دیدگاه گاردین درباره مالیات توریستی منچستر: مسیری درخشان | سرمقاله

Valencia یکی را تا ابتدای سال آینده معرفی خواهد کرد. بولونیا شبی 4 یورو می‌پردازد که تقریباً برای یک شهر ایتالیایی متوسط ​​است، و استراحتگاه‌های فرانسه توانسته‌اند این هزینه را تحمیل کنند. مالیات توریستی از سال 1910. اما مقامات محلی در بریتانیا به طور مداوم در مورد وضع مالیات توریستی مشابه آنچه در بقیه اروپا رایج است، تزلزل کرده اند. در سال‌های اخیر، آکسفورد، باث و هال، بنا به گزارش‌ها، مالیاتی را در نظر گرفته بودند، اما تصمیم گرفتند که آن را رد کنند.

با این حال، در آغاز این ماه – در زمان تعطیلات آخر هفته بانک عید پاک – منچستر سرانجام پس از جلب حمایت شگفت‌آوری قوی از هتلداران شهر، دست به کار شد. بازدیدکنندگانی که در یک هتل یا آپارتمان تعطیلات در مرکز شهر منچستر اقامت دارند، اکنون ملزم به پرداخت 1 پوند برای هر شب شهریه بازدیدکننده هستند. تخمین زده می شود 3 میلیون پوند از درآمد سالانه به پروژه های گردشگری و فرهنگی و همچنین نیازهای روزمره مانند نظافت خیابان ها اختصاص یابد. دولت ولز در حال آماده شدن برای پیروی از این موضوع است و به شوراها قدرت می دهد تا مالیاتی را برای نگهداری سواحل، پارک ها، پیاده روها و مسیرهای پیاده روی بپردازند. بنا بر گزارش ها، ادینبورگ در نظر دارد برای هر شب مالیات توریستی 2 پوندی، مشروط به تصویب پارلمان اسکاتلند، در نظر بگیرد.

علی‌رغم نگرانی‌های اجتناب‌ناپذیر مشاغلی که از دلسرد کردن بازدیدکنندگان می‌ترسند، به‌ویژه در شرایط سخت اقتصادی، مطمئناً این مسیر درست سفر است. مطالعه اخیر توسط North Powerhouse Partnership به این نتیجه رسید که تکرار مالیات 1 پوندی گردشگری در سراسر انگلستان سالانه 428 میلیون پوند برای مقامات محلی جمع آوری می کند. درست است که کاهش شدید بودجه شورا از سال 2010 این رقم را در چشم انداز هشیارکننده قرار داده است. اما با این وجود این پولی است که می تواند برای منافع عمومی استفاده شود، در مکان هایی که اغلب شکاف غیرقابل قبولی بین شرایط بازدیدکنندگان فصلی خوش شانس و اعضای جوامع میزبان وجود دارد.

در مناطقی مانند کورنوال و کامبریا، جایی که هجوم بازدیدکنندگان بار سنگینی را بر زیرساخت‌های بعضاً در حال فروپاشی تحمیل می‌کند، مالیات توریستی به تقسیم بار با مقاماتی که به طرز وحشیانه‌ای بیش از حد طولانی شده‌اند کمک می‌کند. در غیاب یک حل و فصل منصفانه برای بودجه دولت محلی، برخی از به رسمیت شناختن الزامات ویژه چنین مناطقی ضروری است. همانطور که مقامات شورا در کامبریای کم جمعیت اشاره کرده اند، وزارت حمل و نقل بودجه شبکه جاده ای منطقه را فقط بر اساس سرانه تامین می کند، اما میلیون ها بازدیدکننده سالانه از آن برای دسترسی به دریاچه ها استفاده می کنند.

به طور گسترده تر، در زمانی که بحث در مورد تأثیر اجتماعی و زیست محیطی گردشگری به طور فزاینده ای متشنج شده است، مالیات ابزاری را فراهم می کند که از طریق آن جوامع می توانند تأثیر و کنترلی اعمال کنند. مناقشات بر سر نسبت خانه های دوم در نقاط توریستی مانند ویتبی نشان داده است که باید تعادل بهتری بین منافع ساکنان و بازدیدکنندگان در بسیاری از جذاب ترین مقاصد کشور ایجاد شود. در مواجهه با چالش‌های مشابه، پارلمان منطقه‌ای والنسیا قصد دارد بخشی از درآمد مالیات گردشگری جدید را به ساخت مسکن ارزان قیمت برای ساکنان محلی اختصاص دهد.

این نوع رویکرد می‌تواند دموکراسی محلی را احیا کند، حس سرپرستی مشترک را برای مکان‌هایی که بخشی از میراث ملی ما هستند تلقین کند، و تضمین کند که مزایای مالی گردشگری به طور عادلانه‌تر تقسیم می‌شود. در مقاصد خارجی که در آن مالیات وضع شده است، اقتصاد بازدیدکنندگان به شکوفایی ادامه می‌دهد. منچستر پیشتاز بوده است. دیگران باید دنبال کنند.