کر و گرانت در حالی که استرالیا به روند طولانی شکست ناپذیر انگلیس پایان می دهد ضربه می زنند | دوستانه

شبح شکست در انگلستان موج می زد زیرا هر بازی روند شکست ناپذیری چشمگیر آنها را زیر نظر سارینا ویگمن افزایش می داد.

اینکه روند 30 بازی با یک عملکرد ضعیف و ناامیدکننده در شکست 2-0 مقابل استرالیا، میزبان همکار جام جهانی در آخرین بازی این تیم، قبل از اینکه سرمربی تیم او را نام ببرد، به پایان رسید، بسیار ایده آل نیست.

بله، هوای تقریبا شکست ناپذیری را از بین برده است، اما شاید بدترین چیز این نباشد که قبل از شروع مسابقات در ماه جولای، باخت را از سر راه برداریم. این سم کر بود که اولین ضربه را وارد کرد و سپس برای پاس گل دوم آماده بود، ضربه سر شارلوت گرانت از روی سانتر او، کاپیتان انگلیس را با یک انحراف بد از لیا ویلیامسون خارج کرد تا مری ارپس دروازه بان را اشتباه ارسال کند.

همانطور که وعده داده شده بود، تغییرات کمی در ترکیب اصلی که پنج شنبه گذشته در فینالیسیما مقابل برزیل قرار گرفت، رخ داد، و ویگمن تصمیم گرفت تا با ترکیبی نزدیک به ترکیبی که احتمالاً در جام جهانی شاهد آن خواهیم بود، برود.

دو تغییر در تیمی که برزیل را در ضربات پنالتی شکست داد، یکی اعمال شد، با اسم مورگان که جایگزین الکس گرین وود مصدوم در دفاع میانی شد، که خودش جایگاهی برای میلی برایت مصدوم بود. این در حالی است که گلزن پنالتی برنده ومبلی، کلویی کلی، به لورن جیمز ترجیح داده شد.

برای استرالیا دو تغییر در تیمی که شکست 1-0 را به اسکاتلند متحمل شد، با تامکا یالوپ به جای لاریسا کرامر و کر مهاجم چلسی نسبت به کورتنی واین، انجام شد.

شرایط در برنتفورد به اندازه خانه ومبلی و کنفدراسیون فوتبال آسیا ویمبلدون برای هیچ یک از طرفین خوب نبود، و باران زمین نرم را در سراسر زمین فرود آمد.

چهار دقیقه طول کشید تا میزبان تهدید شود، در حالی که جس کارتر، مدافع چپ، با لورن همپ یک – دو بازی کرد، وینگر یک پاس کوتاه را به درون محوطه جریمه ارسال کرد، اما پای دراز شده آلسیا روسو تنها توانست توپ را در مسیر دروازه بان مکنزی قرار دهد. آرنولد

با وجود نشانه‌های مثبت اولیه و اکثریت مالکیت توپ در نیمه اول، شیرزن‌ها برای یافتن فاصله بین خطوط فشرده 4-4-2 استرالیا تلاش کردند. همچنین تیم‌های اخطاری از تیم میهمان وجود داشتند، با توپ شل از کیرا والش که توسط هیلی راسو، مهاجم منچسترسیتی، ضربه مردد او توسط ویلیامسون مهار شد.

توپ‌های شل دستور روز بود، زیرا چمن خیس باعث ویرانی، پاس‌های زیر ضربه و بیش از حد ضربه می‌شد. کنف، که بازی را با ماسکی به سبک زورو برای محافظت از بینی که پس از یک چالش سنگین در بازی برزیل، خون ریخته بود، شروع کرد، نفر بعدی بود که از یک توپ سرگردان استفاده کرد و از سمت راست به داخل جعبه اسکیت کرد و قبل از عقب‌نشینی. برای روسو اما یک مدافع جلوتر از او به آنجا رسید.

شانس به شانس به روسو مهاجم منچستریونایتد افتاد، اما او برای تحمیل خود تلاش کرد. یک سانتر از جورجیا استنوی پس از اینکه گرنت را در سمت راست شکست داد، قبل از اینکه روسو بتواند به آنجا برسد، به بیرون رانده شد، در حالی که تلاش او برای اتصال با یک توپ عالی از سوی کلی، باعث شد که توپ از ساق پا به بیرون پرتاب شود.

افتتاحیه از یک منبع آشنا برای پیروان WSL بود، و به طور قطع بر خلاف جریان بازی بود. توپی بلند بالای سر به سمت کر، او را در حال مسابقه با ویلیامسون برای اتصال دید. این کاپیتان انگلیس بود که ابتدا تماس برقرار کرد، او با سر توپ را به سمت Earps تکان داد، اما قدرت کافی در پشت آن نبود و کر دروازه بان را قبل از بلند کردن از روی او و داخل توپ، به توپ کوبید.

بازی‌های تکراری نشان داد که کر در حالی که توپ از عمق بازی می‌شد، آفساید به نظر می‌رسید، و این تصمیم عدم استفاده از VAR یا فناوری خط دروازه در زمین لیگ برتر را آشکار کرد.

در وقت استراحت، انگلیس هنوز عقب بود، برای اولین بار در دوران ویگمن، آنها با نتیجه مقابل آنها به نیمه رسیدند. اگر آنها می خواستند آزمایش دیگری را اضافه کنند، پس از اولین پیروزی در ضربات پنالتی از سال 2011، پس از پشت سر گذاشتن مقابل یکی دیگر از تیم های برتر، این بود.

در نیمه دوم هم داستان مشابه بود. اگر بازیکنی بود که به نظر می‌توانست جایی را پیدا کند که فضایی وجود نداشت، آن جیمز بود که به جای همپ وارد زمین شده بود، و فریب داد و در حالی که پاهایش خسته شده بود، مسیرش را بین خطوط زرد با فرکانس فزاینده طی کرد.

اتهامات ویگمن بررسی شد، اما استرالیایی ها به نظر می رسیدند که از طوفان، به معنای واقعی کلمه و استعاره، خوشحال بودند. موقعیت‌های آنها در وقت استراحت به وجود می‌آمد و در دقیقه 67، کر توپ را از سمت راست به سمت گرانت وارد کرد که ضربه سر شیرجه‌ای او در مسیرش از کنار Earps منحرف شد.

انگلیس برای کاهش کسری تلاش کرد اما ناامید ماند. این شاید آزمونی باشد که انگلیس بیش از همه می‌خواست و کمترین می‌خواست، نحوه ریکاوری آنها از شکست، آزمون شخصیت و آزمون تاکتیک‌ها در داخل و اطراف تیم خواهد بود.