یک راه ساده برای کاهش میانگین قبض برق در بریتانیا وجود دارد – و انرژی پاک‌تر | کریستوفر هیز

سقف قیمت جدید Ofgem با کاهش 1000 پوندی به ازای هر خانوار به 3280 پوند از روز شنبه اجرایی شد. این سقف قیمت، مقداری را که تامین‌کنندگان خرده‌فروشی انرژی می‌توانند برای خانوارها صورت‌حساب بدهند، محدود می‌کند، که در نهایت توانایی تامین‌کنندگان را برای پرداخت هزینه‌های عمده‌فروشی سرسام‌آوری که با آن مواجه هستند، محدود می‌کند. این قیمت‌ها بسیار فراتر از توان مالی خانوارها و مشاغل است. دولت با محدود کردن بار مصرف کننده به 2500 پوند برای سه ماه دیگر و پرداخت تفاوت در صورتحساب پاسخ داده است.

قابل توجه است که چنین سیاست گرانی هنوز فقط یک گچ چسبنده است. در حالی که کمک های معوقه برای خانوارها چیزی نیست که بتوان از آن غافل شد، سقف موقت قیمت هیچ کمکی به ساختار معیوب بازار انرژی ما در ریشه بحران نمی کند.

جهش قیمتی که در حال حاضر مشتریان، تامین‌کنندگان خرده‌فروشی و دولت را تحت تأثیر قرار می‌دهد، از بازار عمده‌فروشی انرژی داخلی سرچشمه می‌گیرد. علیرغم اینکه 43 درصد برق ما از منابع انرژی پاک تولید می شود، قیمت ها بر اساس گران ترین منبع مورد نیاز برای برآوردن 100 درصد تقاضا در یک دوره معین تعیین می شود. نتیجه این است که انرژی حاصل از منابع عمدتاً پاک با برچسب قیمت گاز مواجه می شود. پس چه چیزی شکاف خمیازه بین هزینه های تولید کمتر این ژنراتورها و قیمت بالاتری که دریافت می کنند را پر می کند؟ سود. فقط به حاشیه سود 60 درصدی Centrica صاحب گاز بریتانیا در تجارت تولید خود نگاه کنید.

و با این حال، مشاغل فاقد آژانس برای ایجاد تغییرات مثبت هستند. از نظر تئوری، سانتریکا می‌تواند با کاهش برخی از این سودهای تولید بادآورده، قیمت‌ها را برای مشتریان خانگی خود کاهش دهد. در عمل، مقررات رقابت، شرکت ها را از یارانه بخشی از تجارت خود با سود حاصل از بخش های جداگانه شرکت منع می کند.

ساختار فعلی بازار انرژی ما پویایی بحران را تقویت می کند. اما این اجتناب ناپذیر نیست. این نشانه یک اجماع سیاسی تنگ نظرانه است که راه حل ساده و منطقی را رد می کند: مالکیت عمومی.

مالکیت عمومی تولید انرژی پاک بریتانیا، فروش به قیمت تمام شده و بدون نشانه گذاری، تنها گزینه ای است که باعث می شود تا مبادلاتی که ما در غیر این صورت آن را در نظر می گیریم، مانند نیاز فوری به جداسازی قیمت انرژی پاک از گاز، کوتاه کند. و افزایش سرمایه گذاری در انرژی پاک.

تحقیقات اخیر توسط Common Wealth تخمین می‌زند که یک شرکت تولیدکننده عمومی می‌تواند هزینه‌های برق را 20.8 میلیارد پوند یا 252 پوند برای هر خانوار در سال کاهش دهد، که بسیار بیشتر از سایر پیشنهادات کاهش هزینه روی میز است.

سرمایه گذاری عمومی ارزان تر از خصوصی است و از بازده اوراق قرضه و پرداخت سهامداران به میزان قابل توجهی برخوردار است. Common Wealth محاسبه می کند که 10 اپراتور بزرگ انرژی پاک بریتانیا به ازای هر 1 پوند هزینه سرمایه ای 40p به سهامداران در سود سهام و بازخرید پرداخت می کنند. تحت مالکیت عمومی، این هزینه می تواند صرفه جویی یا جبران شود.

اگر ما به ارزش خالص اهمیت دهیم – نه فقط بدهی های بخش دولتی، بلکه دارایی های مربوط به مالیات دهندگان را نیز – از نظر مالی بسیار مناسب تر است که مستقیماً سرمایه گذاری کنیم اما 100٪ از دارایی های حاصل را به ترازنامه عمومی وارد کنیم. این بهتر از 0 درصدی است که مردم در ازای یارانه دادن به طرح های خصوصی دریافت می کنند. یکی از این طرح‌ها، قراردادها برای تفاوت، از زمان راه‌اندازی آن در سال 2016، 7.9 میلیارد پوند ناخالص به ژنراتورهای خصوصی پرداخت کرده است. کسانی که نگران این هستند که چنین مداخله گسترده دولت ممکن است سرمایه‌گذاران را بترساند، باید فرصت‌های سرمایه‌گذاری باز شده در صنایعی را در نظر بگیرند که سودآوری آنها باعث می‌شود. با قبوض ارزان تر انرژی خود تقویت شوند.

ممکن است منتقدان با ذکر مزایای رقابت در بازار پاسخ دهند. اما این نباید تحت مالکیت عمومی قربانی شود. درست همانطور که Ørsted دانمارکی، بزرگترین توسعه دهنده انرژی باد فراساحلی جهان، جنرال الکتریک را مأمور ساخت توربین های بادی خود می کند، زنجیره تامین برای یک تولید کننده انرژی عمومی خصوصی باقی می ماند. این فرصتی را برای ایجاد یک صنعت زنجیره تامین داخلی برای انرژی‌های تجدیدپذیر ایجاد می‌کند و به جای قربانی کردن آنها، به حمایت از کارگران انرژی در انتقال آب و هوا کمک می‌کند.

مالکیت عمومی یک شعار نوستالژیک یا احساساتی نیست، بلکه راه حلی منطقی برای مشکلی است که دولت های متوالی قادر به حل آن نبوده اند. همانطور که مورخ آدام توز استدلال کرده است، ما در عصری از چند بحران زندگی می کنیم، که در آن شوک های متفاوت با یکدیگر تعامل دارند و یکدیگر را ترکیب می کنند. به جای اینکه کورکورانه از طریق آن توپ بزنیم، باید ظرفیت دولت را بازسازی کنیم تا از سرریز شدن آن شوک ها در تشدید واکنش های زنجیره ای جلوگیری کنیم. ما نمی توانیم – از نظر مالی، اقتصادی، زیست محیطی و سیاسی – به گونه ای دیگر انجام دهیم.