شلیک لیوان ترامپ که ما سزاوار آن هستیم

دنیای چندگانه روز سه‌شنبه معنای جدیدی پیدا کرد، زیرا دو واقعیت کاملاً متفاوت – واقعی و ترامپی – در دو تصویر متفاوت ثبت شدند که دو نسخه متفاوت از یک داستان را ترسیم می‌کنند.

از یک سو، تصویر بی‌سابقه دونالد جی. ترامپ، رئیس‌جمهور سابق ایالات متحده و نامزد کنونی ریاست‌جمهوری، در حالی که کیفرخواست او افشا شده بود، به طرز وحشتناکی وارد دادگاه کیفری نیویورک شد. از سوی دیگر، آقای ترامپ چند ساعت بعد در مار-آ-لاگو روی صحنه ایستاد و در مقابل پرچم های متعدد آمریکا و جمعیتی خشمگین، کیفرخواست خود را علیه دادستان هایش صادر کرد.

در هر دو عکس، آقای ترامپ یونیفرم امضای خود را به نام Master of the Universe-Meets-Captain America پوشیده است: کت و شلوار سرمه ای، پیراهن سفید و قرمز روشن و کراوات خیلی بلند. پف موهای خامه‌ای استادانه‌اش دست‌نخورده است، همان طور که برنزه‌ی تقلبی‌اش و فک‌های خشمگینش نیز سالم است.

اما تنها یک تصویر به احتمال زیاد در تاریخ ثبت خواهد شد.

از لحظه‌ای که عکس آقای ترامپ هنگام ورود به دادگاه منهتن در روز سه‌شنبه، با پیروی از افسران یونیفرم پوش قانون گرفته شد، به نمادی تبدیل شد: حقه‌بازی از عدالت یا بیان درست دموکراتیک آن. یک دوره بالقوه جدید در زندگی آمریکایی

شاید این همان شلیک لیوان سنتی نبود که همه انتظارش را می‌کشیدند – با توجه به اینکه اعلام کیفرخواست منجر به هجوم کمک‌های انتخاباتی شده بود، یکی که آلن درشویتز، مشاور ترامپ به نیوزمکس پیشنهاد داد، می‌تواند به نفع آقای ترامپ در تبلیغات کمپین انتخاباتی باشد. . آن یکی ضروری تلقی نشد – هرچند کمپین ترامپ به سرعت انجام شد مسخره شده نسخه شوخی روی یک تی شرت جمع آوری سرمایه.

اما شاید این همان چیزی است که شایسته ماست: فریم ثابت تلویزیون دادگاه واقعیت. اوج تکاملی فرهنگ جانشین، سیاست مجلل و رسانه های اجتماعی. یک میم و یک سلاح سیاسی در حال ساخت است.

آقای ترامپ وارد نیویورک شد، از یک موتورسیکلت خارج از مار-آ-لاگو گرفته تا یک هواپیمای شخصی با نام تجاری ترامپ به یک کاروان موتوری منهتن. او از زمان «شاگرد» همیشه ارزش یک نمایش دراماتیک را قدردانی کرده است. او همیشه می‌دانست که صحنه‌سازی برای ارسال پیام چیست.

به هر حال، اکثر رأی دهندگان احتمالاً جزئیات کیفرخواست آلوین براگ، دادستان منطقه منهتن را تجزیه نمی کنند. بسیاری از مردم ممکن است حتی کوهی از مقالات خبری را که در تحلیل اتهامات یا تمام نظرات نوشته شده در مورد تصمیم به کیفرخواست رئیس جمهور سابق و پیامدهای بالقوه آن، قانونی و غیره، نخوانند. اما آنها این تصویر را دیده اند، همانطور که در شبکه های اجتماعی پخش شد و در صفحات اصلی و صفحات اول قرار گرفت.

احتمالاً آقای ترامپ حضور خود در دادگاه را فرصتی دیگر برای دستکاری ادراک می‌دانست تا به جهان بیننده یادآوری کند که او کیست. (همه توجه توجه خوب است.) او ستاره نمایش بود، درست است؟

با این حال، بین افسران قانون و وکلای خود، او به آن نگاه نکرد. او در سایه انداخته شد، درست مثل بقیه رفتار شد. یا تقریباً مثل هر کس دیگری: او دستبند نبود.

او ناراحت به نظر می رسید، درست همانطور که در مقابل قاضی خمیده نشسته بود، ساکت به جز کلمات “بی گناه”. همانطور که در عکس‌های زیادی که با رهبران جهان در طول چهار سال ریاست جمهوری او گرفته شده است، نمی‌توان در پشت میز متهم، نحوه نشستن ترجیحی آقای ترامپ را بیان کرد.

در نهایت، احتمالاً این تصویری از سرکشی و غیرقابل لمس بودن آقای ترامپ نبوده است. بنابراین او این فرصت را غنیمت شمرده و یکی دیگر را در Mar-a-Lago ایجاد کرد.

صحنه‌ای که او را به معنای واقعی کلمه به جایگاه شایسته‌اش رساند: روی صحنه‌ای طلاکاری‌شده، بیش از همه، با رنگ‌های میهنی با پرچم‌های پشتیبان او هماهنگ شده بود (او همچنین یک سنجاق یقه‌ای همسان اضافه کرد) و از جزئیات زشت مرتبط با جنایت درگیر نشده بود. کیفرخواست واقعی در میان تماشاگران بسیاری از فرزندان او و همسرانشان بودند: اریک و لارا ترامپ. دونالد ترامپ جونیور و کیمبرلی گیلفویل; تیفانی و مایکل بولوس آن‌ها نقش‌های خود را با هوس بازی کردند و آقای ترامپ را تشویق کردند، حتی در حالی که لباس‌هایشان نشان می‌داد که به مراسم تدفین می‌روند.

با این حال، این یک تصویر آشنا است. چیزی که قبلاً دیده شده است، در قانون تصویرسازی ترامپ. در واقع، این چارچوب بسیار شبیه آخرین اعلامیه کمپین انتخاباتی آقای ترامپ بود که احتمالاً تصادفی نیست. به جز یک چیز.

نه ملانیا و نه ایوانکا ترامپ در این تصویر حضور نداشتند.