“من نمی توانم بدون آن زندگی کنم”: داوران پایه در مورد اشتیاق و رسیدگی به سوء استفاده | داوران

Lراستش را بخواهید، پائولو دی کانیو از پل الکاک فشار می آورد. بازیکنان منچستریونایتد در حال شکار یک اندی دوورسو که در حال رکاب زدن هستند. عصبانیت الکساندر میتروویچ در اولدترافورد، با محرومیت 8 بازی ای مجازات شد: کمترین چیزهای خنده داری که ما دیده ایم.

و چرا نباید بخندیم؟ اگرچه مواجهه تهاجمی توسط ورزشکاران حرفه‌ای باید استرس‌زا باشد، داوران ممتاز می‌دانند که ایمن هستند، بنابراین تشدید آن صرفاً به دلیل تنبیه بداخلاقی آنها در جستجوی قدرت است، فقط بخشی از نمایش و سرگرمی خوب و تمیز.

یا نه. فیلم جدید گرگ کراتول که در وسط، ما را با طیف متنوعی از مقامات در سطوح مختلف آشنا می کند که همه آنها دو چیز را می دانند: رفتار بازیکنان در لیگ برتر رفتار بازیکنان را از طریق هرم الهام می بخشد و داوران پایه مطلقاً ایمن نیستند.

کراتول می گوید: «یک دسته شگفت انگیز. من همیشه آنها را به عنوان یک گونه بسیار جذاب می دیدم. این مردم چه کسانی هستند؟ چرا آنها کاری را که انجام می دهند انجام می دهند؟ چه کسی می‌خواهد آخر هفته بیرون بیاید تا با او فریاد بزنند و مورد آزار قرار بگیرند؟»

تقریباً بلافاصله پاسخ روشن می‌شود، زیرا آنچه همه سوژه‌های او را به هم پیوند می‌دهد، وسواس نسبت به بازی است که شرم‌آور و تأییدکننده است. آن ماری، یک معلم جامائیکایی، به آن می گوید: “من نمی توانم بدون آن زندگی کنم.” مشاهده کننده. «مهارت ها، پویایی، هیجان. یکی از بهترین چیزها این است که ببینیم یک بازیکن یک نفر را به سمت بیرون می چرخاند و او را در گلدان رها می کند. یا همانطور که استیو، یک راننده و پدربزرگ بازنشسته، در فیلم می‌گوید: «در سطح ما، فکر می‌کنم هیچ راه دیگری وجود ندارد که شما نتوانید بازی را دوست داشته باشید. این باید یک علاقه باشد و به نظر من کسی که در آن زمین فوتبال بازی را بیشتر دوست دارد، داور است.”

این اشتیاق، داوری را در هویت کسانی که این کار را انجام می‌دهند، محوری می‌سازد – نه بیشتر از لوسی، اولین داور ترنس جهان. او می‌گوید: «می‌خواستم فوتبال را کنار بگذارم، زیرا دیگر نمی‌توانستم کیستم را پنهان کنم. “اما بعد فکر کردم که تو فقط یک زندگی به دست می آوری و چرا باید چیزی را که دوست دارم فقط به خاطر شخصیتی که هستم رها کنم؟ و به نظر می رسد دنیای فوتبال مرا می پذیرد. من خوشحال و مفتخرم که ادامه دادم و همچنین خوشحالم که از داوران ترنس دیگری شنیدم که از آن زمان بیرون آمدند، با من تماس گرفتند و گفتند که من از آنها الهام گرفته ام. واقعاً خوب است که می شنوم که سفر من منجر به این شده است که شخص دیگری خود واقعی آنها باشد.”

با این حال، نادیده گرفتن داستان های ترسناک غیرممکن است. پس از رزرو یک نفر در یک بازی زیر 16 سال، کاساندرا – ملی پوش سابق – توسط بازیکن و مادرش مورد حمله قرار گرفت و او را تعقیب کرد و به او تف انداخت. “من یک لگد پرواز دریافت کردم. من هنوز از آن کبودی دارم.» او می گوید. با شما صادقانه بگویم: «سوءاستفاده جرم است و من احساس کردم که مورد تجاوز قرار گرفته‌ام. گریه کردم.”

طبیعتاً قبل از اینکه تصمیم بگیرد که از نظر اخلاقی نمی تواند آن را توجیه کند، به ترک آن فکر کرد. او می‌گوید: «به خاطر عشق به بازی و به خاطر اینکه 95 درصد مردم کار درست را انجام می‌دهند، ادامه دادم. «اما به خاطر بچه‌ها – شما می‌خواهید به آنها این فرصت را بدهید که بتوانند به آنجا بروند و آن اخلاق ورزشی و رفاقت را ایجاد کنند. گاهی اوقات فوتبال یا ورزش پناهگاه امنی برای بچه ها است، جایی که آنها رشد اجتماعی را تجربه می کنند و شما نمی خواهید آنها را از این امر محدود کنید. برخی از آنها از کاری که شما در آنجا انجام می دهید قدردانی می کنند زیرا می دانند که شما می توانید کار متفاوتی انجام دهید، اما شما بیرون می آیید تا مطمئن شوید که آنها قادر به بازی هستند. من آنجا هستم تا به آنها محیطی امن و نوعی محافظت بدهم.»

