لنستر به نیمه نهایی صعود کرد زیرا گری رینگروز جرقه تخریب لستر را زد | جام قهرمانان

بیایید بگوییم که دوبلین در حال حاضر شادترین شکارگاه انگلیسی نیست. لستر حداقل از دریافت کارت قرمز اجتناب کرد، اما مانند انگلیس در شش ملت ماه گذشته، هرگز خطر یک برد چشمگیر خارج از خانه وجود نداشت. لینستر به جمع چهار تیم پایانی جام قهرمانان اروپا رسیده است و اکنون در نیمه نهایی منتظر تولوز یا شارک است.

اگر جو استادیوم چند درجه کمتر از تصمیم گیرنده گرند اسلم در تعطیلات آخر هفته سنت پاتریک بود، این یک مکان بسیار سخت برای تیم های حریف باقی می ماند و دو تلاش نیمه اول و نمایش همه جانبه با کیفیت از گری رینگروز عالی به درستی حفظ شد. استان ایرلند در مسیر فینال خانه رویایی ماه آینده در همین زمین چمن است.

در پایان فقط این سوال مطرح بود که لینستر چند امتیاز به دست خواهد آورد، با تلاش های اسکات پنی، جیمی اوبراین و جان مک کی و 20 امتیاز از کفش راس برن که تضمین می کرد که امتیاز نهایی کج و معینی که فقط کمی با امتیازهای تسلی بخش اولی ماساژ داده می شود را تضمین کند. کراکنل و هری پاتر مخالفان بهتری هنوز در انتظار هستند، اما لینستر، با برتری خانگی در تمام مسیر، قرار است کمی توقف کند.

حتی در غیاب جانی سکستون، جاش ون در فلیر و رونان کلهر مجروحان، هیچ راه گریزی برای تیم لستر که در نیم ساعت گذشته کاملاً منفجر شده بودند، وجود نداشت. هادره پولارد، بازیکن تیم لستر گفت: «ما سخت جنگیدیم، اما اگر به آنها بو بکشی، تو را می‌کشند. این بازیکن آفریقای جنوبی یک مدال برنده جام جهانی دارد و وقتی مدال بالایی را می بیند می شناسد.

نشانه‌ها از همان ابتدا خوب نبودند، هوگو کینان بالاترین سطح را نشان داد تا شروع بازی را از مایک براون باتجربه بدزد تا به لینستر اجازه دهد تا به نرمی در مراحل حرکت کند و تنها پس از 73 ثانیه، رینگروز را برای اولین تلاش خود قرار دهد. لستر در یک بازی زودهنگام شادی لحظه‌ای داشت و پولارد یک پنالتی تسکین‌دهنده زد، اما لستر در حال شنا کردن در برابر جزر و مد آبی شوم بود.

به سختی تعجب آور بود که لینستر، مستقیماً از یک لاین اوت، یک حرکت زیبا و از پیش برنامه ریزی شده دیگر را انجام داد و اوبراین از بال خود خارج شد تا برای رینگروز دومین تلاش خود را با چاقو انجام دهد. در 14-3 شکست، در حالی که بیش از سه ربع از بازی باقی مانده بود، از منظر خط هافبک لستر، جمعه خوبی را نداشت.

تنها شانس ببرها نشان دادن تعهد و انعطاف پذیری مشابه آن چیزی بود که 500 هوادار مسافرکش نشان دادند، که بسیاری از آنها با کشتی از هالیهد آمده بودند و قرار بود در ساعات اولیه صبح دوباره قایق را بگیرند. در حالی که تامی رفل و جولیان مونتویا تحریک‌کننده‌های قابل‌اعتمادی روی توپ بودند، کنترل و اجرای ماهرانه لینستر در سطح متفاوتی بود.

حتی جدایی زودهنگام رایان برد و جابجایی کیلان دوریس به پیراهن شماره 7 نتوانست ریتم لینستر را به هم بزند. پنالتی دوم برن نتیجه را 17-3 کرد و این یک آرامش قابل توجه برای میهمان بود که در نهایت توانستند فشار کافی را در نزدیکی خط حریف خود اعمال کنند تا به آنتونی واتسون شیرجه اجازه دهد تا در گوشه سمت راست تلاش ورزشی انجام دهد.

یک کسری 7 امتیازی در نیمه‌تیم بسیار بهتر از آن چیزی بود که لستر ممکن بود پیش‌بینی کند، اما آن‌ها هنوز باید در مورد معادل راگبی ایرلندی آمن کورنر مذاکره می‌کردند. در این مرحله مربوط به تورنمنت سال گذشته، لینستر قبلاً به طور مؤثر خانه بود و در فاصله زمانی کوتاهی به خانه می رفت، اما کمی کار بیشتری برای انجام دادن به این مناسبت وجود داشت.

زمانی که جاسپر ویزی در حال تندرو توسط دوریس گرفتار شد و جناح کناری به سین-بین فرستاده شد، این کار برای لحظه ای در خطر سخت تر شدن به نظر می رسید. با این حال، به نظر می‌رسید که بازی با 14 مرد، لینستر را دوباره بیدار کرد و در غیاب دوریس، آن‌ها یک پنالتی تحسین‌برانگیز اسکرام را بردند و 10 امتیاز حیاتی را بدون پاسخ به آن اضافه کردند، از جمله یک تلاش خوب طراحی شده توسط رینگروس و پایان یافتن توسط جیمیسون گیبسون پارک. حتی قبل از اینکه لستر یک ضربه پنالتی را قبول کند و چارلی کلر جایگزین خود را به سطل زباله بفرستد، بازی قبلاً از رودخانه لیفی دور شده بود.