“برای شکست بسیار بزرگ است”: چرا فردی اسکاپاتیچی در داخل ارتش جمهوری اسلامی ایران هرگز تحت پیگرد قانونی قرار نگرفت؟ | ایرلند شمالی

اما قاضی اما آربوتنوت او را در وضعیت سلامتی بسیار بدی توصیف کرد و او فردی اسکاپاتیچی را که در آن زمان ۷۲ سال داشت به سه ماه حبس تعلیقی محکوم کرد.

5 دسامبر 2018 بود. دادگاه قاضی وست مینستر شنیده بود که اسکاپاتیچی، با پوشیدن کتانی سبز رنگ و پشم گوسفند، از لپ‌تاپ توقیف شده توسط پلیس برای جستجوی اطلاعات در مورد «ماشین‌ها، ارتش بریتانیا، نقشه‌ها، جنگ استفاده کرده است. فوتبال و سیاست».

اما 13 جستجو برای هرزه نگاری شدید نیز انجام شده است. برخی از آن شامل حیوانات نیز می شد. این بود که او را در اسکله فرود آورد.

Scappaticci به افسران پلیس گفته بود که او افسرده است، وضعیتی که او چندین سال از آن رنج می برد. او واقعاً به این ترتیب به حیوانات علاقه نداشت. او زنان با سینه های بزرگ را ترجیح می داد. این “به کسی صدمه واقعی وارد نکرد”.

این چهره کهنه اضافه وزن دادگاه را در خیابان مریلبون لندن به عنوان یک مرد آزاد ترک کرد. آربوثنات به او گفته بود: «50 سال است که در دادگاه حضور نداشته‌ای – و این شخصیت خوبی در کتاب من است.

در آن زمان و به ویژه اکنون برای بستگان بسیاری از قربانیان گذشته اسکاپاتیچی به عنوان یکی از بدنام ترین قاتلان مشکلات در ایرلند شمالی، که همزمان با شکنجه و قتل مخبرین داخل ارتش جمهوری اسلامی ایران، به قتل می رسید، این اظهار نظر زخمی بود. به گفته یکی از افسران ارشد ارتش، خود خبرچین انگلیسی، در واقع “جواهری در تاج” عملیات اطلاعاتی دولت است.

هم خانواده‌های قربانیان و هم، جان بوچر، فرمانده سابق بدفوردشایر – که عملیات کنوا را رهبری می‌کرد، تحقیقاتی درباره اسکاپاتیچی و رابطه‌اش با ایالت را برعهده داشت – مدت‌هاست که به دلیل کوتاهی سازمان دادستانی در اقدامی ناامید شده‌اند. در مورد ارجاعاتی که در 2 اکتبر 2019 علیه مجری سابق جمهوری اسلامی ایران و کسانی که با او کار می کردند به آنها ارائه شد.

مشخص می شود که بوچر، که افسرانش در آغاز تحقیقات خود پس از توقیف لپ تاپ اسکاپاتیچی، پورن او را کشف کرده بودند، حتی تصمیم گرفته بود گزارشی موقت از یافته های گسترده تر خود را در اواخر امسال منتشر کند تا هم اشتیاق خانواده ها را برآورده کند. برای اطلاعات و تحت فشار قرار دادن دادسرا برای اقدام.

با این حال، در پایان، حضور این قاضی کوتاه مدت در سال 2018 آخرین باری است که اسکاپاتیچی داخل یک دادگاه را می بیند، چه برسد به یک سلول زندان.

روز سه‌شنبه، بوچر در بیانیه‌ای فاش کرد که به او اطلاع داده شده بود که فردریک اسکاپاتیچی کمی قبل از عید پاک در سن ۷۷ سالگی مرده است، تقریباً دو دهه پس از افشای هویت او به‌عنوان مامور استاک‌نایف، و او را مجبور کرد تا در انگلستان ناشناس بگریزد. مرگ او به دلایل طبیعی به دنبال یک سری سکته مغزی از جمله یک سکته بسیار جدی در 18 ماه پیش، مشخص شده است.