با این حال، قابل درک است که دیگران به اندازه کافی مصرف کرده اند. کاساندرا مسئول تخصیص مقامات در منطقه خود است و به طور فزاینده ای برای پر کردن هر پست دشوار است. او می‌گوید: «خیلی از داوران هستند که دیگر وارد فوتبال نیستند. 206 بازی در روز یکشنبه برگزار می‌شد، اما شما فقط هفت داور دارید – این بسیار بسیار دشوار است. هیچ کس نمی خواهد این کار را به دلیل سوء استفاده مداوم انجام دهد.

زمانی که شما یک حادثه را گزارش می دهید، سن و سالی طول می کشد، شما از اتحادیه فوتبال انگلیس چیزی نمی شنوید، نمی دانید چه اتفاقی در حال رخ دادن است و اگر اکنون روی آن رفتار پایمال نشوید، اگر برای رسیدگی به آن بیش از حد طول بکشد، بدتر می شود. وقتی کودک بدرفتاری می‌کند، من فوراً اقدام می‌کنم، زیرا اگر این کار را نکنید، به آن کودک اجازه می‌دهید تا احساس کند هر رفتاری که از خود نشان می‌دهد قابل قبول است و او ادامه می‌دهد. اما اگر فوراً آن را تعدیل کنید و آن را اصلاح کنید، متوجه می‌شوند که این غیرقابل قبول است.»

هیچ کدام از اینها در خلاء اتفاق نمی افتد. آن ماری معتقد است آنچه در زمین می بینیم نشان دهنده جایگاه ما به عنوان یک جامعه است و ما به “تلاش جمعی از والدین، مربیان، مدیران” برای ترمیم چیزها نیاز داریم. او می گوید: «هر رفتاری که در زمین فوتبال خود را نشان می دهد، چیزی است که قبلاً در آن فرد ریشه دوانده است.»

کاساندرا موافق است، تجربه او در بازی و گفتن چیزهای مدرسه در مدرسه بدتر می شود و بچه های بیشتری در فقر بزرگ می شوند. او می‌گوید: «اگر به مواردی مانند جرم و جنایت فکر کنیم، اگر آموزش در اولویت نباشد و مردم آن را احساس نکنند، نمی‌توانند آن سطح از آموزش یا دانش را به دست آورند تا آنها را به مرحله بعدی زندگی خود ببرند. “بنابراین نکته اساسی که باید اصلاح کنیم آموزش است. این در مورد کار کردن با کودکان در سطوح پایین تر و کمک به آنها برای توسعه ارزش ها است.

با این حال، فوتبال هم باید خودش را مرتب کند. هنگامی که میتروویچ آن را در اولدترافورد از دست داد، کراتول، یکی از هواداران فولام، در بازی خارج از خانه حضور داشت و او احساسات شدیدی نسبت به آنچه که دید داشت. او می گوید: وحشتناک است. “بچه ها، بزرگسالان، جوانان – افراد در فوتبال پایه این رفتار را کپی می کنند.”

با این حال، وضعیت را می توان به سرعت بهبود بخشید. کاساندرا معتقد است که در شروع هر فصل، بازیکنان و مدیران باید دوره‌های تجدیدنظر اجباری را در قوانین بازی بگذرانند، با برنامه‌های مدیریت خشم به کسانی که در تخلفات بزرگ مقصر هستند ارائه شود.

این جنبه حساس و حساس است – اما یک جنبه سخت‌گیرانه‌تر نیز وجود دارد، با مجازات‌هایی که عمداً به دلایل بازدارندگی شدید می‌شوند. لوسی از میتروویچ – که در زمان صحبت ما منتظر تحریم بود، می گوید: “ما باید از او نمونه ای بسازیم و به دنیای فوتبال بگوییم کاری که او انجام داده غیرقابل قبول است.” اگر آنها واقعاً می‌خواستند الگو باشند، پس او را برای بازی‌های کافی محروم کنید تا مطمئن شوید که در این فصل دیگر بازی نمی‌کند.» با این حال، در این بین، همه چیز همانطور است که هست و چه تغییری رخ دهد یا نه، آنهایی از ما که درگیر بازی هستیم – به عنوان طرفداران، بازیکنان، مدیران و نویسندگان – می‌توانیم با بهتر شدن خود، مسئولیت بهتر کردن آن را بر عهده بگیریم. اعمال عواقبی دارند، و گاهی اوقات، چیزهایی که به نظر می رسد سرگرم کننده خوب و تمیز هستند، در واقع اصلا خنده دار نیستند.

در وسط اکنون در سینماها و در تاریخ 1 مه به صورت ویدیویی در صورت تقاضا است