به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
بر اساس گزارشی که هشدارهایی را در مورد احتمال تکرار این رسوایی در پی داشت، وزارت کشور تعهدات خود را برای تغییر فرهنگ خود و دلسوزتر شدن پس از تحقیقات Windrush زیر پا گذاشته است.
ابراز ناامیدی 13 بار در گزارش پیشرفت منتشر شده توسط وندی ویلیامز، که برای مشاوره به وزارت کشور در مورد چگونگی اصلاحات منصوب شده بود، ظاهر می شود.
ویلیامز با بررسی پیشرفت این وزارتخانه گفت، در حالی که مقامات بلندپروازانه برای رسیدگی به پیامدهای ویندراش در برخی از زمینهها تلاش میکردند، او “از فقدان پیشرفت ملموس یا انگیزه برای دستیابی به تغییرات فرهنگی مورد نیاز ناامید شد”.
او با اذعان به برخی گامهای مثبت، هشدار داد که این وزارتخانه در “نقطه اوج” قرار دارد و بدون بهبود، فقط مسئله زمان است که با بحران دیگری مواجه شود.
ویلیامز، یک کارشناس مستقل، در سال 2018 برای بررسی علل رسوایی ویندراش منصوب شد، که بر اساس آن دولت بریتانیا به اشتباه هزاران نفر از ساکنان قانونی را که بسیاری از آنها در دهه 1950 و 60 از کشورهای کارائیب در کودکی وارد شده بودند، به عنوان مهاجران غیرقانونی طبقه بندی کرد.
گزارش 2020 او حاوی 30 توصیه برای بهبودهای وزارت کشور بود، و پریتی پاتل، وزیر کشور، متعهد شد که همه آنها را اجرا کند، و قول داد “یک بخش عادلانه تر و دلسوزتر بسازیم” و متعهد به “تغییر کامل فرهنگ ما” شد.
ویلیامز گفت، اما تنها هشت مورد از 30 توصیه، دو سال بعد به طور کامل اجرا شده بود، و وزارت هنوز روح همه توصیههای او را اجرا نکرده است. او از مقامات به دلیل اغراق در پیشرفت های انجام شده انتقاد کرد.
او گفت: “پیشرفت بسیار بیشتری در سیاست گذاری و پرونده سازی مورد نیاز است، که به عنوان شاخص های اصلی بهبود دیده می شود.”
من شواهد محدودی دیدهام که نشان میدهد یک رویکرد دلسوزانه به طور مداوم در این بخش تعبیه شده است.
او همچنین از شکست وزارتخانه در بررسی اثربخشی سیاستهای محیطی متخاصم – که اکنون به عنوان سیاستهای “محیط زیست سازگار” شناخته میشود – که باعث بسیاری از مشکلات Windrush شد، انتقاد کرد. او نوشت: «شکست در تکمیل بازبینی خطمشی سازگار با محیط زیست، اساساً تلاشهای بخش را برای درسآموزی و حرکت سازنده مختل خواهد کرد.
این وزارتخانه در انتصاب کمیسر مهاجران، که ویلیامز آن را به عنوان یک اقدام کلیدی “برای نشان دادن خطرات سیستمیک” میداند، شکست خورده است.
برای افزایش سطح کارمندان سیاهپوست، آسیایی و اقلیتها در سطوح ارشد باید کار بیشتری انجام شود. ویلیامز دریافته بود که تیم رهبری وزارت کشور با تنوع کافی “در برخی از اشتباهات در تفکر که منجر به رسوایی ویندراش شد” کمک کرده است. او گفت، اگرچه اقداماتی برای رسیدگی به این موضوع انجام شده است، “موفقیت گریزناپذیر است و رویکرد بسیار پویاتری مورد نیاز است”.
ویلیامز به ویژه از سرعت کند برنامه جبران خسارت Windrush نگران بود. یک نظرسنجی کوچک از متقاضیان که توسط ویلیامز انجام شد نشان داد که 76 درصد از آنها گفتند که توسط کارکنان وزارت کشور محترمانه رفتار نشده است و 97 درصد نیز به وزارت کشور برای انجام تعهداتش اعتماد ندارند. حدود 386 مدعی بیش از یک سال برای حل و فصل دعاوی خود منتظر بوده اند که 179 نفر بیش از 18 ماه منتظر مانده اند.