می توان فاش کرد که او در جنوب چشایر زندگی می کرد. او با همسرش که در بلفاست در جزایر قناری مانده بود و مدتی را نیز در یکی از خیابان‌های دروازه‌دار لندن گذراند، تعطیلات را گذراند. او از آنجایی که مردی ثروتمند بود، از عواید خیانت خود علیه ارتش جمهوری اسلامی ایران و یک کلاهبرداری مالیاتی که در میان اعضای ارشد این سازمان محبوبیت داشت، توانست به آنجا برود. همچنین گفته می شود که او مدتی در تجارت ساختمان، شغل رسمی خود، به کار ادامه داده است. اسکاپاتیچی برای مدت کوتاهی در مراسم خاکسپاری پدر 98 ساله خود در بلفاست غربی در سال 2017 ظاهر شد. اما بیشتر زندگی او در تبعید در اطراف منچستر سپری شده بود. بلافاصله پس از ترک بلفاست اسکاپاتیچی در سال 2003، از طریق لپ تاپ خود به انبار بستنی نزدیک استادیوم اتحاد منچستر سیتی ردیابی شد. او یک متعصب سیتی بود. پدرش یک تجارت بستنی داشت. شاید این دو چیز به هم مرتبط بودند، اما مانند بسیاری از اسرار او، حقیقت موضوع اکنون با او دفن شده است. این همان چیزی است که بسیاری از آن می ترسیدند یا حداقل انتظار داشتند.

کوین وینترز، وکیل مدافع خانواده‌های قربانیان توافق بین اسکاپاتیچی، گفت: دیدگاه بدبینانه قبل از مرگ او این بود که هرگز تحت تعقیب قرار نمی‌گرفت و اکنون او رفته است، شکی نیست: وجود نخواهد داشت. و دولت بریتانیا

گرگ هارکین، روزنامه نگاری که با افسر سابق اطلاعات نظامی بریتانیا، ایان هرست، برای شناسایی اسکاپاتیچی در ماه می 2003 علیرغم یکسری دستورات کار می کرد، به اختصار بیان کرد: «هیچ وقت باور نمی کردم که پرونده ای در دادگاه مطرح شود. هیچ راهی وجود نداشت که فردی اسکاپاتیچی در دادگاه حاضر شود و به خاطر هر کاری که برای بریتانیا انجام داده بود محاکمه شود.

Scappaticci در منطقه مارکت در جنوب بلفاست، منطقه ای که به دلیل تعداد زیاد مهاجران به ایتالیای کوچک معروف است، بزرگ شد و یک فوتبالیست با استعداد بود که در سال 1962 به عنوان یک نوجوان 14 ساله با ناتینگهام فارست آزمایش کرد اما پس از سه هفته به خانه بازگشت. از بیماری خانگی رنج می برد او همچنین یک داوطلب اولیه برای IRA موقت نوپا بود و فیوز کوتاهی داشت و از سنین پایین برای او یک تهدید بود.

پس از بازداشت در دهه 1970، زمانی که انگلیسی ها شروع به حبس کردن اعضای مظنون IRA بدون محاکمه کردند، او در رتبه های بالاتری قرار گرفت و رئیس تیپ بلفاست شد و سپس در ابتدا به عنوان شماره دو حرکت کرد و سپس رهبری واحد امنیت داخلی را به عهده گرفت که متهم به فلاشینگ بود. از مطلعین

تقریباً همه کسانی که او را می‌شناختند، می‌گویند اسکاپاتیچی یک هیولا در این نقش بود که ظاهراً از کشتن «توت‌ها» لذت می‌برد. تاکتیک او این بود که قبل از اینکه قربانی را آزاد کند، تهدید می کرد که در صورت اعتراف آزاد می شود و سپس دستور اعدام آنها را می داد یا واقعاً انجام می داد. او اعترافات نواری را برای خانواده هایی که پشت سر گذاشته بودند پخش می کرد.

ریک اوراو که او را یکی دیگر از اعضای IRA می‌شناخت، گفت: اما احتمالاً به دلیل شکایت از ضرب و شتم یکی از اعضای IRA، او در واقع هیولای دولت بریتانیا بود که در سال 1978 خدمات خود را به اطلاعات نظامی ارائه کرد. کتاب جدیدی به نام Stakeknife’s Dirty War نوشته است که در اکتبر منتشر خواهد شد.

اوراوه گفت که این ترتیب به این معنی است که ماموران بریتانیایی اسکاپاتیچی از قبل از هر قتل توسط واحد امنیت داخلی، که به عنوان جوخه نوت نیز شناخته می شود، مطلع می شدند.

آنها می‌توانستند جلوی قتل‌ها را بگیرند – ادعایی شگفت‌انگیز اما ژنرال بازنشسته سر جان ویلسی، که در زمان قتل‌ها، بلندپایه‌ترین افسر بریتانیایی در ایرلند شمالی بود، زمانی که در یک مصاحبه تلفنی در سال 2012 فریب خورد. او گفت: «خب، بحث این است که خوب و بد را متعادل می‌کنید، نه؟»

اوراوه افزود که اسکاپاتیچی یک “قلدر” بود که “هیچ کس حرف خوبی برای گفتن در موردش نداشت”. او همچنین از مدت ها قبل به عنوان یک “متعصب پورن” و با ذوق افراطی شناخته می شد. اما به گفته اوراو، این ایالت بریتانیا بود که رشته‌های او را می‌کشید و عملاً تیم ناتینگ را اداره می‌کرد.

