آیا کنگره می تواند از یک فرآیند قدیمی برای دور زدن بن بست بدهی استفاده کند؟

واشنگتن – آن را یک شیر فرار، یک رمپ خارج یا یک گزینه شکستن شیشه در مواقع اضطراری بنامید.

از خیابان پنسیلوانیا تا وال استریت تا خیابان اصلی، آنهایی که نگران بن‌بست سیاسی در مورد افزایش سقف بدهی فدرال هستند، به یک روند محرمانه و به ندرت موفق کنگره که به عنوان دادخواست معافیت شناخته می‌شود، به‌عنوان راه‌حلی ممکن برای جلوگیری از نکول فاجعه‌بار، چشم دوخته‌اند.

این طومار دقیقاً همان چیزی است که از نامش پیداست: یک تقاضای امضا شده، در این مورد که دارای امضای اکثریت مجلس است، که می‌تواند در صحن یک قانون خاص مورد بررسی قرار گیرد. این تقاضا افزایش سقف بدهی فدرال خواهد بود – راهی برای جلوگیری از فاجعه اگر جمهوری خواهان مجلس با افزایش آن موافقت نکنند قبل از اینکه وزارت خزانه داری اختیار قانونی خود را برای استقراض برای پرداخت طلبکاران خود در تابستان امسال تمام کند.

اما این فرآیند بسیار دشوار، زمان‌بر و به راحتی از مسیر خارج می‌شود. در دهه های اخیر به ندرت موفقیت آمیز بوده است، به ویژه با تصویب اصلاحات مالی کمپین در سال 2002.

این درجه دشواری بالا – و تهدید اقتصادی ناشی از نکول فدرال – باعث شده است که برخی از دموکرات ها از همکاران خود در مجلس بخواهند که حداقل به زودی این روند را آغاز کنند. آنها آن را به عنوان یک ضمانت می بینند در صورتی که مذاکرات غیرفعال بدهی بین رئیس جمهور بایدن و رئیس مجلس کوین مک کارتی بیشتر بدتر شود و کشور خود را در آستانه خطر اقتصادی بیابد که امسال پایانی برای آن متصور نیست.

حتی اگر کنگره در نهایت به دادخواست برکناری نیاز نداشته باشد، آنها استدلال می کنند، قانونگذاران باید در هر صورت – و به زودی – توپ را در اختیار بگیرند.

سناتور کریس ون هولن از مریلند، دموکرات ارشد سابق در کمیته بودجه مجلس نمایندگان گفت: «من فکر می‌کنم ایجاد زمینه‌ای برای دادخواست برکناری مهم است، زیرا این فرآیند پیچیده‌ای است، بنابراین باید از قبل برنامه‌ریزی کرد – یعنی اکنون.» . «داشتن پشتیبان استراتژی خوبی خواهد بود و در صورت لزوم، جمهوری‌خواهان مجلس نمایندگان را تحت فشار قرار می‌دهد.»

اجرای دادخواست برکناری پیچیده و از نظر سیاسی پیچیده است. این یک تمرین عمدا دشوار است زیرا قصد دارد کنترل مجلس را از دست رهبری اکثریت خارج کند – نتیجه ای که هیچ یک از طرفین نمی خواهند به طور منظم آن را تشویق کنند. از آنجایی که معمولاً ابزار اقلیت است، نیاز به جلب نظر برخی از اعضای اکثریت برای سرپیچی از رهبری آنها و عبور از خطوط حزبی برای امضا کردن دارد. دموکرات ها برای اجبار به رای گیری محدودیت بدهی به حمایت همه اعضای خود و همچنین حداقل پنج نماینده جمهوری خواه نیاز دارند.

این نیز یک فرآیند کشیده است. قانون مورد بحث باید حداقل 30 روز قانونگذاری – روزهایی که مجلس در حال برگزاری است – قبل از ارائه دادخواست برای پیشبرد آن در کمیته بنشیند. پس از آن می توان آن را تنها در روزهای مشخص شده به زمین آورد در صورتی که حامیان آن 218 امضای لازم را داشته باشند.

آقای ون هولن تخمین می‌زند که قوانینی که پس از بازگشت کنگره از تعطیلات در 17 آوریل ارائه می‌شوند، به جایی نمی‌رسند که حامیان آن حتی بتوانند تا 21 ژوئن شروع به جمع‌آوری امضا در یک طومار کنند. پس از آن هنوز راه درازی در پیش است. آخرین پیش بینی در مورد زمان نقض سقف بدهی بین جولای و سپتامبر است.

قانونگذاران همچنین خاطرنشان کردند که رئیس مجلس می تواند بسیاری از موانع رویه ای را ایجاد کند. آنها می گویند که برای موفقیت دادخواست برکناری، بهتر است سخنران – در این مورد، آقای مک کارتی – بطور ضمنی بخواهد این قانون تصویب شود یا حداقل مخالف قاطعانه نباشد. در یک وضعیت بحرانی، همانطور که احتمالاً پایان بازی محدودیت بدهی وجود دارد، اگر رهبران مجلس علیه آن تلاش کنند، درخواست معافیت ممکن است بسیار دشوار باشد.

برندان اف. بویل، نماینده پنسیلوانیا، دموکرات ارشد کمیته بودجه، در مصاحبه اخیر گفت: «ببین، من آن را رد نمی کنم. اما او هشدار داد که “این کار واقعا سخت است.”

