نمی توانم تو را از سرم بیرون کنم: تحقیقات استرالیایی علم پشت کرم گوش را آشکار می کند | اخبار استرالیا

می دانید چه زمانی یک آهنگ تمام چیزی است که به آن فکر می کنید – و نمی توانید آن را از ذهن خود خارج کنید؟

یک مطالعه جدید روی کرم های گوش نشان می دهد که چه چیزی یک آهنگ را در مغز شما حلقه می کند و چگونه می توانید آن را از بین ببرید.

محققی از دانشکده هنر و رسانه دانشگاه نیو ساوت ولز دریافته است که کرم‌های گوش – یا «تصاویر موسیقی غیرارادی» – زمانی که ما آرام هستیم در مغز ما می‌چرخد.

و برخی آهنگ‌ها موفقیت‌آمیزتر هستند، نه به این دلیل که آهنگ‌های «جذاب‌کننده» هستند، بلکه به این دلیل که تکراری هستند و مغز ما با آن‌ها آشناست.

پروفسور امری شوبرت، نویسنده این مطالعه که در ژورنال Music & Science منتشر شده است، می گوید بیشترین کرم های گوش گزارش شده مربوط به کر آهنگ ها هستند.

او گفت: “بیشتر تحقیقاتی که تا به امروز در مورد کرم های گوش انجام شده است، آنچه را که در قلاب وجود دارد تجزیه و تحلیل می کند – ریف کوتاه یا پاساژ برای جلب گوش شنونده.” اما چیزی که در نظر گرفته نشده است این است که قلاب همیشه در موسیقی تکرار می شود، معمولاً در کر.

«مفهوم این است که کرم‌های گوش ممکن است اصلاً ربطی به ویژگی‌های موسیقی نداشته باشند. تا زمانی که تکرار بخشی از ساختار موسیقی باشد، تا حد زیادی مهم نیست که موسیقی چیست.»

اما تکرار تنها بخشی از معادله است. چندین پیش شرط برای ایجاد کرم گوش وجود دارد، از جمله تازگی و آشنایی با موسیقی. بر اساس این مطالعه، برای فعال کردن کرم گوش، باید در وضعیتی قرار داشته باشیم که به آن «حالت کم توجهی» می‌گویند.

شوبرت گفت: «گاهی اوقات از آن به عنوان سرگردانی ذهن یاد می شود که حالتی از آرامش است. به عبارت دیگر، اگر عمیقاً درگیر محیطی باشید که در آن هستید و واقعاً روی یک کار تمرکز کنید، در این صورت کرم گوش نخواهید داشت.

شوبرت می‌گوید که مردم اغلب کرم‌های گوش را بسیار دلپذیر می‌دانند، اما وقتی از خود موسیقی متنفر باشد، این کرم‌ها می‌توانند مانند یک عاشقانه بد باشند.

او گفت که مطالعه کرم‌های گوش می‌تواند به حل سؤالات مربوط به هوشیاری و نحوه سازماندهی و یادآوری مطالب کمک کند.

در مقاله تصویرسازی موسیقی غیرارادی، محدود و پیوسته تکرار شونده (InLaCReMI): شوبرت با تطبیق تئوری و داده‌ها در مورد مواد موسیقایی به‌دست‌آمده توسط کرم‌های گوش، تمایز قائل می‌شود بین «mindpop»، زمانی که یک قطعه موسیقی یک بار در ذهن ظاهر می‌شود و یک کرم گوش یا « تصویرسازی غیر ارادی موسیقی، زمانی که یک قطعه از موسیقی حداقل یک بار و احتمالاً چندین بار تکرار شود.

او می نویسد: «ظاهر خود به خود، غیرارادی، بی ضرر و غیر روان پریشی یک قطعه موسیقی که در ذهن فرد شنیده می شود، بدون اینکه همان موسیقی به طور همزمان در محیط به صدا درآید، اکنون تصور می شود که یک تجربه رایج است.

InLaCReMI را می توان حداقل تا حدی آگاهانه کنترل کرد. اگر نتواند، «تجربه ممکن است به عنوان روان پریشی تلقی شود».

شوبرت گفت: “شما ممکن است بتوانید با پایان دادن به موسیقی، فکر کردن آگاهانه به یک قطعه موسیقی دیگر، یا با حذف خود از محرک ها، مانند کلمات یا خاطراتی که به موسیقی یا اشعار مربوط می شوند، کرم گوش را بپوشانید.”

این مقاله به مطالعه قبلی اشاره می‌کند که نشان می‌دهد رمان بد لیدی گاگا یکی از ماندگارترین کرم‌های گوش است. Gotye’s Somebody That I Used to Know و Queen’s Bohemian Rhapsody نیز مانند آهنگ Can’t You Out of My Head اثر کایلی مینوگ به عنوان آهنگ هایی که شما را رها نمی کنند فهرست شدند.