بخش‌های مساوی عملی و جسورانه: چگونه مری کوانت برای شیوه‌ای جدید زندگی خلق کرد | مری کوانت

Oبیتلز بیشتر از مری کوانت با افسانه دهه 60 لندن در ارتباط است. اگر Fab Four موسیقی متن را می نوشت، کوانت ظاهر آن را طراحی کرد.

کوانت که در سن 93 سالگی در خانه در ساری در آرامش درگذشت، ادعا کرد که دامن کوتاه را اختراع کرده است. شاید آندره کورژ با این موضوع مخالفت کرده باشد، اما شکی نیست که دیدگاه کوانت از آنچه که دامن کوتاه نشان می دهد بود که آن را نه فقط یک تکه لباس، بلکه نمادی از یک روش کاملاً جدید زندگی کرد.

در دستان کوانت، دامن کوتاه – که به اندازه‌ی آن عملی و جسورانه بود – مختصر نگرش جدیدی بود. او همیشه می گفت که نام آن را به نام مینی کوپر محبوبش گذاشته است. پوشیدن دامن کوتاه راه میانبر او برای زندگی در مسیر سریع بود.

این طراح که در سال 1930 به نام باربارا مری کوانت از دو معلم مدرسه در جنوب لندن متولد شد، در سال 1953، سال تاجگذاری ملکه الیزابت، از گلداسمیت فارغ التحصیل شد.

اولین مغازه او، بازار، در سال 1955، تنها یک سال پس از پایان جیره بندی، در لندن افتتاح شد. سرانجام پایتخت که از وحشت جنگ جهانی دوم بیرون آمد، در جستجوی انرژی جدیدی بود – و کوانت آن را در بیل داشت. او به طور غریزی می دانست که نسل جدید می خواهند از تاریخ جدا شوند و متفاوت از والدین خود زندگی کنند. و او می دانست که یک نگرش جدید به یک کمد لباس جدید نیاز دارد.

کوانت با روحیه آزادی زنانه ای که به لباس می آورد، وارث کوکو شانل بود. معاصران او اولین نسل از زنانی بودند که به قرص های ضد بارداری دسترسی داشتند و به همراه آن آزادی کنترل شغل و زندگی خود را داشتند.

کوانت که زمانی مینی را نمایانگر «زندگی و فرصت فوق‌العاده» توصیف می‌کرد، جیب‌هایی را به دامن‌ها و لباس‌ها اضافه کرد تا زنان جوان را از حمل کیف دستی رهایی بخشد و به جای جوراب‌های شلواری، جوراب شلواری را پیشگام کرد تا با خطوط کوتاه‌ترش همراه شود.

او از آن نوع طراحان مدی نبود که در یک برج عاج بنشیند و خلاقیت‌های خارق‌العاده‌ای را با پارچه توری طراحی کند. در عوض، او مشتاق بود که یک دامن کوتاه و جوراب شلواری مات به دختری اجازه می‌دهد تا برای اتوبوس بدود. او در زندگی نامه خود در سال 1966 مد را “ابزاری برای رقابت در زندگی خارج از خانه” توصیف کرد.

صنعت مد بریتانیا بیشتر موقعیت و شهرت خود را به عنوان یک نیروگاه خلاق خلاق در صنعت جهانی مدیون کوانت است که لندن را روی نقشه قرار داد. او یک سال پس از فارغ التحصیلی برای یک میلینر در کنار هتل کلاریج در لندن کار کرده بود، اما از آن متنفر بود. (او یک بار گفت: “من نمی خواستم شبیه یک دوشس به نظر برسم.”

او با بازار، یک زلزله جوانان را به مد آورد، تمام خطوط مدرن پر جنب و جوش و رنگ های جسورانه. به قول خود کوانت، روش کار او این بود که «منتظر شیک پوشان نباشد تا از لباسی که افراد ثروتمند در پاریس می پوشند» تقلید کنند، همانطور که طراحان به طور سنتی انجام می دادند، بلکه از غریزه خود برای آنچه که او و دوستانش می خواستند پیروی کرد. او با ساختن ژاکت‌های کشباف مردانه به لباس‌های کوتاه زنانه، جداسازی جنسیتی سخت‌گیرانه‌ای را که بر مد آن دوره حاکم بود، شکست.

ژاکت‌های دنده‌ای لاغر که او در بازار رایج کرد، پس از آن به وجود آمد که او به طور اتفاقی ژاکت پسرانه هشت ساله‌ای را امتحان کرد و از ظاهر آن خوشش آمد، در حالی که تونیک‌های رنگی روشن از لباس‌هایی که او در دوران کودکی در کلاس‌های رقص می‌پوشید الهام می‌گرفت. او با ترنس کانران و دیوید بیلی معاشرت می‌کرد و بهتر از هر کسی یک باب ویدال ساسون به تن داشت. (در زندگی نامه خود، ساسون به یاد می آورد که موهایش را «مثل موادی که او کوتاه کرده بود، کوتاه می کرد. بدون هیاهو. بدون تزئینات. فقط یک خط نوسانی منظم.»)

چکمه های تخت و تا زانو او احساسی بود، و شلوارهای داغ او فروش بود. وقتی جورج هریسون با پتی بوید ازدواج کرد، عروس و داماد هر دو مری کوانت را پوشیدند: یک لباس کوتاه صورتی و کت پوست قرمز روباه برای عروس، یک کت مشکی بره مغولی برای داماد. کوانت غریزه ای برای برندسازی بصری داشت، و به عنوان لوگوی خود از یک موتیف دیزی استفاده کرد که نشان دهنده جوانی و طراوت بود و به نشانه ای از طیف آرایش بسیار موفق او تبدیل شد.

تا پایان دهه 1960، گفته می شد که 7 میلیون زن لباس های او را در طول یک دهه خریداری کرده اند که او همیشه با آن مترادف خواهد بود. کیوریتور و ویراستار فقید مد، ارنستین کارتر، زمانی گفت: «به عده کمی خوش شانس داده می شود که در مکان مناسب در زمان مناسب با استعداد مناسب متولد شوند. در زمان های اخیر در مد سه مورد وجود داشته است: Chanel، Dior و Quant.