آقای بویل که در هفته‌های آینده قصد دارد قوانینی را ارائه کند که روند محدودیت بدهی را اصلاح کند و به رئیس‌جمهور اجازه دهد آن را افزایش دهد، گفت: «در واقع، در زمان واقعی حدود دو و نیم تا سه ماه کار می‌کند. توسط کنگره لغو شد. این اقدام به‌طور قابل‌توجهی می‌تواند مبنایی برای دادخواست معافیت، مانند لوایح دیگر، فراهم کند.

با این حال، رهبران دموکرات در مجلس نمایندگان و سنا تاکنون علناً در برابر این ایده مقاومت کرده‌اند، عمدتاً به این دلیل که می‌خواهند بر جمهوری‌خواهان فشار بیاورند تا سقف بدهی را بدون قید و شرط افزایش دهند، همانطور که چندین بار در دوران دولت ترامپ بدون هیچ گونه تحولی انجام دادند.

آقای مک کارتی و دیگر رهبران جمهوری خواه اصرار دارند که سقف را تنها در صورتی افزایش خواهند داد که آقای بایدن و دموکرات ها با کاهش هزینه ها و سایر شرایط موافقت کنند – خواسته ای که تاکنون آن را رد کرده اند.

حکیم جفریس، نماینده نیویورک، رهبر دموکرات‌ها، از بحث درباره درخواست برکناری خودداری کرده است. سناتور چاک شومر، دموکرات نیویورک و رهبر اکثریت، اخیراً گفته است که با آماده کردن دادخواست برکناری مشکلی ندارد، اما پیش‌بینی می‌کند که این امر ضروری نباشد، زیرا دموکرات‌ها در فشارهای خود موفق شده‌اند تا جمهوری‌خواهان را در این مورد تحت فشار قرار دهند. یک قطعنامه

دیگر دموکرات‌ها به طور خصوصی نگران هستند که پذیرش دادخواست برکناری ممکن است از نظر سیاسی در سال آینده نتیجه معکوس داشته باشد و به جمهوری‌خواهان این امکان را می‌دهد که آنها را به عنوان یک ترفند قانونی برای افزایش سقف بدهی بر مخالفت اکثر جمهوری‌خواهان معرفی کنند.

مفهوم درخواست اخراج در اوایل قرن بیستم به عنوان راهی برای دور زدن سخنران قدرتمند جمهوری خواه در آن زمان، جوزف کانن، سرچشمه گرفت. این قوانین چندین بار، از جمله در سال 1993، مورد بازنگری قرار گرفته است تا فهرستی از کسانی که امضا کرده‌اند به اطلاع عموم برسد.

در حالی که دادخواست ها اغلب موفقیت آمیز نیستند، چشم انداز کسب حمایت کافی باعث شده است که در مورد مسائل عمده ای مانند حقوق مدنی، مهاجرت و حقوق اسلحه اقدام شود.

در حالی که دموکرات‌ها از شروع یک طومار خودداری کرده‌اند، احتمال این امر به آرامش اعصاب وال استریت کمک کرده است زیرا بانکداران نتایج بالقوه مبارزه با محدودیت بدهی را بررسی می‌کنند.

بسیاری از اقتصاددانان در بانک ها و مؤسسات مشاوره از همان ابتدا اذعان داشتند که این یک نتیجه طولانی است. دویچه بانک اشاره کرد که “به ندرت استفاده می شود” و مورگان استنلی هشدار داد که “ممکن است قابل دوام نباشد”.

با این حال، کریس کروگر در گروه تحقیقاتی TD Cowen در یادداشتی تحقیقاتی در اوایل نوشت، با این حال، به طور مرتب به عنوان راهی برای خروج از بحران ترسیم می‌شد، اگر بعید بود: دادخواست مرخصی «به سختی نوشدارویی بود، اما در حال بازی است». ژانویه.

اما این احتمال که می تواند به عنوان یک راه حل عملی باشد به سرعت در حال کاهش است.

آقای کروگر در مصاحبه ای گفت: “من هرگز فکر نمی کردم که دادخواست برکناری تقریباً به همان اندازه که برخی ارائه کرده اند راه حلی زیبا باشد.” او گفت که فکر می‌کند در این مرحله کنگره اجازه می‌دهد مذاکرات به پایان برسد و تنها زمانی به توافق برسد که واکنش‌ها در رسانه‌های خبری یا بازارهای مالی شدید شود.

او گفت: «فکر نمی‌کنم وارد سناریوهای پیش‌فرض فنی شویم، اما فکر می‌کنم خیلی ناراحت‌کننده خواهد بود.»

آقای بویل گفت که راه حل واقعی یک دادخواست معافیت نیست، بلکه طرحی است که او و سایر دموکرات ها از آن حمایت کردند تا درگیری های منظم بر سر محدودیت بدهی از عرصه کنگره حذف شود.

او گفت: «ما باید یک بار برای همیشه این را از نظر ساختاری تغییر دهیم، زیرا این سلاح بسیار خطرناکی است که نمی‌توان آن را در نظام سیاسی ما زنده نگه داشت.

آقای بویل با نام بردن از نماینده راست افراطی کنگره از جورجیا و سناتور اصلی‌تر از یوتا، افزود: «آینده حزب جمهوری‌خواه بیشتر مارجوری تیلور گرین است تا میت رامنی». و بنابراین اگر اکنون این روند را به طور دائم اصلاح نکنیم، چند سال دیگر به این روند باز خواهیم گشت – و حتی ممکن است بدتر هم باشد.