اولین قربانی آنها مردی به نام مایکل کرنی در سال 1979 بود. آخرین قربانی آنها یک دختر کوچک به نام کارولین مورلند بود که در سال 1994 کشته شد. و در این بین آنها 34 نفر را کشتند که ما می شناسیم. این شامل «ناپدید شدگان» نمی شود. آنها یک ماشین کشتار بودند. اما انگلیسی ها این واحد را اداره می کردند. IRA لعنتی نبود. انگلیسی ها بود. گفتند چه کسی زنده است و چه کسی مرد.»

Scappaticci، با توجه به نام رمز Steak Knife (نامی که آگاهانه به اشتباه به عنوان Stakeknife در داستان های اولیه روزنامه ها برای ارائه پوششی به منبع استفاده می شد) و شماره 5027، به دلیل عزم یان هرست، یکی از اعضای سابق گروه، به طور عمومی منتشر شد. واحد تحقیقات نیرو که مرد ارتش جمهوری اسلامی “محصول اطلاعاتی” خود را به آنها داد.

هرست که از فقدان کنترل بر اسکاپاتیچی ناراحت شده بود، ابتدا با ساندی تایمز و سپس ساندی پیپل و عناوین دیگر کار کرد تا سانسورچی ها را شکست دهد و نام خود را بر سر زبان ها بیاندازد. هرست گفت: «من کاملاً اسکاپ را مقصر نمی دانم. او اجازه داشت یک قاتل جمعی باشد و ذهن کنترل کننده دولت بود.

هنگامی که این نام در 10 می 2003 در چندین روزنامه منتشر شد، اسکاپاتیچی، که حدود هفت سال قبل از فعالیت خود با IRA متوقف شده بود، در ابتدا به دنبال بی‌احترامی بود. آنتونی مک اینتایر، یکی از اعضای سابق IRA، گفت که او معتقد است که IRA از نقش بریتانیایی Scappaticci برای چندین سال اطلاع داشت، پس از اینکه یک اعدام برنامه ریزی شده به طور مرموزی توسط بریتانیا قطع شد. اما ظاهرا رهبری با ایشان هماهنگی داشتند. مک اینتایر گفت: او “بزرگتر از آن بود که شکست بخورد”.

اسکاپاتیچی برای رد این ادعاها در دفتر وکیل خود در جاده فالز یک کنفرانس مطبوعاتی برگزار کرد، در حالی که رهبری سین فین گفت این گزارش ها اطلاعات نادرست بریتانیایی است. اما طولی نکشید که او از ایرلند شمالی گریخت. دریاسالار بازنشسته نیکلاس ویلکینسون، که در آن زمان رئیس کمیته D Notice بود و مسئول مشاوره روزنامه ها در مورد خطرات امنیتی در گزارش آنها بود، گفت که به یاد می آورد که از اسکاپاتیچی و وکیلش، مایکل فلانگان، تماس هایی دریافت کرده بود که از او خواسته بودند گزارش را تعطیل کند. ممکن است مکان جدید مامور بریتانیایی را فاش کند. او قادر به کمک نبود، اما دادگاه ها در سال 2006 حکم گسترده ای صادر کردند و از گزارش بیشتر در مورد هویت جدید، آدرس و درمان پزشکی او که گمان می رود هم برای افسردگی و هم برای PTSD بوده است، جلوگیری کرد.

در حالی که حقایق زندگی جدید اسکاپاتیچی زیر قفل بود، اما به نظر می رسید حداقل تلاش هایی برای باز کردن قفل گذشته او در سال های اخیر انجام شده است.

عملیات کنوا، تحقیقاتی چند میلیون پوندی، شش سال پیش آغاز شد و تا کنون 50000 صفحه شواهد مربوط به مجموع 17 قربانی قتل و 12 آدم ربایی را برای دادستان ارائه کرده است، با این اختیار که همدستی با ارتش یا سرویس‌های امنیتی در جنایاتی از جمله جنایات باشد. «قتل، اقدام به قتل یا زندان‌های غیرقانونی» مرتبط با اسکاپاتیچی.

بوچر توانسته اعتماد خانواده ها را جلب کند و با این حال، تنها پاسخ دادستانی به مراجعات انجام شده توسط تحقیقات پلیس، شکایت از کمبود منابع بوده است.

آنها همچنین پرونده های پیگرد قانونی علیه چهار نفر از جمله، به نظر می رسد، اسکاپاتیچی را به دلیل شهادت دروغ در رابطه با انکار گذشته او از نقش خود رد کرده اند. به نظر می رسد که «شخصیت خوب» قاتل و دست اندرکارانش از نظر قانون لکه دار باقی بماند.