این دولت گونگ هو می گوید ما از هوش مصنوعی هیچ ترسی نداریم. هنوز ترسیدی؟ | گابی هینسلیف

اکنون تقریباً 20 سال از زمانی که یک دانشجوی جوان بی دست و پا از نظر اجتماعی در رشته علوم کامپیوتر وب سایتی برای رتبه بندی زنان «هنگام» راه اندازی کرده است می گذرد.

Facemash، همانطور که مارک زاکربرگ ساخته خود را نامیده بود، در عرض چند روز تعطیل شد. اما این آزمایش بی‌سابقه نوجوانی، در نگاهی به گذشته، هنوز اولین گام متزلزل در مسیری بود که حتی او در آن زمان نمی‌توانست پیش‌بینی کند: یک پدیده رسانه‌های اجتماعی که اکنون متهم به کمک ناخواسته به قطبی‌کردن جامعه، بی‌ثبات کردن روند دموکراتیک است. به سخنان نفرت انگیز دامن می زنند و تئوری های توطئه خطرناک را در سراسر جهان منتشر می کنند، علیرغم آنچه ارائه دهندگان اصرار دارند بهترین تلاش آنها برای خاموش کردن آتش بوده است.

در آن زمان نمی توانستیم پیش بینی کنیم و احتمالاً هنوز هم به درستی درک نمی کنیم که فیس بوک یا توییتر یا اینستاگرام یا تیک تاک چه تأثیری داشته اند. در مورد سلامت روان نوجوانان ما نمی‌توانستیم پیش‌بینی کنیم که چگونه زندگی آنلاین حس ما را از خود تغییر می‌دهد و مرز بین زندگی خصوصی و محتوای عمومی را محو می‌کند. تا دیروقت متوجه نشدیم که چگونه الگوریتم‌هایی که برای هدایت مصرف رسانه‌های اجتماعی ایجاد شده‌اند، آنچه را که می‌خوانیم یا می‌شنویم، و در نتیجه فکر یا احساس ما را شکل می‌دهند. اما اگر نمی‌توانستیم به درستی پیش‌بینی کنیم که از همان ابتدا، با نگاهی به گذشته، مطمئناً لحظاتی در طول جاده وجود داشت که باید یک پنی کاهش می‌یافت.

اگر دولت‌ها اجازه نمی‌دادند که غول‌های فناوری تا این حد جلوتر از مقررات مسابقه بدهند، ممکن بود سال‌ها از رفع آشفتگی ناشی از آن نجات پیدا کنند. اما همه ما که از ثروتی که صنعت تولید می‌کند کور شده و از لذتی که محصولاتش در این مسیر به ارمغان آورده‌اند منحرف شده‌ایم، همه ما این لحظه را از دست دادیم. ترس این است که ما در حال انجام همین کار با چیزی بی نهایت قدرتمندتر و غیرقابل پیش بینی هستیم.

هوش مصنوعی مسلماً هم هیجان‌انگیزترین اتفاقی است که در طول نسل‌ها برای بشر رخ داده است – کلید پیشرفت‌های جادویی و دگرگون‌کننده در همه چیز، از پزشکی گرفته تا بهره‌وری – و با توجه به پتانسیل آن برای برهم زدن نظم اجتماعی و اقتصادی موجود با سرعت سرسام‌آور، ترسناک‌ترین اتفاق است.

این هفته برخی از کارشناسان برجسته هوش مصنوعی جهان خواستار توقف شش ماهه در آموزش موج بعدی سیستم‌هایی شدند که قدرتمندتر از چت ربات معروف کنونی ChatGPT-4 – که توانایی عجیبی در برقراری ارتباط مانند یک انسان از خود نشان داده است – به منظور بهتر شدن درک مفاهیم برای بشریت آنها در مورد “مسابقه خارج از کنترل برای توسعه و استقرار ذهن های دیجیتالی قدرتمندتر که هیچ کس – حتی سازندگان آنها – نمی توانند درک، پیش بینی یا به طور قابل اعتماد کنترل کنند” هشدار می دهند.

اندکی پس از آن، دولت بریتانیا کاغذ سفیدی منتشر کرد که در آن استدلال می‌کرد که برعکس، بریتانیا فقط یک سال فرصت دارد تا در آن مسابقه پیشی بگیرد و باید از ترس خفه کردن غاز طلایی، فقط سبک‌ترین اقدامات نظارتی را اتخاذ کند.

