نایف آگورد به وستهم پیروزی حیاتی مقابل ساوتهمپتون داد تا مبارزه بقا را بالا ببرد | لیگ برتر

تفاوت این بود که وستهام فقط در مناطقی که واقعاً مهم بود کمی سخت‌تر و زرنگ‌تر از ساوتهمپتون به نظر می‌رسید. در حقیقت این یک بازی وحشتناک بین دو تیم متوسط ​​بود. چیزی برای جدا کردن آنها بین هر دو باکس وجود نداشت و حسرت اصلی ساوتهمپتون، که توپ بیشتری در اختیار داشت و چند موقعیت مناسب شوت زنی داشت، این بود که آنها هرگز این حس را ایجاد نکردند که پس از تحویل دادن توپ، بازگشت دوباره روی کارت است. ابتکار عمل با دادن یک گل نرم غیر ضروری به نایف آگورد.

این احتمالاً توضیح می دهد که چرا ساوتهمپتون احتمالاً در فصل آینده در چمپیونشیپ بازی خواهد کرد. تیم روبن سلس می تواند خیلی کارها را به خوبی انجام دهد، اما دلیلی وجود دارد که آنها در 9 بازی باقی مانده جدول را حفظ می کنند. آنها به سادگی در هر دو انتهای زمین به اندازه کافی بی رحم نیستند و اگرچه زمانی که پل اونواچو از روی نیمکت بیرون آمد و به تیر دروازه زد تقریباً یک امتیاز را نجات دادند، اما این عملکردی نبود که نشان دهد ساوتهمپتون قادر به نجات خود است.

نه اینکه وستهام که می توانست صعود از رده نوزدهم به رده چهاردهم را جشن بگیرد، خیلی بهتر بود. آنها به اندازه کافی کار کردند، همانطور که دیوید مویس پشتش را به دیوار می زند، و پیروزی قبل از یک دویدن دشوار ضروری بود. اما قانع کننده نبود. وستهام در روز چهارشنبه با میزبانی از نیوکاسل همچنان سرسخت باقی می ماند و باید پیشرفت کند.

طولی نکشید که هر دو تیم نشان دادند که چرا در خطر بزرگی قرار دارند. ساوتهمپتون با نیت خوب شروع کرد، پرسینگ آنها سازماندهی شده بود، پاس هایشان منظم و مرتب بود، اما تهاجمی کافی در حمله وجود نداشت. همه چیز خیلی خوب بود. آن‌ها در زمانی که نیاز به برش بود، بی‌احساس بودند، حتی با وجود اینکه وقتی تئو والکات شوت امیدوارکننده‌ای را به بیرون فرستاد، اولین تلاش خود را انجام دادند، و به سختی می‌توانستند ضربه‌های معنی‌داری به وستهام وارد کنند، زیرا اگر مدافعانش معاینه فیزیکی سخت‌تری داشتند. ساوتهمپتون توانست چه آدامز را به زمین بفرستد.

مشکل ساوتهمپتون همینجاست. آنها زیبا بودند اما فاقد مشت بودند. در مورد وستهام، آنها ابتدا آزمایشی بودند و بی صبری تماشاگران کمکی نکرد. آنها از همان اوایل دقیقه 14 ناله می کردند. رومئو لاویا و جیمز وارد-پروس کنترل خط میانی را در اختیار داشتند و وستهام به عنوان یک نیروی هجومی پیشنهاد چندانی نداشت. دنی اینگز در برابر تیم قبلی خود منزوی شد و زمانی که میزبان فرصت ضدحمله را در نیمه اول رد کرد، بوقوع پیوست.

اما فرصتی برای پرداختن به این حس وجود نداشت که تاکتیک های مویس خلاقیت این طرف را خفه می کند. در نهایت عدم گاز گرفتن ساوتهمپتون به این معنی بود که وستهام که بازیکنان هجومی برتری داشت، نیازی به انجام کار زیادی برای کاهش تنش نداشت.

آنها به لطف یک گل ساده در دقیقه 25 پیش افتادند. فقط یک بررسی طولانی VAR برای تعیین اینکه آیا در کنار آن است یا خیر، کار را پیچیده‌تر کرد. این تصمیم در نهایت به نفع وستهام بود و ساوتهمپتون تنها پس از به خواب رفتن زمانی که ضربه ایستگاهی عمیق تیلو کرر به آگورد رسید، توانست به خود نگاه کند.

ساوتهمپتون که با غیبت محمد سالیسو و آرمل بلا کوچاپ ضعیف شده بود، همه جا را فرا گرفته بود. هیچ چالشی روی آگورد وجود نداشت و درک اینکه چرا پیتر بنکس، VAR، اینقدر طول کشید تا به این نتیجه برسد که مدافع مراکش نباید زمانی که ضربه سرش از کنار بازونو عبور می کرد، علامت آفساید می شد، دشوار بود.

دروازه ایستاد و وستهم با آزادی بیشتری شروع به بازی کرد و تهدید کرد که اختلاف خود را افزایش می دهد، زمانی که سعید بنراهما یک شوت را به بیرون زد و جارود بوون از لبه محوطه مقابل تیرک پیچید.

فاصله های بسیار زیادی در چهار خط دفاعی ساوتهمپتون ظاهر می شد، اگرچه آنها به یک تساوی فوری نزدیک شده بودند. آنها با رد و بدل شدن سریع پاس‌ها در سمت چپ دروازه وستهم را باز کردند و زمانی که رومن پراود وارد دروازه شد، یک گل قطعی به نظر می‌رسید. نوک انگشتان لوکاس فابیانسکی، پس از بهبودی از آسیب دیدگی شدید صورت، به دروازه برگشت تا دفاع چپ ساوتهمپتون را رد کند.

وستهام باید مراقب باشد. ساوتهمپتون در شروع نیمه دوم دوباره خود را تثبیت کرد و مالکیت توپ را در اختیار داشت و پس از تغییرات زیادی از سلس پیشرفت کرد. کمالدین سلیمانا به جای محمد الیونوسی ناکارآمد، پس از یک دریبل حیرت انگیز شوت خود را به بیرون زد. فابیانسکی همچنین با درایوهای کم از لاویا و کارلوس آلکاراز، جایگزینی درخشان برای Sékou Mara، گسترش خواهد یافت.

بازی در تعادل بود. وستهم عقب نشست و در هافبک دفاعی به توپ های دکلن رایس تکیه کرد و سعی کرد در وقت استراحت ساوتهمپتون را بکشد. بوون، یک مزاحم دائمی، تهدید اصلی بود. ساوتهمپتون برای کنار آمدن با سرعت وینگر مشکل داشت و تا زمانی که سلس در 18 دقیقه مانده به پایان بازی، اونواچو را به جای والکات وارد زمین کرد، قدرت خود را از دست داده بود.

ورود مهاجم 6 فوت 7 اینچی باعث شد تا آگورد و کورت زوما بیشتر در مراحل پایانی فکر کنند. تقریباً یک تصمیم الهام‌بخش را ثابت کرد. ساوتهمپتون وقت خود را صرف کرد و توپ را وارد محوطه کرد و آنها تقریباً به گل رسیدند که وارد-پراوس در دقیقه 85 برای اونواچو ارسال کرد، فقط ضربه سر مهاجم به تیرک دروازه برخورد کرد.