من با افرادی آشنا شدم که دو سال پس از بررسی اولیه من هنوز در مشکلات شدید مالی و شخصی بودند. برخی پس از مدتی دوری از بازار کار قادر به یافتن کار نبودند. دیگران در اسکان موقت بودند، مجبور بودند با خانواده ها زندگی کنند یا به دلیل صورت حساب های پرداخت نشده با اخراج مواجه بودند.
بسیاری هنوز نیازهای فیزیکی و روانی برآورده نشده داشتند و احساس از دست دادن و ویرانی را تجربه کرده بودند که اساساً بر توانایی آنها برای مقابله تأثیر گذاشته بود و احساس هویت و احساس ارزشمندی آنها را تضعیف می کرد.»
چندین کارمند ناشناس وزارت کشور که با ویلیامز مصاحبه کردند، در مورد این طرح ابراز نگرانی کردند. یکی به او گفت: «رویکرد ما فریاد «اصلاح اشتباهات» یا شفقت نیست، بلکه «چقدر کم میتوانیم با پرداخت هزینهها خلاص شویم».
اگرچه این وزارتخانه اقداماتی را برای معرفی یک برنامه آموزشی برای آموزش کارکنان وزارت خانه در مورد میراث امپراتوری و استعمار انجام داده است، تنها 163 نفر از مجموع حدود 38000 نفر از مرکز یادگیری Windrush در سیستم داخلی اینترانت بازدید کرده اند.
پاتل در پاسخ به این گزارش گفت: «من پایههای تغییرات بنیادین در بخش و دگرگونی کامل فرهنگ را گذاشتهام. ما قبلاً پیشرفت چشمگیری داشته ایم.
با این حال، باید کارهای بیشتری انجام داد و من در تعهد خود نسبت به همه کسانی که تحت تأثیر رسوایی ویندراش قرار گرفتند، تزلزل نخواهم کرد. بسیاری از مردم از بیعدالتیهای وحشتناکی از سوی دولتهای متوالی متحمل شدند و من به سختی به کار خود ادامه میدهم تا وزارت کشوری را که شایسته هر جامعهای که به آن خدمت میکنیم ارائه دهم.»
ساتبیر سینگ، مدیر اجرایی شورای مشترک رفاه مهاجران، گفت که کندی این وزارتخانه برای تغییر به این معنی است که خطر “به راه انداختن یک رسوایی شبیه ویندراش دیگر” را به همراه دارد و افزود: “ما باید شاهد پایان بخشیدن به این وزارتخانه باشیم. سیاستها و فرهنگ خصمانه، و فرهنگ رو به رشد شفقت و انسانیت».
ژوزفین ویتاکر یلماز، رئیس سیاست در موسسه خیریه پراکسیس، که به بسیاری از آسیبدیدگان رسوایی ویندراش کمک کرده است، گفت: «ما از مشاورههای روزانه خود میدانیم که وزارت کشور معمولاً در ابتدا به مشتریان ما به عنوان انسان نگاه نمیکند. و مهمتر از همه فرار از این نتیجهگیری که از زمان رسوایی ویندراش که زندگی افراد زیادی را ویران کرد، اساساً چیزی در وزارت کشور تغییر نکرده است، دشوار است.
قربانی ویندراش، آنتونی برایان به مدت پنج هفته به اشتباه در مراکز مهاجرت نگهداری شد و در سال 2017 در پرواز بازگشت به جامائیکا رزرو شد، کشوری که در 8 سالگی در سال 1965 ترک کرد و از آن زمان دیگر به آنجا نرفته بود.
پس از اینکه پرونده او در آبان نیوز برجسته شد، مقامات اذعان کردند که او به طور قانونی در بریتانیا بوده است. او هنوز ادعای غرامت خود را حل نکرده است و علیه مبلغ پیشنهادی وزارت کشور تجدید نظر می کند. “پیشنهاد آنها منعکس کننده چیزی نیست که من از سر گذرانده ام – به نظر یک توهین بود. من فکر نمی کنم وزارت کشور تغییر کرده باشد. وقتی توجه مردم به آنها جلب میشود، وعدههایی میدهند، اما وقتی توجه عمومی دور شود، هیچ اتفاقی نمیافتد.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.