پس از حمله پلیس آمریکا به معترضان با گاز اشک آور چه اتفاقی افتاد – یک تحقیق تصویری | پورتلند

افسران پورتلند به‌رغم سیاست‌های خود، به‌طور بی‌رویه گاز اشک‌آور پاشیدند، که افسران را هدایت می‌کند تا نزدیکی به مدارس، بیمارستان‌ها، آزادراه‌ها و سایر امکانات را در نظر بگیرند و «قرار گرفتن در معرض افراد غیرهدف» را به حداقل برسانند.

در گزارش‌های بعدی، افسران گاز اشک‌آور را به‌عنوان «تکنیک کاهش تنش» برشمردند و نوشتند: «همه افسران و اقدامات آنها باید به خاطر اقدامات قهرمانانه‌شان در حفاظت از شهر قدردانی شود.»

PPB درخواست مصاحبه آبان نیوز را رد کرد و به سؤالات مربوط به یافته های Forensic Architecture پاسخ نداد. تری والو استراوس، سخنگوی PPB در ایمیلی گفت که این دفتر در ژانویه سیاست کنترل جمعیت خود را به روز کرد تا “هدف خود را برای اجتناب از استفاده از زور در صورت امکان” روشن کند، و اظهار داشت که افسران “فقط مجاز به استفاده از نیروی منطقی و عینی بر اساس مجموع شرایطی که در حال حاضر هیچ جایگزین منطقی و مؤثری وجود ندارد.

استراوس اضافه کرد که پس از قتل جورج فلوید، پورتلند “هم تظاهرات مسالمت آمیز و هم تقریباً هر روز ناآرامی های داخلی، تخریب و خشونت را تجربه کرد” و پاسخ 170 روزه اداره در تاریخ شهر بی سابقه بود. او همچنین خاطرنشان کرد که PPB دیگر یک “تیم واکنش سریع” ندارد، که قبلا اعتراضات را مدیریت کرده و تحت نظارت شدید قرار گرفته است، و آموزش سالانه آن برای افسران شامل به‌روزرسانی‌هایی در مورد تغییرات سیاست کنترل جمعیت است.

کودی بومن، سخنگوی تد ویلر، شهردار پورتلند، گفت که دفتر وی مشتاقانه منتظر بررسی تحقیقات فدراسیون فوتبال است. وی خاطرنشان کرد که ویلر در 6 ژوئن 2020 به پلیس دستور داده بود که فقط در صورت “تهدید جدی و فوری برای ایمنی زندگی” از CS استفاده کند و هیچ جایگزین مناسب دیگری برای پراکندگی وجود ندارد.

“یک سلاح جنگی”

معترضان در حداقل 100 شهر ایالات متحده در سال 2020 با حملات گاز اشک آور مواجه شدند و در سه سال پس از آن، سازمان های مجری قانون به استقرار مهمات شیمیایی علیه جمعیت ادامه داده اند. فقط در سال گذشته، آژانس‌های پلیس به معترضان حقوق سقط جنین و خشونت پلیس در اوهایو، جورجیا و آریزونا با گاز اشک‌آور حمله کردند. از CS برای برهم زدن یک مهمانی در کارولینای شمالی استفاده کرد. پرتاب یک نارنجک اشک آور به خانه ای در نیومکزیکو که باعث آتش سوزی یک نوجوان شد. و با استقرار گاز اشک آور به یک ملک مسکونی در آلاسکا آسیب جدی وارد کرد و مستاجران در سرتاسر ساختمان مجبور شدند با آسیب ها و آسیب های سلامتی مقابله کنند. در عین حال، قانونگذاران اصلاحات پلیسی را که در سال 2020 به تصویب رسیده بود، عقب انداخته‌اند و در برخی موارد محدودیت‌های مربوط به زمانی که افسران می‌توانند از زور استفاده کنند را کاهش داده‌اند.

طرفداران به طور فزاینده ای به این موضوع اشاره کرده اند که گاز اشک آور ابزاری بود که در جنگ جهانی اول ایجاد شد و بعداً به عنوان “سلاح جنگی” ممنوع شد، اما کنوانسیون سلاح های شیمیایی که توسط سازمان ملل متحد منعقد شد گفته است که می توان از آن برای “اهداف کنترل شورش های داخلی” استفاده کرد. .

حتی پس از محاسبه سال 2020، در بیشتر شهرها، گاز اشک آور انباشته می شود و استفاده از آن به طور گسترده مجاز است.

