تعطیلی سه نیروگاه هسته ای آخر آلمان در آخر هفته | قدرت هسته ای

12 سال پس از فاجعه فوکوشیما در ژاپن که خروج این کشور از انرژی اتمی را تسریع کرد، سه نیروگاه هسته ای باقیمانده آلمان روز شنبه تعطیل خواهند شد.

تعطیلی ها نشان دهنده پایان رویکرد توقف-شروع به انرژی اتمی و پیروزی جنبش پر سر و صدای ضد هسته ای کشور است.

تاسیسات در Emsland، در ایالت شمالی نیدرزاکسن، سایت Isar 2 در باواریا، و Neckarwestheim، در بادن-وورتمبرگ در جنوب غربی هستند.

این تعطیلی‌ها معمایی را برای سیاست‌گذاران انرژی ایجاد می‌کند که تلاش می‌کنند تقاضای برق رو به رشد در یکی از ابرقدرت‌های صنعتی اروپا و تلاش‌ها برای کربن‌زدایی، در پس زمینه عدم اطمینان ناشی از جنگ در اوکراین را متعادل کنند.

آلمان سال گذشته بسته شدن این سه سایت را که حدود 6.5 درصد از برق کشور را در سال 2022 تامین می‌کردند، به تعویق انداخت پس از آنکه روسیه عرضه گاز اروپا را کاهش داد و نگرانی‌هایی در مورد کمبود انرژی در زمستان ایجاد کرد.

این کشور بیش از دو دهه پیش در بحبوحه مبارزات طولانی علیه این فناوری شروع به حذف تدریجی انرژی هسته ای کرد، اما در سال 2010، آنگلا مرکل، صدراعظم وقت، از تمدید عمر 17 نیروگاه هسته ای کشور حداکثر تا سال 2036 خبر داد.

این سیاست در سال بعد پس از زلزله و سونامی که باعث ذوب راکتورهای نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما دایچی در ژاپن شد، به سرعت معکوس شد و اعتراض‌های جدید ضد هسته‌ای و عزم سیاسی برای خروج از فناوری را برانگیخت.

سوانح هسته‌ای در جزیره تری مایل در ایالات متحده در سال 1979 و چرنوبیل در سال 1986 پیش از این، فشار علیه هسته‌ای در آلمان را که اوایل دهه 1970 آغاز شده بود، تقویت کرده بود. آلمان از سال 2003 تاکنون 16 رآکتور را خاموش کرده است.

تعطیلی های نهایی سوالاتی را در مورد امنیت منابع انرژی و چشم انداز انتشار کربن آلمان ایجاد کرده است. این کشور قصد دارد تا سال 2038 تمام نیروگاه های زغال سنگ را تعطیل کند و دور اول تعطیلی آن در سال 2030 برنامه ریزی شده است.

با این حال، پارلمان آن لایحه قانونی اضطراری را برای بازگشایی نیروگاه های زغال سنگ برای کمک به تولید برق در سال گذشته تصویب کرد. تلاش برای ساخت پایانه های بیشتر برای واردات گاز طبیعی مایع نیز از زمان آغاز جنگ اوکراین تسریع شده است.

زغال سنگ بیش از 30 درصد از تولید برق آلمان در سال 2022 را به خود اختصاص داده است، پیش از باد – مسئول 22 درصد، تولید گاز با سوخت 13 درصد و انرژی خورشیدی 10 درصد. زیست توده، انرژی هسته ای و برق آبی بخش عمده باقیمانده را تشکیل می دهند.

اندیشکده Ember تخمین زده است که آلمان و لهستان دو بزرگترین تولیدکننده برق اتحادیه اروپا در سال 2030 خواهند بود که مسئول بیش از نیمی از انتشارات بخش برق اتحادیه اروپا در آن زمان هستند.

طرفداران انرژی هسته ای استدلال می کنند که این انرژی جایگزینی کم کربن و قابل اعتماد برای سوخت های فسیلی برای تولید برق است. منتقدان می‌گویند پروژه‌های جدید پرهزینه هستند، اغلب به تأخیر می‌افتند و نگرانی‌های زیست‌محیطی را در مورد دفع زباله‌های هسته‌ای ایجاد می‌کنند.

تام گریترکس، مدیر اجرایی انجمن صنعت هسته‌ای بریتانیا، گفت که این خروج تدریجی انتشار کربن را بدتر می‌کند و «برای کشوری که ظاهراً به دلیل رویکرد منطقی و مبتنی بر شواهد شهرت دارد، برای محیط‌زیست مضر، از نظر اقتصادی بی‌سواد و عمیقاً غیرمسئولانه است».

وی افزود: در زمان تشدید نگرانی در مورد امنیت انرژی، آلمان دارایی هایی را که می تواند 34 میلیارد متر مکعب گاز در سال را جابجا کند، کنار می گذارد.

اما تام برک، رئیس اندیشکده E3G، نگرانی‌ها در مورد امنیت انرژی را نادیده گرفت و گفت که زمستان معتدل و سطح بالای ذخیره‌سازی گاز در اروپا به معنای کاهش نگرانی‌ها در مورد منابع برق در زمستان آینده است.

او گفت که صنعت انرژی های تجدیدپذیر آلمان در حال رشد است و بهبود اتصالات شبکه و ذخیره باتری در سراسر کشور کلیدی برای دور کردن سیستم انرژی کشور از سوخت های فسیلی است.

برک گفت: «زغال سنگ عمدتاً به دلایل اجتماعی و اقتصادی سوزانده می‌شود و اطمینان حاصل شود که صنعت به یکباره تعطیل نمی‌شود. “شما نمی توانید بدون تحول اجتماعی تحول فناوری داشته باشید.”

دست برداشتن آلمان از انرژی هسته ای در تضاد با بلندپروازی های اعلام شده دولت بریتانیا است که ماه گذشته آغازگر یک فشار تازه به سمت هسته ای بود. وزرا یک نهاد تحویل پروژه‌های هسته‌ای جدید ایجاد کرده‌اند و رقابتی را برای راکتورهای هسته‌ای کوچک اجرا می‌کنند.

با این حال، پیشرفت در توسعه دو پروژه بزرگ موجود، Sizewell C در سافولک و Hinkley Point C در سامرست، آهسته بوده است، که دومی با تأخیر و بودجه اضافی همراه بود.