نمایشگاه پاریس برای روایت داستان بازیگری عجیب و غریب، سارا برنهارت | تئاتر

در صفحه 158 از فهرست سنگین و چرم‌دار پلیس پاریس متعلق به قرن نوزدهم، صفحه‌ای دست‌نویس با عکسی به شرح فعالیت‌های یک جوان «درباره» به نام سارا برنهارت می‌پردازد.

کتاب کورتزان‌ها، همان‌طور که معادل آن زمان جوخه معاونان آن را می‌شناختند، رکورد مفصلی از کارگران جنسی با کلاس بالا، اغلب بازیگران و رقصندگان، که معشوقه شاهزادگان، اشراف و ثروتمندان بودند، بود.

برنهارت که در آن زمان در سنین نوجوانی خود قرار داشت و در میان «پیرمردها و به‌ویژه نمایندگان مجلس» محبوبیت داشت، تبدیل به نماد هنر زیبای فرانسه و ستاره بین‌المللی صحنه و بعداً صامت شد. پس از مرگ او در سال 1923، هزاران نفر در مسیر تشییع جنازه به سمت قبرستان پر لاشز ایستادند و مجبور شدند کالسکه‌های بیشتری برای حمل تاج‌های گل بزرگ استخدام کنند.

اکنون نمایشگاه جدیدی در پاریس به مناسبت صدمین سالگرد مرگ او با هدف نشان دادن چهره های متعدد زنی با نام مستعار “لا دیوین” که حتی قبل از وجود هالیوود به یک سلبریتی به سبک هالیوود تبدیل شده است، می باشد.

او اولین ستاره واقعی تاریخ بود. آنیک لمواین، مدیر پتی کاخ، جایی که این رویداد که توسط منتقدان به عنوان «استثنایی» و «غیر قابل غفلت» توصیف می شود، در روز جمعه اکران می شود، گفت: او راه را برای افرادی مانند گرتا گاربو، مرلین مونرو، مدونا و بیانسه هموار کرد.

لموئن گفت: «اما او نه تنها یک بازیگر بزرگ بود، بلکه تأثیرگذار مد، هنرمند و مجسمه‌ساز، نویسنده و فعال بود. هدف ما نشان دادن چهره های متعدد اوست. سارا برنهارت زنی بود که زندگی اش هنوز هم به دلیل تنوع استعداد و روحیه آزادش طنین انداز است.

برنهارت، دختر یک زن جلیقه‌ای که حامیانش شامل دوک مورنی، برادر ناتنی امپراتور ناپلئون سوم بود، در یک مدرسه صومعه‌ای انحصاری در نزدیکی ورسای تحصیل کرد و در آنجا اعلام کرد که قصد دارد راهبه شود.

در عوض، پس از اینکه مادرش مورنی و رمان‌نویس الکساندر دوما پر، نویسنده سه تفنگدار و کنت مونت کریستو، او را به کمدی فرانسیز برد، عاشق تئاتر شد. برنهارت تحت راهنمایی دوما در کنسرواتوار پاریس در رشته بازیگری تحصیل کرد و برای اولین بار در ایفیگنی راسین به روی صحنه رفت که موفقیت آمیز نبود.

او پس از امتناع از عذرخواهی به خاطر سیلی زدن به یک بازیگر مشهور مجبور به ترک کمدی فرانسه شد و به بلژیک سفر کرد. رابطه با یک اشراف بلژیکی منجر به تولد تنها فرزند او موریس شد. او با نویسنده جورج ساند دوست بود و افرادی مانند گوستاو فلوبر و لئون گامبتا در اتاق رختکن او ملاقات می کردند.

برنهارت بعداً به کمدی فرانسه بازگشت تا برخی از مشهورترین نقش‌هایش را قبل از راه‌اندازی شرکت خود و شروع یک تور دو ساله در انگلستان و ایالات متحده اجرا کند. در سال 1899، در سن 54 سالگی، نقش اصلی را در اقتباس فرانسوی از هملت بازی کرد، نمایشی که او در لندن و استراتفورد تکرار کرد.

او سر گرم، سرکش و غالباً گرفتار رسوایی بود. سبک صحنه او اغلب ملودراماتیک بود و خود را تبلیغ می کرد: همانطور که مارک تواین نوشت: “پنج نوع بازیگر وجود دارد: بازیگران زن بد، بازیگران زن خوب، بازیگران زن خوب، بازیگران زن بزرگ … و سپس سارا برنهارت”. اسکار وایلد او را «بی‌نظیر» نامید و نمایشنامه سالومه را – که توسط سانسورچی‌های بریتانیا ممنوع شده بود – به فرانسوی برای او نوشت. نویسنده بریتانیایی DH Lawrence در سال 1908 برنهارت را دید که La Dame aux Camélias را اجرا می‌کرد و نوشت: «سارا فوق‌العاده و وحشتناک بود… او زیبا نیست، صدایش شیرین نیست، اما تجسم احساسات وحشی است که ما با همه زنده‌ها به اشتراک می‌گذاریم. چیزها.”

همانطور که ثروت و شهرت او افزایش یافت، برنهارت تئاترهای خود را در پاریس انتخاب کرد و به هنرمند چک آلفونس موچا سفارش داد تا پوسترهای هنری نوو متمایز برای اجراها تولید کند و برای کسب درآمد برای سبک زندگی عجیب خود به تور پرداخت.

در تمام این مدت او به خاطر عجیب بودن شهرت داشت، از عکس گرفتن در حال خواب در تابوت و تشویق شایعات وحشیانه در مورد رفتارش در حالی که نقش‌های درام پرخطر را بازی می‌کرد. در سال 1900، او یکی از اولین بازیگرانی بود که در یک فیلم متحرک بازی کرد و بعداً در نقش ملکه الیزابت اول در یک فیلم فرانسوی در سال 1912 بازی کرد. در طول جنگ جهانی اول، او با وجود قطع شدن پایش پس از یک جراحت منجر به قانقاریا، از سربازان در Verdun و Argonne پذیرایی کرد و به تور ایالات متحده رفت. او در سال 1923 بر اثر بیماری کلیوی درگذشت.

این نمایشگاه تا 27 آگوست در پتی کاخ پاریس برگزار می شود و کتاب کورتزان ها و 400 شی دیگر از جمله لباس، جواهرات، پوستر، عکس و همچنین نقاشی ها و مجسمه های خلق شده توسط برنهارت را به نمایش می گذارد.