توله فوک نادر کلاهدار متولد هلند از انسان دور شد | هلند

یک توله فوک کلاهدار نادر که هفته گذشته در هلند به دنیا آمد، به مکان دورتر منتقل شد تا از تماس انسان محافظت شود.

این توله در Vlieland، یکی از جزایر فریزی غربی در دریای Wadden در سواحل شمالی هلند متولد شد. فوک‌های کلاهدار معمولاً روی یخ بسته به دنیا می‌آیند و بازدیدکنندگان نادری از این عرض‌های جغرافیایی جنوبی هستند. در 10 سال گذشته، تنها 4 مورد از این گونه در جزایر ثبت شده است. توله ها فقط پس از چهار روز از شیر گرفته می شوند – کوتاه ترین دوره در بین پستانداران.

مهرها خاکستری نقره‌ای با چهره‌های زغالی و لکه‌های تیره روی پهلوها، با پوسته‌های خز که آنها را برای کت و کلاه برای انسان جذاب کرده است. توله‌های آن‌ها در بدو تولد حدود یک متر طول دارند و پشت‌های آبی مایل به خاکستری دارند که بعداً به لکه‌هایی شبیه پلنگ تبدیل می‌شوند. معمولاً فوک‌ها از یخ‌های در حال حرکت در سواحل قطب شمال مانند شرق گرینلند، که احتمالاً این جفت از آنجا آمده‌اند، پیروی می‌کنند. اما اکنون گرم شدن دریاها باعث آب شدن یخ ها شده و قلمروهای زادگاه آنها ناپایدار می شود.

نتیجه این است که بازدیدکنندگان غیرعادی مانند اینها بیشتر ظاهر می شوند. مادر و توله فوک کلاهدار دوشنبه گذشته در زمینی که توسط ارتش هلند برای آموزش استفاده می شد، کشف شدند. مادر روز پنجشنبه ناپدید شد و توله را به حال خود رها کرد. یک تیم نجات از Zeehondencentrum در Pieterburen، در ساحل شمال شرقی سرزمین اصلی هلند، از آن زمان حیوان جوان را به مکان دورتر منتقل کرده است.

مانند ماهی‌های دریایی که اخیراً در سواحل هلند و همچنین سواحل بریتانیا و ایرلند ظاهر شده‌اند، به نظر می‌رسد این بازدیدکنندگان سفیران بی‌میل تغییرات آب و هوایی باشند. فوک‌های کلاهدار برای شناورهای یخ و دریاهای قطب شمال استفاده می‌شوند، اما سواحل شنی و جریان جزر و مدی رفتار طبیعی را مختل می‌کنند – همان‌طور که وضعیت مخمصه این توله نشان می‌دهد، از جمله زاد و ولد و توله‌دارهای ماده.

Jeroen Hoekendijk، محققی که از فوک جوان عکاسی کرد، گفت: حیوانات به این آب‌ها عادت نداشتند: «آنها غواصان عمیقی هستند. دریای شمال کم عمق و گرم، جایی برای آنها نیست.» سواحل شنی نیز خطر بالقوه ای دارند. “با جزر و مد، توله سگ می تواند دور شود [whereas] یخ شناور است، و این مشکلی نیست.

فوک های کلاهدار شمال شرقی اقیانوس اطلس به دلیل بحران آب و هوا با کاهش شدید روبرو هستند و جمعیت آنها به عنوان “آسیب پذیر” ارزیابی می شود. از لحاظ تاریخی، فوک های کلاهدار توسط شکار تهدید می شدند. در سال 1881، آرتور کانن دویل جوان، که هنوز به خاطر داستان‌های شرلوک هلمز شهرت نداشت، برای شکار نهنگ و آب‌بندی به قطب شمال نام نویسی کرد، جایی که در شکار فوک‌های کلاهدار شرکت کرد – که پس از اکسترود کردن نرها به فوک‌های مثانه معروف شد. غشاء سوراخ بینی یا “هود” که نام این گونه را می دهد و مانند بالون در نمایشگرهای جفت گیری باد می کند.

کانن دویل اولین فوک کلاهدار خود را دید که روی تاج یک شناور یخ نشسته بود: «این خال سیاه و سفید بود و روی یخ دراز کشیده بود، وقتی کشتی از کنار بخار می گذشت و آرام به آن نگاه می کرد. بیچاره وحشی، اگر همه آنها رام باشند، کشتن آنها شرم آور است.» اما آنها را کشتند. کانن دویل تنها در یک ماه از یک شکار هفت ماهه 1216 فوک را ثبت کرد. بزرگسالان – اغلب ماده‌ها، چون از ترک توله‌هایشان امتناع می‌کردند- تیراندازی می‌شدند. گلوله ها برای جوان ها که چماق زده بودند هدر نمی رفت.

شکار فوک های کلاهدار در جمعیت شمال شرقی اقیانوس اطلس در سال 2007 متوقف شد، اما این شکار در گرینلند ادامه دارد.