جلسات سهامداران دیجیتال می تواند برخی از سر و صدایی که ما از دست دادیم را دوباره ایجاد کند | نیلز پراتلی

آn مجمع سالانه سهامداران سرکش چیز خوبی است. سرمایه گذاران کوچک که در بقیه سال به ندرت صدایی دارند، این فرصت را پیدا می کنند که به چشمان کارگردانان نگاه کنند و یک انفجار بدون فیلتر از دنیای بیرون ارائه دهند.

هیئت مدیره بارکلیز، در طی یکی از بی‌خطری‌های فراوان بانک، دو ساعت خشم را در سالن مملو از جشنواره رویال در سال 2014 در یک ژانر کلاسیک تحمل کرد. کارگردانان شایسته شنیدن حضوری بودند. در BSkyB در سال 2003، زبان بدن بین روپرت مرداک خاردار، به عنوان صندلی، و جیمز مرداک بی دست و پا، مدیر اجرایی تازه نفس، جذاب بود، زیرا اولی موظف بود به اتهام خویشاوندی رسیدگی کند.

گاهی اوقات فروشندگان خرده فروشی با زینگر وارد می شوند. یکی سر آنتونی تنانت اشرافی را به یاد می‌آورد که بعداً به خانه حراج کریستیز آمد و در اواخر دهه 1990 به عنوان رئیس گینس با این جمله «خانه خالی بهتر از مستأجر بد» در کمین نشست. نوشیدنی های مایع رایگان – استاندارد آن روزها – ممکن است به تشویق از روی زمین کمک کرده باشد.

زمانی که روسای سابق برای لعنت بر جانشینان خود حاضر می شوند، درام واقعی وجود دارد. سر کن موریسون، در سن 82 سالگی، در سال 2014 از مزرعه خود بیرون آمد تا دالتون فیلیپس، مدیر اجرایی وقت موریسون را در هم بکوبد. او با تشویق صدها سهامدار خصوصی گفت: “من چیزی حدود 1000 گاو نر دارم و پس از گوش دادن به سخنرانی شما، دالتون، شما مزخرفات بیشتری نسبت به من دارید.” تاثیر بیش از زوم از بین می رفت.

اما واقعیت غم انگیز اینجاست: 99 درصد از مجامع سهامداران اینگونه نیستند. حتی برخی از شرکت‌های FTSE 100 می‌توانند برای جذب دوجین شرکت‌کننده با مشکل مواجه شوند. قطعنامه‌ها معمولاً نتیجه‌گیری غیرقابل قبولی هستند زیرا مؤسسات شهر پیشاپیش به سهام خود رأی داده‌اند. در همین حال، مقامات کسالت بار شرکت ها در سال های اخیر تمام تلاش خود را کرده اند تا با بررسی پیشاپیش سؤالات، خطر را برای مدیران کاهش دهند. مجامع سالانه به عنوان وسیله ای برای ارتباط مؤثر بین شرکت ها و سهامداران، هدف خود را از دست می دهند.

بنابراین، آرچی نورمن، رئیس مارکس اند اسپنسر و کهنه‌کار بسیاری از هیئت‌های مدیره دیگر، وقتی می‌گوید زمان مدرن‌سازی روابط سهامداران، از جمله تشویق جلسات فقط دیجیتالی که در طول همه‌گیری مجاز بودند، است، استدلال محکمی ارائه می‌کند.

می‌گوید: «قانون امروز تصریح می‌کند که یک شرکت باید دو یا چند سهامدار حضور داشته باشد و «محل جلسه» را اعلام کند، به این معنی که یک جفت مرد در سوله‌ای در هبرید بیرونی معتبر است، اما بیش از 200 سرمایه‌گذار که از طریق فناوری امن گردهم آمده‌اند، معتبر نیستند. کمپین “صدای خود را به اشتراک بگذارید” که توسط نورمن، اتحادیه شرکت های نقل قول، انجمن سهامداران بریتانیا، ShareSoc و دیگران راه اندازی شده است.

حتی جلسات در لندن برای کسانی که برای سفر به پایتخت نیاز به یک روز مرخصی دارند، محروم است. M&S گزارش می دهد که سه برابر تعداد سهامدارانی که در سال گذشته با رویداد دیجیتالی آن شرکت کرده اند در مقایسه با تعداد شرکت کنندگان در جلسه فیزیکی 2019. دیجیتال، خوب یا بد، راهی است که جهان در حال حرکت است. قانونی که در سال 1985 نوشته شد، با یک به روز رسانی متوسط ​​در سال 2006، قدیمی به نظر می رسد.

البته خطر این است که صندلی های ترسو مجهز به دکمه بی صدا جلسات فقط دیجیتالی را به جشن های چرت تبدیل می کنند. برای محافظت در برابر این احتمال، شاید بهتر باشد پیشنهاد Norman & co را تطبیق دهیم: اگر تعداد معینی از سهامداران (شکل مورد بحث) درخواست حضور حضوری داشته باشند، جلسات ترکیبی باید اجباری باشد. همچنین شرکت‌ها باید پاسخی به سؤالات بدون پاسخ را مثلاً 48 ساعت منتشر کنند.

اما امضاکنندگان در یکی دو نکته دیگر کاملاً صحیح هستند. افزایش حساب‌های نامزد، همانطور که توسط پلتفرم‌های سرمایه‌گذاری بزرگ انجام می‌شود، رابطه مستقیم شرکت‌ها با سهامداران کوچک را خفه کرده است. اکنون برای دریافت مستقیم اطلاعات باید یک حساب “تأیید شده” داشته باشید، که دیوانه کننده است. راحتی (برای پلتفرم‌ها) ترتیبات نامزدها بر خلاف هرگونه احساس مسئولیت در قبال افراد است.

کمپین می‌گوید: «شرکت‌ها نمی‌دانند سرمایه‌گذارانشان چه کسانی هستند و سرمایه‌گذاران ناتوان و کاملاً از شرکت‌هایی که سرمایه‌گذاری می‌کنند جدا هستند». کاملا. پلتفرم ها باید طوری ساخته شوند که رویه های خود را تغییر دهند. اگر اصلاحات مالکیت سهام گسترده‌تری را توسط افراد تشویق کند، احتمالاً برای آنها به طور جمعی خوب خواهد بود.

در مورد تبدیل دیجیتال به وسیله پیش فرض برای برقراری ارتباط با سهامداران، این نیز معقول است. گران ترین گزارش های سالانه تولید شده مستقیماً به سطل زباله می روند. آن دسته از سرمایه گذارانی که خواهان نسخه چاپی هستند همچنان می توانند درخواست کنند.

با این شرط مهم که جلسات فیزیکی سالانه هنوز هم گاهی اجباری هستند (ما نمی خواهیم سدریک خوک، ستاره نشست سالانه سنتریکا در سال 1996 و جانشینان او را غیرقانونی کنیم)، ایده های خوبی در اینجا وجود دارد. صدای سهامدار خرد هنوز مهم است. اگر روش‌های دیجیتال می‌توانند به ایجاد حس سروصدا و مشارکت در جلسات سالانه کمک کنند، دولت باید گوش فرا دهد.