ایالات متحده در حال بررسی اعمال قطع آب رودخانه کلرادو به ایالت های غربی است | اب

دولت فدرال روز سه شنبه گزینه هایی را برای نجات رودخانه کلرادو در تلاش برای جلوگیری از سقوط آن به سطوح بسیار پایین و پایان دادن به مذاکرات چند ماهه بین هفت ایالت غربی و کشورهای بومی که به عنوان یک منبع رو به کاهش به آن متکی هستند، ارائه کرد. .

از آنجایی که آب کمتر و کمتری از رودخانه می گذرد و مخازن آن به پایین ترین حد تاریخی رسیده است، اداره احیای ایالات متحده که منابع آب را مدیریت می کند، از هفت ایالت حوضه – کالیفرنیا، آریزونا، نوادا، نیومکزیکو، کلرادو، یوتا و وایومینگ – برای یافتن راه هایی برای کاهش 30 درصد از تخصیص آب رودخانه خود.

اما علی‌رغم ضرب‌الاجل‌های متعدد، ایالت‌ها نتوانسته‌اند در مورد چگونگی کاهش استفاده از آنها برای جلوگیری از ددپول به توافق برسند – نقطه‌ای که لوله‌های ورودی سد هوور در بالای خط آب قرار می‌گیرد و رودخانه عملاً جریان نخواهد داشت. سال گذشته، مخزن دریاچه مید به پایین ترین سطح خود از دهه 1930 سقوط کرد.

روز سه‌شنبه، وزارت کشور اعلام کرد که یا بر اساس سیستم اولویت‌بندی حقوق آب، قطعی در سهمیه‌های آب اعمال خواهد کرد یا به طور مساوی در سراسر جهان.

وزارت کشور نگفت که ایالت ها چگونه باید مصرف آب را کاهش دهند، اما از اختیارات خود برای اطمینان از برآورده شدن نیازهای اساسی مانند آب آشامیدنی و انرژی آبی تولید شده از رودخانه – حتی اگر به معنای کنار گذاشتن سیستم اولویت باشد، دفاع کرد. روش بیش از یک قرنی تقسیم آب بر اساس یک سیستم اولویت ارشد در میان ایالت ها است – اساساً چه کسی اول آنجا بود – که کالیفرنیا را در خط مقدم قرار می دهد.

رودخانه کلرادو 1450 مایلی (2334 کیلومتری) به 40 میلیون نفر خدمات رسانی می کند و برق آبی را برای بازارهای منطقه ای تولید می کند و نزدیک به 6 متر جریب (2.4 میلیون هکتار) زمین کشاورزی را آبیاری می کند.

کالیفرنیا بیشترین سهم آب را از رودخانه کلرادو دریافت می کند و بیشتر تحت تأثیر یک قطع کلی قرار خواهد گرفت، به ویژه مناطق کشاورزی آن، که به تغذیه کشور کمک می کند.

اگر تخصیص ها بر اساس قدمت حق آبه تغییر کند، کالیفرنیا به عنوان قدیمی ترین مصرف کننده آب رودخانه عمدتاً در امان خواهد بود، اما می تواند برای آریزونا فاجعه بار باشد و باعث شود قناتی که آب آشامیدنی را به فینیکس و توسان می رساند کاهش یابد. تقریباً به هیچ وجه و صدمه زدن به قبایل بومی آمریکا که به آن آب متکی هستند و حقوق آنها در مورد آن توسط معاهده تضمین شده است.

یکی از تفاوت‌های اصلی بین این دو طرح این است که آیا ایالت‌ها باید مقدار زیادی آب از دست رفته در امتداد حوضه رودخانه کلرادو را به دلیل تبخیر و زیرساخت‌های نشتی که از میان سدها و آبراه‌های غول‌پیکر منطقه عبور می‌کند، حساب کنند.

مقامات فدرال می گویند بیش از 10 درصد از آب رودخانه تبخیر می شود، نشت می کند و می ریزد – با این حال آریزونا، کالیفرنیا، نوادا و مکزیک هرگز این تلفات را محاسبه نکرده اند.

کالیفرنیا با این رویکرد مخالفت کرد به این دلیل که در صورت شمارش این تلفات، ایالت مقدار قابل توجهی آب از دست خواهد داد. هر چه رودخانه به سمت جنوب حرکت کند، آب بیشتری تبخیر می شود – به این معنی که اگر تلفات تبخیر حساب شود، کالیفرنیا، آریزونا و مکزیک نسبت به ایالت های شمالی تر از دست خواهند داد.

تامی بودرو، معاون وزیر کشور، به نیویورک تایمز گفت که ترجیح می‌دهد ایالت‌هایی که بر رودخانه کلرادو متکی هستند به توافقی بین خود دست یابند تا دولت فدرال مجبور به اعمال کاهش نباشد.

تحلیل زیست محیطی طولانی که توسط دولت بایدن در روز سه شنبه منتشر شد، هر دو گزینه و همچنین گزینه سوم را بررسی می کند که شامل عدم اقدام می شود. ایالت ها، قبایل و سایر مصرف کنندگان آب اکنون تا 30 می فرصت دارند قبل از اعلام تصمیم رسمی مقامات فدرال اظهار نظر کنند.

Beaudreau هیچ نشانه ای در مورد اینکه آیا این بخش یک رویکرد را بر دیگری ترجیح می دهد ارائه نکرد.