گابریل عیسی دارای کیفیت طلسم کننده ای است که همه را تماشا می کند | انبار مهمات

دبلیوگابریل عیسی با ژاکت گرم خود به میدان می رود. بیش از نیم ساعت از تعویض او می گذرد، اما هنوز همه یک تکه از او را می خواهند. مخالفان می خواهند با او دست بدهند. طرفداران می خواهند نام او را بخوانند. کارکنان باشگاه می خواهند تماس چشمی برقرار کنند و به پشت او سیلی بزنند. همانطور که او دامان افتخار خود را می گیرد، یک اپراتور دوربین تنها او را در تمام زمین تعقیب می کند و لنز او را روی آن چهره نرم و چشمک زن آموزش می دهد، چهره ای که به دلایلی همیشه به نظر می رسد که در آستانه اشک ریختن است.

و بنا به دلایلی همیشه این ویژگی عجیب و غریب برای عیسی وجود داشته است. شما او را نه به خاطر کاری که انجام می دهد، بلکه به خاطر کارهایی که ممکن است انجام دهد، تماشا می کنید.

آن ضربه ممکن است به طور بی ضرری به بیرون چکه کند. این چرخش و چرخش کوچکی که او با پشت به دروازه انجام می دهد ممکن است در نهایت منجر به صاف شدن پشت او شود. اما چون او به تلاش خود ادامه می دهد، شما می خواهید به جستجو ادامه دهید. به یک معنا – و بدون جناس – عیسی عمل نهایی ایمان است.

بنابراین، از یک نظر دیگر، این تیم آرسنال است. در طول این فصل عمیقاً عجیب و غریب، گاهی اوقات، لحظاتی ناگهانی از وضوح ناخوشایند رخ می دهد که هواداران آرسنال با خود می پرسند: چگونه این اتفاق می افتد؟

وقتی حتی یک ثانیه هم به آن فکر می‌کنید، معنایی ندارد. بن وایت. لئاندرو تروسارد. آرون رمزدیل. گرانیت ژاکا. آیا در ابتدای فصل، هیچ کدام از آنها را قهرمان قریب الوقوع توصیف می کردید؟ و بنابراین شاید تنها امید واقعی برای آرسنال اعتماد کامل به این واقعیت جایگزین باشد، تسلیم شدن در برابر آن، ادامه دادن به کارهایی که انجام می دهند بدون اینکه واقعاً بدانند چرا آنها را انجام می دهند.

این اولین شروع لیگ عیسی در تقریباً چهار ماه گذشته بود. او قبل از اینکه در جام جهانی از زانو آسیب دید، 14 بازی اول فصل آرسنال را آغاز کرد. سپس آنها 14 را بدون او شروع کردند.

و البته در اینجا یک پارادوکس اساسی وجود دارد. هیچ کس به طور جدی مخالفت نمی کند که عیسی چقدر در نحوه بازی آرسنال، نحوه رقابت آنها، نحوه حمله و نحوه گلزنی آنها بسیار مهم است.

پس چگونه است که وقتی او غایب بود، آرسنال اینقدر شبیه به نظر می رسید؟ آیا واقعاً یک بازیکن می تواند ضروری باشد اگر بتوان آن را به مدت نیم فصل با تأثیر کمی نادیده گرفت؟

برای پاسخ به این سوال، ارزش دارد که نه فقط به عیسی، بلکه به بازیکنان اطراف او نگاه کنید. به عنوان مثال، گل دوم او را در اینجا در نظر بگیرید: فقط هفتمین گل او در فصل، اما شاید بیان نهایی عیسی توپ.

او توپ را در موقعیت کلاسیک خارج شده خود برمی دارد و در جناح راست به دنبال آن می گردد. فضای ایجاد شده به تروسارد اجازه می دهد تا هنگام جمع آوری پاس عیسی از مرکز عبور کند. مدافعان فریب خورده توسط تروسارد فضا را برای خود ژاکا و ژسوس ایجاد کردند که هر دو در حال هجوم به محوطه جریمه هستند.

برای دفاع، این مانند پازل کابوس‌وار Escher است: یک شکل حمله دائماً در حال بازسازی که در آن همان بازیکنان به نحوی موفق می‌شوند بارها و بارها از زوایای یکسان به سمت شما بدوند.

این از بسیاری جهات به امضای حرکت آرسنال تبدیل شده است: به عقب برگردید و ببینید که چه تعداد از گل های آنها در این فصل اساساً پاس دادن بازیکن A به بازیکن B، ادامه روند او، در نهایت پس گرفتن توپ از بازیکن B و سپس گلزنی است.

عیسی با قدرت و چابکی و سرعت و تهاجمی و توانایی دستکاری دقیق توپ در مناطق بسیار تنگ بازیکنی است که می توانست برای این نوع گل ساخته شود.

اما نکته عجیب این است که آرسنال حتی زمانی که او مصدوم شده بود به گلزنی ادامه داد. گاهی اوقات ادی نکتیا توپ را بالا نگه می‌دارد و عیسی را خوب نشان می‌دهد. گاهی اوقات این یک ژاکای غارتگر است. تروسارد به یکی دیگر از محورهای هجومی بالقوه تبدیل شده است.

نکته این است که عیسی با نوعی تله پاتی عجیب و غریب، علیرغم اینکه ماه ها توپی را به زمین نزده است، همچنان بر تیم آرسنال تأثیر گذاشته است. حرکات، زوایا، مبادلات. آرسنال می تواند حضور عیسی را احساس کند، حتی زمانی که او از نظر فیزیکی حضور ندارد.

شاید جالب ترین نقطه تضاد بین آرسنال و منچسترسیتی در حال حاضر، مسیرهای بسیار متفاوتی است که آنها برای رسیدن به دروازه انتخاب می کنند: سیتی با توپ ویران کننده تک نفره در جلو، آرسنال با گروه بازیگران خود، 14 گلزن متفاوت بدون تمایز واضح بین آنها. سازندگان و تمام کننده ها

این که شما می توانید یک مهاجم را از قهرمانان سال گذشته بگیرید و به نحوی به تیمی بهتر از قهرمانان سال گذشته تبدیل شوید، کاملاً غیر منطقی به نظر می رسد. اما منطق در هفته های آینده دوست آرسنال نخواهد بود. تنها راه زنده ماندن از این سواری این است که تمام ناباوری ها را تا آخر متوقف کنیم.