کری اوبراین از صدای بومیان در جلسه استماع مجلس دفاع پرشور می کند | صدای بومیان به مجلس

کری اوبراین، روزنامه‌نگار برجسته استرالیایی، دفاع پرشوری از صدای بومیان به پارلمان ارائه کرد و گفت که ملت در «لحظه‌ای کاملاً محوری» در نشان دادن «توانایی ما برای یادگیری درس‌های گذشته» است.

اوبراین در اولین روز استماع کمیته مشترک منتخب در مورد جمله بندی همه پرسی صوتی صحبت می کرد.

اوبراین، که گفت بیش از 50 سال است که به عنوان یک روزنامه نگار و مشاور دولتی “در جعبه تاریخ نشسته است”، گفت که این صدا پیشنهادی “ساده و غیر جاه طلبانه و غیر تهدید آمیز” است که باید این فرصت را داشته باشد که ” به بلوغ و رشد و تکامل، درست همانطور که پارلمان استرالیا انجام داد.

O’Brien کتابی با توماس مایو، مبارز طرفدار صدا تالیف کرده است، و آنها در این سمت در مقابل کمیته حضور داشتند.

اوبرایان گفت که او می‌خواهد مردم تاریخ «شکست نهادینه‌شده» در امور بومی را درک کنند.

من می‌خواهم وقتی به تصاویری که امروز از آلیس اسپرینگز بیرون می‌آید نگاه می‌کنند، فکر کنند که این پدیده اخیری است که ناگهان منفجر شده است، بلکه در واقع آن را به‌عنوان شاهدی از شکست، شکست نهادینه‌شده، از اوبرایان گفت: نسل به نسل، از دولتی به دولت دیگر. و وقتی می شنوم که مردم می گویند، بیایید همین کارها را بیشتر انجام دهیم، فقط آن را بهتر انجام دهیم، می گویم، به خاطر خدا، برای خودتان بیدار شوید.

وقتی می شنوم که برخی از سیاستمداران استرالیایی و دیگران می شنوم که … که به نحوی افراد بومی، اگر مسئولیتی به آنها داده شود، از آن سوء استفاده خواهند کرد… به موارد بسیاری که گزارش داده ام، به سوء استفاده از قدرت در پارلمان های ما عمدتاً سفیدپوست فکر می کنم. فساد نهادی… بشکه گوشت خوک… و من تعجب می کنم که چطور ممکن است کسی جرأت کند با مردم بومی بحث کند و بگوید نمی توان به آنها اعتماد کرد.

پیش از این، پروفسور مارسیا لنگتون به کمیته گفت که بدبینی و ناامیدی عمیقی در جوامع بومی وجود دارد که هر سطحی از دولت به آنها در مورد برآورده شدن نیازهای اساسی خود بدون اجبار گوش می دهد.

لنگتون، که یکی از نویسندگان یک گزارش کلیدی به سفارش دولت قبلی در مورد نحوه عملکرد یک صدا بود، گفت که در مورد عدم تداوم خدمات دولتی «ناامیدی» وجود دارد، که صدای مجلس می تواند به رفع آن کمک کند.

لنگتون گفت: “یک بوروکرات جدید وارد می شود، آنها به طور متوسط ​​فقط دو سال دوام می آورند.” “و [when] بوروکرات وارد یک منطقه می شود، مردم به ما گفتند، “ما باید همه چیز را از نو شروع کنیم.” بنابراین بارها و بارها و بارها مسائل فوری مانند مسائل مربوط به مسکن یا درمانگاه را مطرح می کنند.

هرجا که رفتم این احساس را داشتم که مردم می خواهند صدا ماندگار باشد. و آنها بر این باورند که پیشنهاد برای تثبیت صدا در قانون اساسی راه درستی است برای دادن حق نظر به مردم بومی و جزیره نشین تنگه تورس در مورد مسائلی که آنها را تحت تأثیر قرار می دهد.

ما به جوامعی رفتیم که وضعیت آنقدر وخیم است که این احساس آشکار است که مردم دولت‌ها را شکست داده‌اند. شواهد درست جلوی چشمان آدم است.»

پیش از این، دو تن از معماران کلیدی بیانیه اولورو از صمیم قلب انتقاد از صدایی که به پارلمان به عنوان “صدای کانبرا” توصیف شده بود را رد کردند.

پروفسور مگان دیویس و پت اندرسون سالها فرآیندهای مشاوره ای را که منجر به این بیانیه در سال 2017 شد، تشریح کردند.

دیویس گفت: “چیزی که آنها درخواست کردند صدای کانبرا بود، نه صدای کانبرا.”

«آنچه در گفتگوها شنیدیم این بود که مردم کرسی های رزرو شده و کرسی های معین پارلمان را نمی خواهند… زیرا مردم نمی خواهند سیاستمدار باشند. آنها می خواهند به جامعه خود خدمت کنند.

بنابراین صدای کانبرا فقط اصطلاحی است که به این معنی است که مردم ما می‌خواهند در کانبرا سیاستمدار باشند، در حالی که هیچ چیز دور از حقیقت نیست.»

دیویس گفت که جلسات استماع روز جمعه یازدهمین گزارش در مورد به رسمیت شناختن قانون اساسی، از هشتمین فرآیند در 12 سال گذشته، خواهد شد.

وکلای قانون اساسی لوئیز کلگ و داگلاس دراموند کی سی که نگرانی خود را در مورد عبارات رفراندوم صوتی ابراز کرده اند، از جمله اینکه این صدا می تواند چالش های جاری دادگاه را تحریک کند، بعداً روز جمعه ظاهر خواهند شد.

رئیس کمیته، سناتور حزب کارگر، نیتا گرین، گفت که کمیته وظیفه بررسی پرونده بله یا خیر را ندارد. در عوض، پیامدهای قانونی این صدا را در نظر می گیرد.

او گفت: “ما در مورد همه پرسی گسترده تر تصمیم نمی گیریم.” این تصمیمی است که مردم استرالیا خواهند گرفت، نه سیاستمداران.

جلسات استماع در Orange، Cairns و Perth برگزار می‌شود تا دیدگاه‌های جوامع بومی و کسانی که در فرآیندهایی که منجر به پیشنهاد صوتی شد، جمع‌آوری شود.