بریتانیا یک تنظیم کننده متخصص جدید نخواهد داشت که بر آنچه برخی فکر می کنند می تواند به تهدیدی در سطح انقراض برای بشریت تبدیل شود، حکومت کند. در عوض، وزرا به تعدادی از تنظیم‌کننده‌های موجود که بیش از حد کار می‌کنند، قدرت می‌دهند تا کارهایی را انجام دهند که احتمالاً امیدوار بودید قبلاً انجام می‌دادند، و تأثیر هوش مصنوعی بر بخش‌های خود را با استفاده از مجموعه‌ای از اصول راهنما که ممکن است در نقطه‌ای نامشخص توسط قانون پشتیبانی شود، بررسی می‌کنند.

همه چیز بوی دولتی می دهد که از رشد اقتصادی به هر قیمتی ناامید شده است و شاید هم برای چیزی شبیه پاداش برگزیت. اگر اتحادیه اروپا مسیر نظارتی محتاطانه معمول خود را طی کند، بریتانیا خود را به عنوان خانه نسبتاً بدون محدودیت و گونگ هو پیشگام هوش مصنوعی قرار خواهد داد.

کاغذ سفید به مشاغلی که هوش مصنوعی بدون شک ایجاد خواهد کرد، اشاره می‌کند، اما از مشاغلی که از بین می‌برد و ناآرامی‌های اجتماعی که ممکن است به دنبال آن بیاید، اسکیت می‌زند. (به این فکر کنید که کاهش زغال‌سنگ، فولاد و تولید چه کاری برای زنگ زدگی شهرهای کمربند در سراسر اروپا و ایالات متحده انجام داد و چگونه به افزایش پوپولیسم دامن زد؛ اکنون تصور کنید هوش مصنوعی جایگزین یک چهارم تمام وظایف کاری در سراسر جهان شود، همانطور که در گزارشی پیش‌بینی شده است. کارفرمای قدیمی ریشی سوناک گلدمن ساکس این هفته.)

وزیران بر پیشرفت های فوق العاده ممکن در مراقبت های بهداشتی تاکید می کنند. اما آنها در مورد اشکال جدید کلاهبرداری یا اطلاعات نادرست جمعی که می توانند با استفاده از ابزارهای هوش مصنوعی که قادر به برقراری ارتباط قانع کننده مانند انسان هستند، یا در مورد اینکه چگونه سلاح های خودمختار می تواند توسط تروریست ها یا دولت های سرکش مورد بهره برداری قرار گیرد، کمتر صحبت کنند. آنها به اندازه کافی در مورد حقوق جدیدی که انسانها ممکن است برای زندگی در کنار هوش مصنوعی به آن نیاز داشته باشند، صحبت نمی کنند، از جمله شاید حق قانونی دانستن اینکه چه زمانی الگوریتمی به جای یک فرد برای بررسی درخواست شغلی ما به کار گرفته شده است، وام مسکن ما را رد می کند، آنچه به نظر می رسد جعلی است. یک تصویر کاملاً معتبر یا یک پاسخ عشوه گرانه در یک برنامه دوستیابی (بله، یک برنامه هوش مصنوعی برای آن وجود دارد).

خطر حساس شدن هوش مصنوعی یا ایجاد احساسات انسانی نسبتاً دور باقی می ماند. اما هر کسی که تا به حال از توییتر خشمگین شده است می داند که ما در حال حاضر از نقطه ضعف سیستم های الگوریتمی که بر احساسات انسان ها نسبت به یکدیگر تأثیر می گذارد گذشته ایم. میشل دونلان، وزیر جدید کابینه که مسئول فناوری است، این هفته به سان اطمینان داد که با این وجود هوش مصنوعی «چیزی نیست که باید از آن بترسیم». دولت همه چیز را در دست داشت. احساس اطمینان می کنید؟ من هم نه.

متأسفانه توقف جهانی توسعه هوش مصنوعی بعید به نظر می رسد، زیرا ما چنین همکاری جهانی را حتی در برابر تهدید وجودی ناشی از بحران آب و هوا مدیریت نکرده ایم. اما باید راهی برای اجتناب از اتفاقی که در رسانه‌های اجتماعی رخ داد وجود داشته باشد: یک رایگان اولیه برای همه که میلیاردها دلار به همراه داشت، و در نهایت با واکنش‌های خشمگینانه و تلاشی محکوم شده برای پرکردن جن‌ها در بطری‌ها. هوش مصنوعی تا حدی با درس گرفتن از اشتباهاتش توسعه می یابد. آیا این خیلی زیاد است که بخواهیم از انسان ها همین کار را بکنند؟