کیت های ورزشی زنانه بیش از حد جنسی هستند و ضد پریود نیستند. اگر این امر بر مردان تأثیر می گذاشت، تا الان برطرف می شد | کاترین اسپنسر

مندر اواخر دهه 20 و اوایل 30 سالگی، کاپیتان تیم راگبی انگلیس بودم. اما به عنوان یک نوجوان، ورزشکاران و چاقوها تقریباً من را برای همیشه از ورزش و ورزش کنار گذاشتند. اکنون بیش از 25 سال پیش مدرسه را ترک کردم، اما هنوز به وضوح می‌توانم به یاد بیاورم که وقتی به تنهایی در زمین بازی مدرسه قدم می‌زدم، با یک شلوار آبی سرمه‌ای بسیار ناخوشایند، چه احساس ناخوشایندی داشتم، گروه‌های قبلی دخترانی که دور هم جمع شده بودند و می‌خندیدند – مطمئن بودم. – در پاهای تنه درخت من.

در آن مرحله، یک دیسک تنها چیزی بود که از شرمندگی من محافظت می کرد. من 14 ساله بودم و متقاعد شده بودم که در زمان ناهار به تنهایی تمرین کنم تا برای بازی های منطقه آماده شوم. من در بازی‌ها کاملاً شکست خوردم – تنها ایستاده بودم، در مرکز دایره پرتاب دیسک، احساس می‌کردم همه به من خیره شده‌اند، و احساس می‌کردم که به سختی لباس پوشیده‌ام.

یک ربع قرن بعد، بسیار ناامید کننده است که دختران هنوز هم ورزش را به دلیل اضطراب در مورد لباس کنار می گذارند. تحقیقات اخیر انجام شده توسط تس هاوارد، بازیکن هاکی انگلیسی نشان داد که لباس های ورزشی باعث ایجاد “تنش های هویتی” در دختران نوجوان می شود و آنها را احساس “جنسی” می کند و باعث می شود اعداد نگران کننده از بین بروند. طبق مطالعه سازمان بهداشت جهانی در سال 2022، 85 درصد از دختران نوجوان به اندازه کافی ورزش نمی کنند. هاوارد می‌گوید لباس «دست‌کم‌گرفته‌ترین علت» آن است. و مشکلاتی را برای دختران و NHS ایجاد می کند.

شاید من جزو آن 85 درصد بودم، اما خدا را شکر که راگبی و شورت فوق العاده و جادارش را کشف کردم. من سخت تمرین کردم و به اندازه کافی خوب بودم تا کشورم را نمایندگی کنم، به این ترتیب، در سال 2005 متوجه شدم که در گوشه رختکن پارک اسلحه کاردیف ایستاده بودم و منتظر بودم که بیرون بروم و با ولز روبرو شوم و سعی کردم بدون اینکه کسی متوجه شود شورت انگلیسی سفید هنوز تماما سفید بود. این چیزی است که تصور می کنم همه هم تیمی هایم در دوره ای از دوران حرفه ای خود در انگلیس نگران آن بودند. البته نه همتایان مرد ما.

برای من، آمادگی برای بسیاری از مسابقات شامل ژیمناستیک ذهنی محاسبه زمانی بود که باید تامپونم را عوض کنم. و آیا در روزهای سنگینم، آیا باید در نیمه وقت عوض کنم؟ گاهی اوقات فقط یک یا دو توالت برای یک جوخه 22 زن وجود داشت. بنابراین، زمانی که باید روی آماده شدن برای رویارویی با فرانسه یا نیوزلند تمرکز می‌کردم، نگران چالش دوره شخصی‌ام بودم و اینکه آیا زمان کافی برای استفاده از توالت‌ها قبل از ارائه صحبت‌های تیمی کاپیتان قبل از بازی‌ام وجود دارد یا خیر.

آیا عملکرد من و تیمم تحت تأثیر قرار گرفت؟ تحقیقات در این زمینه شروع به ساخت می کند – البته به آرامی خسته کننده. سال گذشته، دینا اشر اسمیت، دونده سرعت، فاش کرد که گرفتگی عضلات ساق پا که شانس او ​​را برای کسب مدال طلای 100 متر از بین برد، ناشی از پریود او بود و خواستار تحقیقات بیشتر در مورد چرخه ورزشکاران زن شد. او گفت: «احساس می‌کنم اگر مسئله مردانه بود، میلیون‌ها راه مختلف برای مبارزه با چیزها وجود داشت.» برخی از تیم‌های ورزشی، مانند راگبی زنان بریستول بیرز، شروع به ردیابی سلامت ورزشکاران مرتبط با دوره‌های آن‌ها کرده‌اند. هنگامی که در پایان، تفاوت بین برد و باخت بسیار جزئی است، تجزیه و تحلیل نتایج و مقایسه آنها با چرخه ماهیانه ورزشکاران منطقی است.

من عاشق “یونیفرم” انگلستان بودم. خاطره ایستادن در کنار زمین قبل از اولین کلاه من برای همیشه در ذهن من حک شده است. من به شورت انگلیسی سفیدم، پیراهن سفیدم و گل رز قرمز روی سینه ام افتخار می کردم. اما ایستادن پشت سینک آشپزخانه‌ام و تمیز کردن آن شورت‌های سفید رنگ شده بین مسابقات شش ملت برای من عادی بود. خوشبختانه رزهای سرخ ما دیگر مجبور نیستند مانند من با یک جفت شورت برای کل کمپین شش ملت خود زنده بمانند. اما مطمئنم هنوز یک یا دو نفر از اعضای تیم با نگرانی های مربوط به دوره قبل از بازی ملی بعدی خود خواهند بود.

که هرگز تغییر نخواهد کرد. اما تحقیق در مورد تجربیات زنان از تمرینات و آسیب ها می تواند و باید بهبود یابد. باید انتخاب های بیشتری از کیت در دسترس باشد تا زنان و دختران بتوانند بدون احساس خجالت و در معرض قرار گرفتن، ورزش کنند. بالاخره به نظر می رسد که این اتفاق می افتد. در فوتبال، شیرهای انگلیس با شلوارک سفید عوض شده و شروع به بازی در نیروی دریایی کردند. دوستان راگبی ایرلندی ما نیز همین کار را کرده اند. آیا رزهای قرمز راگبی ما از این روند پیروی خواهند کرد؟

زنان در حال حاضر بیشتر از همیشه به راگبی روی می آورند. این ماه رکورد جهانی تعداد تماشاگران در توئیکنهام برای یک مسابقه راگبی زنانه مستقل خواهد بود. اما زنان حاضر در زمین باید سخت مبارزه کنند تا به آنجا برسند. حداقل کاری که ما می توانیم برای حمایت از آنها انجام دهیم و دختران جوانی که اکنون ورزش می کنند این است که به آنها یک انتخاب واحد بدهیم. صحبت در مورد دوره ها؛ و تفاوت را جشن بگیرید، بلکه آن را عادی کنید.

اگر مردان پریود می شدند، بدون شک در مصاحبه های بعد از بازی خود در مورد آن صحبت می کردند. من؟ قبل از اینکه به آن میکروفون نزدیک شوم، مجبور شدم به سرویس بهداشتی بیفتم.