دادگاه جنایی منهتن از قاتلان گرفته تا مکرها همه چیز را دیده است.

دادگاه جنایی منهتن، یک غول گرانیتی و آهکی که بر فراز بلوک شهری بین خیابان کانال و پل بروکلین قرار دارد، با تاریخ غریبه نیست.

در آنجا بود که مارک دیوید چپمن به قتل جان لنون اعتراف کرد و برنهارد گوتز به دلیل تیراندازی به چهار مرد سیاهپوست در متروی شهر نیویورک – و 26 سال بعد، به اتهام جنایت مواد مخدر – محاکمه شد. جایی است که لنی بروس کمدین در سال 1964 با اتهامات فحاشی روبرو شد و اخیراً، آنا سوروکین به دلیل ظاهر شدن به عنوان وارث آلمانی برای کلاهبرداری از ثروتمندان نیویورکی با اتهامات سرقت بزرگ روبرو شد.

این جایی است که گروهی از نوجوانان سیاه‌پوست و لاتین تبار، که در آن زمان با نام «سنترال پارک پنج» شناخته می‌شدند، به اشتباه به دلیل تجاوز به یک دونده – محکومیتی که دونالد جی ترامپ تشویق می‌کرد – محکوم شدند و بیش از یک دهه بعد تبرئه شدند. و اکنون، این جایی خواهد بود که خود آقای ترامپ برای اولین بار به عنوان یک متهم جنایتکار ظاهر می شود.

دادگاه در 100 خیابان سنتر، در انتهای شمالی یک مجتمع قضایی قرار دارد که شامل دادگاه عالی شهرستان نیویورک (برای پرونده های مدنی و استیناف ایالتی) و دادگاه مارشال ایالات متحده (برای پرونده های فدرال) می شود. این ساختمان که به طور رسمی به عنوان ساختمان دادگاه های جنایی شناخته می شود، از سال 1938 تا 1941 به سبک آرت دکو ساخته شد و سالن های دادگاه را در خود جای داد. دفتر دادستان منطقه منهتن؛ و دفاتر پلیس، اصلاح، تربیت و معاضدت حقوقی.

این مرکز سیستم عدالت کیفری منهتن است: جایی که متهمان متهم به هر چیزی از دزدی مغازه گرفته تا قتل در آن کیفرخواست، محاکمه و محاکمه می شوند. برخلاف آقای ترامپ، بسیاری از هزاران نفری که از طریق آن سرگردان شدند – گناهکار و بی گناه – هرگز برای جهان شناخته نخواهند شد.