آیا زمان آن رسیده که کمبود بازار کار را به عنوان یک چیز خوب در آغوش بگیریم؟

طاعون سیاه نزدیک به 50 درصد از جمعیت انگلستان را کشته است. با بهبود جمعیت، بسیاری از تأثیرات فاجعه از بین رفت.

با این حال، یک تغییر ساختار اجتماعی – دو برابر شدن دستمزد واقعی کارگران – دائمی بود.

چرا؟ کمبود نیروی کار دهقانان برای پاسخگویی به تقاضای زمین‌داران، به‌علاوه کشتزارهای کم‌مولد، بهره‌وری را افزایش داد و از دستمزدهای بالاتر حمایت کرد.

امروزه در کشورهای توسعه یافته با تغییر ساختاری دستمزدها که یک بار در جامعه اتفاق می افتد، مواجه هستیم.

پس از سال‌ها رکود و کاهش، نرخ دستمزد واقعی نیروی کار نسبت به درآمد ثروتمندانی که از رشد اقتصاد پولی بهره‌های زیادی برده‌اند، در حال افزایش است.

انسجام اجتماعی شکسته شد

در دهه 1960، کشورهای غربی تریاک اقتصادی تجاری رشد سریع بازار را از طریق مصرف گرایی، بدهی و افزایش جمعیت بلعیدند.

آنها ملت‌سازی را کنار گذاشتند و بر بهبود قابلیت‌های تولیدی بخش‌های تولیدکننده کالا و افزایش مهارت‌ها و بهره‌وری نیروی کار خود تمرکز کردند.

جهانی گرایی بسیاری از مولدترین مشاغل را به خارج از کشورهای توسعه یافته منتقل کرد و این جنگل های قدیمی اقتصادی را با خرده فروشی، خدمات و مشاغل فست فود جایگزین کرد.

این که بخش قابل توجهی از جمعیتی که به سرعت در حال رشد هستند نمی توانند از تله فقر ناشی از بهره وری پایین، دستمزدهای پایین و افزایش اجاره بها خارج شوند، در آگاهی جامعه ای که شیفته تولید ناخالص داخلی هرچه بیشتر است نفوذ نکرده است.

تغییرات ساختاری در دست است

استعمار قاره آمریکا به ما این امکان را داد که مقادیر عظیمی از نیروی کار ارزان و منابع فراوان را به غبار رشد بیاندازیم، که پیشرفت های اجتماعی چشمگیری را برای چندین قرن ایجاد کرد.

اما اکنون، زوال محیط زیست بسیار آشکار شده است در حالی که پیشرفت اجتماعی شروع به معکوس کرده است. رشد دیگر مانند گذشته برابر با پیشرفت نیست.

در سال 2023، کمبود کارکنان فشار زیادی بر مدل‌های کسب‌وکار که در اقیانوسی از نیروی کار ارزان تدوین شده‌اند، وارد می‌کند.

اما کارگران که در شر بدهی های کوهستانی و افزایش هزینه های غذا، مسکن و انرژی گرفتار شده اند، به طور فزاینده ای می خواهند جای خود را انتخاب کنند. کارگران همیشه بیش از دستمزد کم و شرایط بد می‌خواستند، و اکنون جاه‌طلبی‌های آن‌ها با تغییر تکتونیکی جمعیتی کمک می‌شود.

انتقال به یک جمعیت پایدار در دهه 1600 آغاز شد، زیرا امید به زندگی شروع به افزایش کرد و تعداد فرزندان در هر خانواده شروع به کاهش کرد.

یکی از جنبه‌های ذاتی گذار به جمعیت پایدار و شاید رو به کاهش این است که نسبت افراد مسن افزایش می‌یابد. به طور دائم.

پیری: تساوی دهنده بزرگ

پیری یک پدیده جهانی است و نمی توان با مهاجرت یا افزایش نرخ باروری با آن مقابله کرد، زیرا این به معنای رشد جمعیت برای همیشه با سرعت فزاینده ای است.

این واقعیت و تأثیرات پیری باید با یک سیاست پیشگیرانه مورد توجه قرار گیرد زیرا پیامدهای آن برای جامعه عمیق است.

هر گونه تلاش برای حفظ رشد جمعیت و مصرف در دهه های 1950 و 60 منجر به کاهش سریع زیست محیطی و اجتماعی می شود.

با ظهور اقتصاد پولی در پنج دهه گذشته، ثروت از طریق سازوکار دستمزدهای پایین و افزایش هزینه‌های مسکن از جوانان و مولد به افراد مسن و غیرمولد سرازیر شده است.

نتیجه کاهش چشمگیر سطوح برابری بوده است. همانطور که تأثیر پیری احساس می شود، این روند معکوس می شود، اقتصاد واقعی دوباره خود را نشان می دهد، دستمزدهای واقعی افزایش می یابد و ارزش گذاری دارایی ها به سمت پایه هزینه واقعی حرکت می کند.

اثرات مثبت ناخواسته ناشی از این امر شامل کاهش استرس زیست محیطی و مشاغل با مالیات مثبت بیشتر می شود، به این معنی که کاهش کسری ساختاری به عنوان کاهش هزینه در برنامه های حمایت اجتماعی و افزایش درآمدهای مالیاتی باعث کاهش تعادل مالی می شود.

به آن عادت کنید: ما، جهان، در حال پیر شدن هستیم و تأثیرات زیست محیطی و اجتماعی به طور کلی مثبت خواهد بود. مردم با ارزش تر می شوند. تنظیمات گسترده مورد نیاز است، اما بیایید برنده شویم.

استراتژی نه واکنش

اکنون کسب‌وکارها باید نه تنها در مورد پذیرش بازار از محصولات خود، بلکه همچنین در مورد نوع زندگی که کارمندان با تولید آن‌ها می‌توانند زندگی کنند، استراتژی داشته باشند.

این یک فرصت درخشان برای افراد چابکی است که آمده اند تا روابط کارکنان را بیشتر از منظر مشارکت ببینند. دوران «کمبود نیروی کار» که معمولاً به عنوان یک فاجعه ترسیم می شود، مسیری را برای پیشرفت زیست محیطی، مالی و اجتماعی باز می کند.

دولت ها باید از بهبود بهره وری، تحقیق و آموزش عقب بمانند و بار دیگر سرمایه گذاری روی مردم خود را آغاز کنند. دولت‌سازی باید دوباره اولویت را نسبت به بازارسازی داشته باشد.

استقبال از کمبود نیروی کار دنیایی از فرصت ها را به همراه خواهد داشت در حالی که مبارزه با آن ما را در مه معضلات و قوهای سیاه محبوس می کند.

این یک فرصت منحصر به فرد برای چرخش از رشد به هر قیمتی به سمت اهداف رفاه فردی و سلامت محیط است.

بنابراین، برای اکثریت بزرگ، «کمبود نیروی کار» وحشتناک شایسته است که یک «جهنم بله!» دلچسب را بیان کند.

جان اریک مایر نویسنده کتاب، مالک و طراح نیمه بازنشسته در یک شرکت تولیدی فناوری کوچک و متوسط ​​و دارای مدرک اختراع با مدرک اقتصاد است.

در یورونیوز، ما معتقدیم که همه دیدگاه ها مهم هستند. با ما در view@euronews.com تماس بگیرید تا پیشنهادات یا موارد ارسالی را ارسال کنید و بخشی از گفتگو باشید.