“اگر گاز اشک آور جنایت جنگی در میان سربازان است، چرا استفاده از گاز اشک آور برای مردم خود مناسب است؟” خوان چاوز، مدیر پروژه حقوق مدنی در مرکز منابع عدالت اورگان گفت. و اداره پلیس پورتلند به اثرات قرار گرفتن در معرض طولانی مدت مداوم در معرض گاز اشک آور اهمیتی نمی دهد. برای آنها، این یک مسئله موجودی است: “آیا ما به اندازه کافی گاز اشک آور داریم و چقدر بیشتر می توانیم استفاده کنیم؟”

جاسپر هامپرت، دستیار محقق FA، گفت: یافته‌های Forensic Architecture نشان داد که چگونه مقررات ایالات متحده و مکانیسم‌های نظارت پلیس اساساً در جلوگیری از قرار گرفتن در معرض خطرناک شکست می‌خورند. PPB حتی هیچ گونه ارزیابی از غلظت هایی که مردم را در معرض آن قرار می دهد ندارد.

محققان FA سوابق داخلی را بررسی کردند که نشان می‌داد PPB می‌دانست که اداره ایمنی و بهداشت شغلی (Osha) 2mg/m³ را آستانه قرار گرفتن در معرض خطرناک می‌داند، اما با این وجود میزان سمپاشی آن را ردیابی نکردند و مقادیر بسیار بالاتری را در یک منطقه 2000 به کار بردند. برابر بیشتر

دکتر روهینی هار، پزشک اورژانس و مشاور پزشکان حقوق بشر (PHR) گفت: «این که این بسیار بالاتر از استاندارد است، نگران‌کننده است، و در عین حال برای اعتراض در همه جا کاملاً طبیعی است. هار ماه گذشته گزارشی منتشر کرد که در آن از سال 2015 تاکنون بیش از 119000 نفر در سراسر جهان بر اثر گاز اشک آور و سایر محرک های شیمیایی مجروح شده اند.

علیرغم اینکه PPB به دلیل ادعاهای استفاده غیرقانونی از زور با نظارت دولت فدرال مواجه است، وزارت دادگستری ایالات متحده دریافته است که اداره پلیس سیاست های خود را نقض کرده است و یک قاضی شهر را در بی احترامی به دستور خود برای محدود کردن استفاده از گاز اشک آور تشخیص داد. .

استفاده از گاز اشک آور تنها یکی از فهرست بلندبالای رسوایی های اخیر PPB بود: اسناد آموزشی که در سال گذشته کشف شد شامل یک میم بود که خشونت علیه معترضان را جشن می گرفت. اتحادیه پلیس در سال 2021 یک داستان دروغ را فاش کرد که در آن اولین کمیسر شهر زن سیاهپوست مظنون به یک جنایت بود. مشخص شد که یک ستوان در سال 2017 با یکی از رهبران راست‌گرا پیام‌های دوستانه رد و بدل کرده بود، اما از تخلف پاک شد. و آژانس در مورد تاکتیک‌های نظارتی، استفاده از زور و سوابق توهین‌های نژادی مورد بررسی قرار گرفته است.

اما تلاش‌ها برای مسئول دانستن PPB برای استفاده از گاز اشک‌آور موفقیت‌های متفاوتی داشته است.

“تمام بدنم تغییر کرد”

مدافعان گفتند که مانع اصلی که PPB را مسئول آسیب های ناشی از گاز اشک آور می کند این است که اثرات قرار گرفتن طولانی مدت در معرض گاز اشک آور بسیار فراتر از حمله فوری به سیستم تنفسی آنها است.

الکس جانسون، 31 ساله، که به طور منظم در تظاهرات شرکت می کرد، در یکی از شب های اوایل ژوئن گفت که با گاز اشک آور و همچنین قطعات قوطی پرتاب شده توسط پلیس مورد اصابت قرار گرفت: “این بدترین احساس در جهان است – مانند درون چشمان شما آتش گرفته و در عین حال سمباده می شوند.» با گذشت روزها، او متوجه ناهنجاری هایی در چرخه قاعدگی خود شد – پس از گاز اشک آور شدید، روز بعد پریود می شد.

صدها نفر واکنش های مشابهی را گزارش کردند.

لیو واسکوئز، 42 ساله، که مستقیماً در تظاهرات شرکت نکرد، اما در نزدیکی محل تظاهرات زندگی می‌کرد، گفت: «من با گرفتگی‌هایی که قبلاً هرگز تجربه نکرده بودم، دو برابر شدم، و باید به خانه بروم و روی تختم دراز بکشم. گاز اشک آور منتشر کرد و در ماه ژوئن اغلب پنجره او را باز نگه داشت، بدون اینکه بداند مواد شیمیایی می تواند به خانه اش نفوذ کند و سلامتی او را تهدید کند. او گفت که او همچنین شروع به تجربه لکه بینی و عوارض آسم و مشکلات تنفسی کرد.

بعداً در همان تابستان، او 10 مایلی از مرکز شهر دور شد و به سرعت متوجه بهبودی در مشکلات قاعدگی و سیستم تنفسی‌اش شد: «در حین نفس کشیدن من سوزشی وجود داشت که با حرکت از بین رفت.» او و جانسون بعداً از شهر به دلیل قرار گرفتن در معرض گاز اشک آور شکایت کردند.

