زک مرسر: می‌خواهم بخشی از جام جهانی باشم اما باید سخت کار کنم | مونپلیه

آتا آنجا که به زک مرسر مربوط می شود، حتی بحثی وجود ندارد. وقتی از او خواسته شد که خود را با فرد و بازیکنی که دو سال پیش باث را به مقصد مونپلیه ترک کرد، مقایسه کند، می‌گوید: «خیلی بهتر است». احساس می‌کنم با بازی در فرانسه بسیار پیشرفت کرده‌ام. می خواستم با ناراحتی راحت باشم و این کار را کردم. من باید بالغ می شدم و بزرگ می شدم.»

از بسیاری جهات، رفتار شاد او در حالی که از تمرین به خانه می‌رود، داستان را بدون نیاز به هجی بیان می‌کند. هیچ کس در اروپا صلاحیت بهتری برای صحبت در مورد مزیت های تغییر صحنه در سراسر کانال ندارد، و فصل هیجان انگیز دیگری که او و همسر باردارش، امیلی، آماده می شوند تا تابستان امسال به بریتانیا بازگردند، به گوش می رسد.

راگبی انگلیسی، رک و پوست کنده، باید قدردان کار تعمیر برجسته ای باشد که طلسم در کنار دریای مدیترانه بر خلق و خو، خودباوری و دیدگاه این جوان 25 ساله داشته است. تاج گذاری به عنوان 14 بازیکن برتر فصل گذشته، با توجه به استعداد در راگبی فرانسه، یک شاهکار قابل توجه بود و برای پایان دادن به آن، مون پلیه این عنوان را نیز از آن خود کرد. حتی در حال حاضر، مرسر هنوز لحظه ای خود را می گیرد. برای بردن بهترین بازیکن سال و قهرمانی در لیگ… فکر نمی‌کنم در باث این اتفاق بیفتد، صادقانه بگویم.

افق بعدی، فراتر از رویارویی یکشنبه در مرحله یک شانزدهم نهایی جام قهرمانان اروپا با اکستر در سندی پارک، این است که راه خود را در برنامه های انگلیس برای جام جهانی پاییز امسال افزایش دهد. او در اول جولای دوباره به طور رسمی واجد شرایط می شود و با توجه به پایان نیمه آخر انگلیس در شش ملت، استیو بورثویک و کادر مربیگری او مطمئناً مشتاق خواهند بود تا در اولین فرصت ممکن از مهارت و پویایی شماره 8 رنجبر استفاده کنند.

اما چگونه و چرا دو سال از راگبی انگلیس فاصله گرفت تا مرسر را به بازیکنی که در سال 2018 به نظر می رسید بازگرداند، زمانی که در 21 سالگی دو بازی ملی قبلی خود را در برابر آفریقای جنوبی و ژاپن به دست آورد؟ بازی دوم، چند کار آزمایشی را از مسیر خارج کرد و با توجه به اینکه بات نیز تصمیم می‌گرفت او را هر هفته انتخاب نکند، جای تعجب نداشت که پاروزن عقبی صحنه را به دور از Rec تغییر دهد.

چه ادی جونز باشد و چه دیگران که دکمه‌های اشتباهی را فشار می‌دادند، از لحظه‌ای که او با رئیس مون‌پلیه، موهد آلتراد ملاقات کرد، کاملاً برعکس بود. در اولین دیدارم با آلتراد او گفت: تو نباید اینجا باشی، باید برای انگلیس بازی کنی. برای من تو بهترین بازیکن اروپا هستی. شما فکر می کنید: “جهنم خونین.” این باعث می شود که شما بخواهید برای آن مرد بازی کنید.”

در کنار فرصتی برای شروعی تازه، بسیار مهم، احساس آزادی ذهنی نیز وجود داشت. هیچ محدودیتی برای بازی من وجود ندارد و فکر می کنم این در اجراهای من نشان داده می شود. من از اشتباه کردن نمی ترسم. این به مربیان و این واقعیت است که آنها می‌دانستند چه چیزی می‌توانم بیاورم. آنها فقط گفتند: “بیرون برو و هر کاری می توانی انجام بده.” این به من این فرصت را داد تا به سبکی که دوست دارم بازی کنم.”

