پنج نفر از آنها در عراق یا سوریه کشته شده اند. نفر ششم در زندان ترکیه است.

ژان مارک دلاس، وکیل مدافع انجمن زندگی برای پاریس برای قربانیان حملات 13 نوامبر، گفت که امیدوار است نشان دادن ضبط‌ها و عکس‌ها، که به‌عنوان «مقابله با جنایات» توصیف می‌شود، به اثبات حقیقت کمک کند. چی شد. او گفت که مشاوران برای کمک به افرادی که با شواهد آسیب دیده اند، آماده هستند.

خارج از دادگاه، آرتور دنوو، که از حمله باتاکلان جان سالم به در برد و رئیس زندگی برای پاریس است، گفت که درخواست کرده است که صدا و تصاویر در دادگاه پخش شود. من نمی توانم ببینم دادگاه چگونه می تواند بدون شنیدن و دیدن آنچه اتفاق افتاده است، حکم صادر کند. این فقط 20 دقیقه در چند ماه جلسات استماع بود، اما توضیح می دهد که چرا ما اینجا هستیم.

وی افزود: ما همچنین نیاز داشتیم که مرگ تروریست ها را در پایان بشنویم تا نشان دهیم و بدانیم که در نهایت این قانون قوی ترین است.

Dénouveaux تصدیق کرد که این تجربه به ویژه برای خانواده های کشته شدگان آسیب زا بود. او گفت: «هر صدایی که می‌شنیدند، هر عکسی را که می‌دیدند، تصور می‌کردند که این صدا یا تصویر فرزندشان است که مرده است».