پادیلا، که داوطلب گروه حمایتی Don’t Shoot Portland است که از شهر شکایت کرد، افزود: «احساس می‌کنم تمام بدنم تغییر کرده است. آنها همچنین خونریزی و درد شدید را گزارش کردند و گفتند که پس از قرار گرفتن مکرر در معرض گاز اشک آور دچار مشکلات چشمی شده اند.

واسکز با توجه به نگرانی‌ها مبنی بر اینکه قرار گرفتن در معرض آن می‌تواند منجر به سقط جنین یا سقط جنین شود، که در برخی ایالت‌ها می‌تواند منجر به جرم‌انگاری و دستگیری شود، به‌ویژه دیدن اعتراض‌های پلیس در برابر گاز اشک‌آور وحشتناک است. شما قبلاً گذرانده اید.»

کارشناسان می گویند کمبود داده ها و تحقیقات خوب در مورد اثرات طولانی مدت قرار گرفتن در معرض گاز اشک آور و طیف وسیعی از تئوری ها در مورد اینکه چگونه این ماده شیمیایی می تواند بر چرخه های قاعدگی تأثیر بگذارد وجود ندارد، با برخی اشاره می کند که استرس، ضربه و کم آبی بدن در اعتراضات نیز می تواند نقش داشته باشد. یک نقش. وکیل واسکوئز در نهایت پرونده او را پس گرفت و گفت فقدان تحقیقات ثابت شده یک چالش در دادگاه است.

شهر پورتلند در ماه نوامبر به شکایت پورتلند شلیک نکنید و با محدود کردن استفاده از گاز اشک آور و پرداخت هزینه به پنج تظاهرکننده موافقت کرد. این دستور شهر را ملزم می‌کند که از قانون ایالتی جدیدی پیروی کند که استفاده از گاز اشک‌آور را برای کنترل جمعیت محدود می‌کند، اما این قانون شامل استثنائات مهمی از جمله اجازه استقرار مواد شیمیایی برای “کنترل کردن یک وضعیت خطرناک و غیرقانونی عینی به طور ایمن و موثر” است.

جانسون، یکی از شاکیان، گفت که این گامی در مسیر درست است، اما گفت که از اینکه گاز اشک آور همچنان در برخی شرایط مجاز است، ناامید است: “آنها می گویند از قوانین موجود پیروی خواهند کرد.”

بومن، سخنگوی شهردار، نگفت که آیا شهردار از ممنوعیت کامل گاز اشک آور حمایت می کند یا خیر، اما در ایمیلی گفت: «این رویدادهای بی سابقه یکی از سخت ترین فصل های تاریخ شهر ما را مشخص می کند و من معتقدم که ما آنچه را که انجام داده ایم، انجام داده ایم. یاد گرفتیم که پورتلند را به طرق مثبت به جلو برسانیم و این کار را ادامه خواهیم داد.”

جای زخم های ماندگار

به گفته مدافعان، نزدیک به سه سال پس از شروع انفجار گاز اشک‌آور، زخم‌های این رویدادها در شهر پورتلند باقی مانده است. دکتر برایانا دا سیلوا باتیا، یک استراتژیست بهداشتی مستقر در پورتلند با پزشکان حقوق بشر، که استفاده از زور توسط PPB را بررسی کرد، گفت که او همچنان نگران است که منابع کمی برای کمک به مردم برای مقابله با آسیب های پزشکی و روانی این رویدادها وجود داشته باشد: آسیب‌های روحی، جسمی و روانی زیادی از آن تابستان وارد شد… این فاجعه‌ای بود که جامعه را متلاشی کرد و مجریان قانون مسئولیت پاسخگویی را بر عهده داشتند.»

ترسا رایفورد، مدیر اجرایی شلیک نکنید، گفت که او از آن تابستان از PTSD رنج می‌برد و عدالت واقعی ممنوعیت کامل گاز اشک‌آور و سایر سلاح‌های شیمیایی و پایان دادن به سوء استفاده پلیس است که تظاهرکنندگان در اولین بار خواستار آن بودند. به خیابان ها

او گفت: “امیدوارم در مقطعی ما به عنوان یک جامعه ببینیم که نیازی به این نوع پلیس نیست که اجازه دهد این خشونت برای مردم اتفاق بیفتد و ما آن را از بین ببریم.” این واقعیت که آنها از این سطح از خشونت برای سرکوب صدای مردم و منحرف کردن ارتباطات معترضان استفاده کردند، هرگز از بین نمی رود. ما هرگز نمی توانیم آن را درست کنیم. و من هرگز در کنار پلیس احساس امنیت نمی‌کنم یا نمی‌خواهم در مورد امنیت با آنها مذاکره کنم، زیرا قصد آنها برای آسیب رساندن به ما بسیار وقیحانه بود.»

تحقیقات FA در نمایشگاهی در مورد پلیس و تاریخچه های محلی آن در موسسه هنرهای معاصر پورتلند از فوریه تا مه 2024 به نمایش گذاشته خواهد شد.