ساده، واقعا و از آنجایی که هنوز بحث ها در مورد بازیکنان بین المللی انگلیس که باید در لیگ برتر بازی کنند تا واجد شرایط کشورشان باشند، ادامه دارد، نظر مرسر این است که جاده کمتر پیموده شده نیز شخصیت می سازد. من واقعاً از چالش اینجا لذت بردم. این به من نگاه تازه ای به راگبی داد، دیدگاه تازه ای در مورد اینکه چگونه باید بازی کرد و از آن لذت برد. من به عنوان یک بازیکن به بلوغ رسیده ام زیرا مجبور بودم.

وقتی برای اولین بار به اینجا رسیدم، محیط ناخوشایندی بود. به عنوان تازه وارد، شما به نوعی مجبور به کنار هم هستید، زیرا در یک کشور خارجی هستید و نمی توانید به آن زبان صحبت کنید. اما من و همسرم دوستانی مادام‌العمر پیدا کرده‌ایم و خاطرات بسیار خوبی خلق کرده‌ایم. ما واقعاً از مون پلیه به خاطر آن سپاسگزاریم. رفتن سخت خواهد بود قطعا باشگاه جایگاه ویژه ای در قلب من دارد.”

این آخر هفته، تصادفاً، شاهد خواهیم بود که او مستقیماً در مقابل مردی قرار می گیرد که پیراهن فصل آینده او را به ارث می برد. سام سیموندز که قرار بود تابستان امسال تیگنموث را با خط ساحلی مدیترانه عوض کند، زمانی که مرسر در حال بررسی حرکت خود بود با او تماس گرفت و به وضوح از شنیده هایش مطمئن شد. سام برای مشاوره با من تماس گرفت و من فقط با او صادق و روراست بودم. واقعا چت خوبی داشتیم من به او گفتم مونپلیه چگونه بود – مبارزات آنها، واقعیت آن و همچنین نکات مثبت واقعی. صادقانه بگویم، فکر نمی‌کنم او نیازی به متقاعد کردن داشت.»

با این حال، هیچ چیز آسان نخواهد بود. مرسر در فصل گذشته بیش از 30 بازی انجام داد و قرار است دوباره همین کار را انجام دهد. “امسال من قبلاً 24 بازی کرده ام. برای بدن سخت است اما من آن را دوست دارم. من زمین های مختلفی را که می رویم دوست دارم، جمعیت فرانسوی… به همین دلیل است که شما راگبی بازی می کنید.” با توجه به اینکه اکستر یکشنبه گذشته در Bath به صدا درآمد، به سختی می توان یک راز دولتی را در نظر گرفت که گروه عظیم مونپلیه به دنبال بررسی آن باشد. همانطور که مرسر به صراحت می گوید: “ما معتقدیم که تیم خوبی داریم و می توانیم در این سطح از راگبی رقابت کنیم.”

بعد چی؟ علاوه بر حضور در گلاستر – “من واقعاً در مورد چشم انداز کار با جورج اسکیوینگتون و گروه بازی آنها در آنجا هیجان زده هستم” – امکان ترکیب والدین با انتخاب جام جهانی به وضوح بسیار مهم است. “سررسید همسرم در ژوئیه است، بنابراین وقتی به عقب برگردیم اولین مسئولیت من او است. اما من در مورد آرزوهایی که برای پوشیدن دوباره پیراهن انگلیس دارم، صادقانه صحبت کرده ام. یکی از دلایل اصلی آمدن من به فرانسه این بود که به خودم این فرصت را بدهم تا دوباره این کار را انجام دهم و این دلیل اصلی بازگشت من است.

من آنقدر ساده لوح نیستم که فکر کنم رقابت شماره 8 و ردیف عقب خیلی بالا نیست. من فقط از ابتدای ژوئیه برای انتخاب در دسترس هستم، بنابراین کمی پشت پا هستم. اما اگر این فرصت را پیدا کنم، واضح است که یک رویا خواهد بود. جام جهانی کاملاً باورنکردنی خواهد بود. این یکی از بهترین رویدادهای ورزشی در جهان است. من می خواهم بخشی از آن باشم اما باید سخت تلاش کنم تا این اتفاق بیفتد.

“اگر نه، بدیهی است که ناامید کننده خواهد بود. اما من یک بچه جدید دارم، می توانم از همسرم مراقبت کنم و فصل جدیدی را در گلاستر شروع کنم. آن‌ها می‌خواهند بسیار موفق باشند و من به آنها کمک می‌کنم تا این موفقیت را پیش ببرند.» به هر طریقی، باخت قریب الوقوع مونپلیه مانند دستاورد راگبی انگلیسی است.