دوبل مالینز به ساراسین ها کمک می کند تا از ناراحتی Ospreys برای رسیدن به یک چهارم نهایی جلوگیری کنند | جام قهرمانان

برای اولین بار در سه سال گذشته، ساراسنز به مراحل آخر جام قهرمانان بازگشت. اگر بخواهند به سه عنوانی که در دهه 2010 به دست آوردند اضافه کنند، باید این کار را به سختی انجام دهند – با یک چهارم نهایی در خانه قهرمان لاروشل در یکشنبه عید پاک.

آنها در اینجا به سختی بهترین عملکرد خود را داشتند تا یک چالش سرسخت Ospreys را ببینند، اما تلاش فرصت طلبانه دانکن تیلور، با اولین لمس مرکز تعویض، پشت مسابقه ای را که میهمانان در بیشتر قسمت ها رهبری کرده بودند، شکست. ساراسین ها قبلاً یک پلی آف خانگی در لیگ برتر را تایید کرده اند، شکل آنها چنین بوده است، اما به همان اندازه که هر ویژگی در کل کیفیت آنها قابل توجه است، توانایی کسب نتیجه در زمانی است که کمی دور هستند.

که باعث می شود به نظر برسد که این مسابقه بسیار جذاب تر از آنچه بود بود. که تا حد زیادی مدیون انرژی و عضلانی اوسپری ها بود. و ساراسین‌ها، حتی اگر برای یافتن ریتم خود تلاش می‌کردند، مدام در تلاش بودند، توپ را با آن حلقه‌ها و جهت‌های نادرست به این طرف و آن طرف می‌چرخانند. فقط اینکه مدام توپ را رها می کردند.

آنها به خاطر آن روی اسکوربورد رنج کشیدند. در نیمه اول که چیزی شبیه به پیروزی بود – به غیر از کارت زرد او قبل از استراحت – برای مرکز جوان کیران ویلیامز، اوسپری ها میزبان خود را به لرزه درآوردند و در میانه راه با نتیجه 14-3 پیش افتادند. ما به سختی می‌توانیم اولین کسی باشیم که ویلیامز را با اسکات گیبز مقایسه می‌کنیم، اما او هرگز نمی‌توانست به اندازه زمانی که از دفاع ساراسینز در 11 دفاع کرد، به‌اندازه سینه‌های سینه‌ای و انفجاری به نظر برسد.^هفتم دقیقه برای راه اندازی اولین تلاش مسابقه، برای مایک کالینز.

این کم و بیش اولین حمله اوسپری بود، اوون فارل با ضربه پنالتی موفق در دومین تلاش خود، ساراسینز را به برتری 3-0 رساند. مورگان موریس راه را برای ویلیامز با سینه ای مشابه و انفجاری هموار کرد، و چند دقیقه بعد همت کیوی او در ردیف عقب، اتان روتس، با تکل بزرگی به ساراسینز زد – و اوسپری دوباره دور بود.

نیکی اسمیت طرح سینه بشکه ای را ادامه داد و جاستین تیپوریک زیباتر را عرضه کرد. تکل درخشان بن ارل او را با فاصله کوتاهی به زمین زد، اما اوون ویلیامز یک پاس به همنام خود کایران که در کرنر به ثمر رسید، برگشت داد.

اما ساراسنس به آمدن ادامه داد. تقریباً به ناچار آنها اولین تلاش خود را در نیمه اول به ثمر رساندند، درست زمانی که مهم بود. ویلیامز قبل از آن رنگ زرد را دید، اما پس از توقف شکست ارل، آن را آزاد نکرد. فارل به تازگی سه امتیاز دیگر را پس گرفته بود، اما این پنالتی را به کرنر فرستاد. درست همانطور که به نظر می رسید Ospreys زنده مانده بود، آنها توپ را در اسکرام خود، تحت فشار در تمام مدت، برگرداندند، و مکس مالینز موفق شد از طریق سه مدافع از کنار دروازه عبور کند تا برتری Ospreys را به یک امتیاز در وقت استراحت کاهش دهد.

Ospreys تمام نشد، دو پنالتی اوون ویلیامز در کوارتر سوم باعث شد تا آنها یک تلاش تبدیل شوند، اما ساراسنس قبل از پایان کوارتر آن تلاش را انجام داد. این بازیکنان کلاس مالینز هستند که آنها را از اکثر تیم ها بالاتر می برند. او برای کمک به کار یکی دیگر از آنها، الکس گود، که جلوتر بود، به سمت کور آمد. اندی کریستی به دنبال آن بود و توپ داخلی او مالینز را برای دومین بار از زمین دور کرد.

امری اجتناب ناپذیر در کوارتر پایانی آشکار شد. سومین پنالتی فارل، ساراسنس را برای اولین بار از دقایق ابتدایی پیش انداخت، قبل از اینکه دو خط فاجعه بار برای میهمان انجام شود. Maro Itoje به بالاترین سطح صعود کرد تا اولین را برای ساراسنز به دست آورد. مالینز یک رگبار بداهه جلوتر زد، که در تماس بود، و زمانی که ریس وب برای پرتاب سریع رفت، تیلور انتظار داشت آن را از هوا بیرون بیاورد و به سمت پست ها بدود.

هرچقدر هم که دور بودند، دورنمای تسلیم شدن 10 امتیازی ساراسین در 10 دقیقه آخر در خانه غیرقابل تصور است. هنگامی که تام وولستنکرافت یک خط رانده را در آخرین دقیقه به پایان رساند، امتیاز نهایی درخشنده بود که به سختی موارد فوق را منعکس می کرد.

ساراسین ها با آن زندگی خواهند کرد. مارک مک کال گفت: «بازی در این سطح در برابر تیم‌های خوبی مانند Ospreys، همیشه مطابق میل شما نیست. ما در نهایت از نبرد لذت بردیم. شما باید از آن لذت ببرید. آخر هفته آینده یکی خواهد بود که برای ما بسیار هیجان انگیز است. رفتن به جایی که هرگز نرفته‌ایم، مقابل قهرمانان…”