آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
آپس از یک دهه یا بیشتر که در آن درگیر مشکلات خود بوده اند، کشورهای ثروتمند غرب شروع به بیدار شدن با خطر یک بحران قرض الحسنه بدهی در بخش های فقیرتر جهان کرده اند.
گردهمایی این هفته صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی در واشنگتن با بحثی در مورد اینکه در مورد کشورهایی که در تنگنای بدهی یا در آستانه آن قرار دارند، چه باید کرد، مشخص شد.
بنابراین خبر خوب این است که بدهی دوباره در دستور کار سیاست قرار گرفته است و به عنوان مشکلی تلقی می شود که نیاز به مرتب سازی دارد. کریستالینا جورجیوا، مدیر عامل صندوق بین المللی پول، به ویژه مشتاق تاکید بر نیاز به کمک به کشورهای در حال مبارزه تا زمانی که هنوز فرصت وجود دارد، بوده است.
من می‌خواهم از طرف آنها یک درخواست مضاعف داشته باشم: به آنها کمک کنید تا بار بدهی‌ها را که در اثر شوک‌های سال‌های گذشته بسیار سخت‌تر شده بود، تحمل کنند. و ثانیاً، کمک کنید تا اطمینان حاصل شود که صندوق بین‌المللی پول همچنان در موقعیت حمایت از آنها در سال‌های آینده خواهد بود.» او در سخنرانی قبل از گردهمایی این هفته گفت.
خبر بد این است که درخواست جورجیوا هنوز مورد توجه قرار نگرفته است. کشورهای ثروتمند هنوز در درجه اول نگران مشکلات خود هستند. رقابت ژئوپلیتیکی بین ایالات متحده و چین نیز کمکی نمی کند. کشورهای طلبکار ممکن است با این ایده بیدار شوند که مشکل بدهی وجود دارد، اما تا یافتن راه حل فاصله زیادی دارند. صحبت با عمل مطابقت ندارد.
متیو مارتین، مدیر گروه کمپین Debt Relief International می گوید: «این هفته هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. اما در حالی که هیچ اتفاقی نمی افتد، بحران بدتر و بدتر خواهد شد.
آخیم اشتاینر، مدیر برنامه توسعه سازمان ملل، می‌گوید که بیش از 50 کشور در رادار او هستند که ممکن است «بسیار سریع بدهکار شوند».
در حال حاضر مقایسه‌هایی با بحران‌های سیستمی انجام می‌شود که در نهایت منجر به برنامه‌های کاهش بدهی بزرگ در دهه‌های 1990 و اواسط دهه 2000 شد. اشتاینر فکر میکند که این مقایسه‌ها معتبر هستند و اهداف توسعه بلندپروازانه سازمان ملل در سال 2030 هیچ شانسی برای تحقق ندارند مگر اینکه اقدام فوری انجام شود.
گستره وام دهی بخش خصوصی، تلاش ها برای بازسازی یا رد بدهی ها را پیچیده تر از گذشته کرده است. در زمان ابتکار کشور فقیر به شدت بدهکار (HIPC)، طلبکاران یا دولت های فردی یا سازمان های چندجانبه مانند بانک جهانی بودند.
اما از زمان بحران مالی جهانی، بسیاری از کشورها – به ویژه کشورهای با درآمد متوسط - وام‌های زیادی در بازارهای مالی گرفته‌اند و از بهره بسیار کم برای تامین مالی پروژه‌های داخلی استفاده کرده‌اند.
پس از ضربه همه‌گیری کووید-19، کشورهای با درآمد پایین و متوسط تحت تاثیر دو شوک ناخواسته دیگر قرار گرفتند: جنگ در اوکراین، که باعث افزایش شدید قیمت مواد غذایی و سوخت شد و افزایش شدید نرخ‌های بهره. توسط بانک های مرکزی در اقتصادهای بزرگ غربی. نتیجه این است که خدمات بدهی ها بسیار گران تر شده است و بسیاری از کشورها در حال حاضر به طور کلی از بازارهای مالی خارج شده اند.
در آغاز همه‌گیری، ابتکاراتی برای کمک به آسیب‌پذیرترین کشورها وجود داشت. بازپرداخت بدهی ها به طور موقت به حالت تعلیق درآمد، صندوق بین المللی پول از تخصیص 650 میلیارد دلار (520 میلیارد پوند) حق برداشت ویژه (SDR) – که عملاً شکلی جهانی از تسهیل کمی است – اعلام کرد و چارچوب مشترکی برای تسهیل سریع تر بدهی ها ایجاد شد.
پرداخت بدهی ها اکنون از سر گرفته شده است، در حالی که بیشتر تخصیص SDR به کشورهای ثروتمندی که نیازی به آن نداشتند، اختصاص یافت. در همین حال، چارچوب مشترک نتوانسته است به وعده خود عمل کند و تنها یک کشور – چاد – تاکنون هیچ گونه تخفیف بدهی دریافت کرده است.
پس از ارتقاء خبرنامه
چین که در دهه گذشته به عنوان یک طلبکار دوجانبه قابل توجه ظاهر شده است، تمایلی به ارائه تسهیلات بدهی نداشته است، مگر اینکه بانک جهانی و صندوق بین المللی پول آماده باشند تا خودشان ضربه مالی وارد کنند. پکن همچنین می‌گوید در صورتی که پول پس‌انداز شده صرف پرداخت بدهکاران خصوصی شود، هیچ سودی برای تسکین تسهیلات وجود ندارد. آنها می خواهند که بخش خصوصی به طور کامل در این فرآیند مشارکت داشته باشند، چیزی که تاکنون چنین نبوده است.
وینی بیانیما، مدیر اجرایی برنامه مشترک سازمان ملل در مورد HIV/ایدز، می‌گوید: «تعلیق بدهی‌های G20 و چارچوب مشترک در ارائه آن نوع کاهش بدهی که کشورهای در حال توسعه به آن نیاز دارند تا بتوانند در برابر بحران‌های متعدد جهان مقاومت کنند و از پس آن برآیند، شکست خورده است. چهره های امروز
ما به یک رویکرد جدید نیاز داریم که کمک فوری به کشورهای نیازمند ارائه کند و مکانیزم دائمی برای رسیدگی به مشکلات بدهی های دولتی ایجاد کند که برای همه کشورها قابل دسترسی باشد.»
اشتاینر می گوید که موضوع مالی نیست بلکه سیاسی است. ایالات متحده 400 میلیارد دلار برای تضمین سپرده های بانک سیلیکون ولی بسیج کرد. این بیش از آن چیزی است که کشورهای در حال توسعه طی سه سال دریافت کرده اند. دولت سوئیس کمتر از 48 ساعت طول کشید تا 100 میلیارد فرانک فرانک برای نجات یکی از بانک هایش بیابد.
او خاطرنشان می کند که درس بحران های اخیر بانکی روشن است. کشورهای ثروتمند زمانی که بخواهند می توانند سریع عمل کنند.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
