چرا در بزرگ ملی اعتراض کردیم؟ تا در نهایت بریتانیا را مجبور کنیم درباره رفتار ما با حیوانات صحبت کند | الکس لاک وود

آدر کشور مردمی که حیوانات را دوست دارند، بسیاری از ما را شوکه و غمگین می کند که تماشای شکستن گردن اسب در تلویزیون ملی همچنان سرگرمی محسوب می شود. به همین دلیل 300 نفر از Animal Rising روز شنبه به Aintree رفتند تا Grand National را متوقف کنند.

ما به طور کامل موفق نشدیم و – مانند سال گذشته – اسب های بیشتری مردند. تپه شانزده در اولین حصار سقوط کرد و به دلیل جراحات فرو ریخت. مرگ آن به دنبال مرگ دو نفر دیگر در Aintree هفته گذشته بود. ما برای از دست دادن این حیوانات عزادار هستیم.

این مرگ و میرها برای این دوره و به طور کلی برای رویدادهای مسابقه ای برابر است. مقامات اسب‌دوانی و صنعت شرط‌بندی از پیشرفت‌های آهسته “رفاه” تدریجی دفاع می‌کنند، و با این حال اسب‌ها با نظم وحشتناکی به مردن ادامه می‌دهند: تا کنون 50 اسب در پیست‌ها در سال 2023. به طور متوسط، یک اسب یک روز در میان روی پیست می‌میرد، بر اثر پرش و در آپارتمان، با تعداد بیشتری از افراد در تمرین و پادوک. موسسه خطرناک ملی بزرگ باید مدت ها پیش بازنشسته می شد.

جایی که ما موفق شدیم نشان دهیم که این مشکلی بسیار بزرگتر از یک مسابقه است. ما اعتراض کردیم زیرا به هر طرف که نگاه می کنیم، رابطه ای از هم گسیخته با حیوانات و دنیای طبیعی را می بینیم.

این رابطه شکسته در قلب بحران آب و هوا و طبیعت ما قرار دارد. ما طبیعت را از طریق پرورش حیوانات و ماهیگیری می بلعیم، رودخانه هایمان را با دوغاب مزارع مرغ و خوک صنعتی می کشیم، و ناپدید شدن حیات وحش محبوبمان را در مقابل چشمانمان تماشا می کنیم. همه اینها به این دلیل است که ما در یک الگوی باورهای منسوخ گیر کرده ایم که کنترل حیوانات و استفاده از آنها برای منفعت درست است. Grand National نماد این تسلط ناراحت کننده و یک طرفه است – به همین دلیل ما سعی کردیم جلوی آن را بگیریم.

یک راه حل وجود دارد: ترمیم این رابطه شکسته، از جایی که بیشترین آسیب وارد می شود، در سیستم غذایی ما شروع شود. سیستم غذایی بدون حیوانات در حال حاضر به عنوان ایمن تر، ایمن تر و مستقل تر شناخته شده است و تمام کالری ها و مواد مغذی مورد نیاز ما را فراهم می کند و در واقع از زمین کمتری استفاده می کند. این سرزمین آزاد شده را می‌توان برای بازیابی طبیعت بازگرداند و شاهد بازگشت و شکوفایی حیات وحش – از جمله اسب‌های وحشی باشیم.

برای قرار دادن این راه حل در مرکز بحث ملی، نباید به یک دسته از افراد دلسوز متعهد نیاز باشد. اما دارد. بالا و پایین کشور همه از رفتار ما با حیوانات صحبت می کنند. این گفتگوی ملی برای به چالش کشیدن کاهش سریع به بی‌عملی آب و هوا ضروری است.

برخی ترجیح می دهند به جای مسائل، بر اعتراضات تمرکز کنند. پس بیایید در مورد آنها صحبت کنیم. Animal Rising یک جنبش صلح آمیز است. اقدامات ما بر روی جلوگیری از آسیب متمرکز شده است، به ویژه در سیستم غذایی، جایی که ما هر سال بیش از 1.2 میلیارد حیوان را در بریتانیا پرورش داده و می کشیم. همه اقدامات برنامه ریزی شده ما در روز شنبه بدون خشونت بود. البته این با مخرب بودن متفاوت است، اما این دو مدت‌ها با هم سازگار بوده‌اند: فقط به گاندی یا مارتین لوتر کینگ نگاه کنید.

ما جنبشی برای همه زندگی هستیم و شامل حیواناتی می شود که در جاهای دیگر مانند ورزش و آزمایش حیوانات مورد استثمار قرار می گیرند. هدف این بود که مسابقه قبل از شروع آن متوقف شود. اما متأسفانه برای مردم مهمتر از آن بود که از مرگ حیوانات جلوگیری کنند تا کمی سرگرمی و بال زدن داشته باشند.

برای آن عده معدودی که ادعا می‌کنند اقدامات ما بر اسب‌ها و نتیجه تأثیر گذاشته است، ما به این واقعیت اشاره می‌کنیم که از سال 2007 تاکنون برای 2601 مرگ دیگر اقدامی انجام نداده‌ایم. تا زمانی که دموکراسی وجود داشته است، اقدام مستقیم بخشی از یک دموکراسی سالم بوده است، به ویژه زمانی که بدیهی است که “کسب و کار طبق معمول” ارزش های اکثر ما را نشان نمی دهد. در بریتانیا، طبق تحقیقات دانشگاه یورک، بیش از 80 درصد افراد زیر 40 سال نمی خواهند در مسابقات اسب دوانی شرکت کنند، زیرا می دانند که این غیراخلاقی است.

با بازگشت به تصویر بزرگتر، آیا تاکنون کسی اقدامی انجام داده است که متناسب با فروپاشی اجتماعی و اقتصادی آتی باشد که احتمالاً ناشی از بحران آب و هوا باشد؟ آیا ما دولت دیوانه آب و هوایی خود را متقاعد کرده ایم که اقدامات متناسبی انجام دهد؟ هنوز نه – اگر این کار را می‌کردیم، قبلاً به دامداری و ماهیگیری پایان داده می‌شد و کشاورزان را برای انجام اقدامات ایمن‌تر و پایدارتر حمایت می‌کرد.

به همین دلیل است که امسال، همراه با همه کسانی که برای به چالش کشیدن تهدید وجودی اقدام می کنند، اقدامات بیشتری انجام خواهیم داد. ما با کسانی که در Aintree شرکت کردند، یا مربیان یا جوکی ها مخالف نیستیم. اما قبول داریم که شنبه بزرگترین چالش مسابقه اسب دوانی در این کشور برای بیش از یک دهه بود.

بیایید امیدوار باشیم که روند انجام این گفتگوی حیاتی در مورد رفتارمان با حیوانات و دنیای طبیعی را آغاز کرده باشیم، و دیگران – دولت ما، و همه کسانی که می گویند حیوانات را دوست دارند – برای مقابله با بحران های فزاینده ای که با آن روبرو هستیم، در کنار ما بایستند. .