“بچه ها در حال مرگ هستند”: قانونگذاران در حالی که معترضان در نشویل خواستار اقدام هستند بحث می کنند | تیراندازی در مدرسه نشویل

در میان غم و اندوه و خشم ملی در مورد تیراندازی در مدرسه ابتدایی نشویل که در آن سه کودک و سه بزرگسال کشته شدند، اعضای کنگره با عصبانیت در واشنگتن درگیر شدند در حالی که معترضان خواستار اقدام در تنسی بودند.

در واشنگتن، جمال بومن، دموکرات نیویورکی و مدیر سابق مدرسه، در حالی که شامگاه چهارشنبه با خبرنگاران صحبت می کرد، جمهوری خواهان را به دلیل امتناع از حمایت از اصلاحات معنی دار کنترل اسلحه «بی اعصاب» خواند.

توماس ماسی، یک جمهوری خواه راست افراطی از کنتاکی، شنید.

“چی میگی تو؟” او پرسید و افزود: «هیچ وقت در مدرسه ای تیراندازی صورت نگرفته است که به معلمان اجازه می دهد اسلحه حمل کنند.»

ماسی یکی از جمهوری خواهانی است که اغلب به عنوان کارت تعطیلات، تصاویری از اعضای خانواده در دست داشتن سلاح های تهاجمی منتشر کرده است.

بومن پاسخ داد: «اسلحه حمل کنید؟ اسلحه بیشتر منجر به مرگ بیشتر می شود. به داده ها نگاه کنید. شما به هیچ داده ای نگاه نمی کنید.»

نیویورکر گفت که ایالت های کنتاکی با قوانین حمل باز تعداد مرگ و میر ناشی از اسلحه بیشتر است. ماسی به بومن گفت که آرام باشد.

“آرام باش؟” بومن پرسید. “بچه ها دارند می میرند!”

جارد موسکوویتز، یک دموکرات فلوریدا، در جای دیگری در کاپیتول، پس از اینکه جمهوری‌خواه جورجیا راست افراطی از مسلح شدن معلمان دفاع کرد، با عصبانیت به مارجوری تیلور گرین پاسخ داد.

مسکوویتز گفتمی دانید، شش نفر در آن مدرسه جان خود را از دست داده اند، از جمله سه کودک، زیرا شما بچه ها از ممنوعیت سلاح های تهاجمی خلاص شده اید. زیرا شما بچه ها کار را برای افرادی که … از نظر ذهنی ناتوان از داشتن سلاح های جنگی هستند، آسان کردید که بتوانند آن سلاح ها را بخرند و به مدارس بروند.

«… آیا بچه های خوب با اسلحه مانع از قتل شش نفر شدند؟ نه. اما میدونی چیه؟ AR-15s، شما دیده اید که آن گلوله ها با بچه ها چه می کنند. میدونی چرا با AR-15 با آهو شکار نمیکنی؟ چون چیزی نمانده و وقتی مردم به مدرسه می روند و در حالی که می خواهند بخوانند آنها را می کشند، چیزی از این بچه ها باقی نمی ماند.

شما بچه ها نگران ممنوعیت کتاب هستید؟ بچه های مرده نمی توانند بخوانند.»

روز پنجشنبه صحنه های خشمگینی در نشویل رخ داد، زیرا معترضان در ساختمان ایالت تجمع کردند در حالی که مجلس قانونگذاری تحت سلطه جمهوری خواهان برای اولین بار از زمان تیراندازی شروع به کار کرد.

شعارهای “فرزندان ما را نجات دهید!” در راهروهای بین مجلس سنا و مجلس، با معترضان در داخل و خارج ساختمان تکرار شد. برخی از آنها گالری سنا را پر کردند، از جمله کودکانی که تابلوهایی در دست داشتند که روی آن نوشته شده بود «من نه ساله هستم». اکثر آنها پس از اینکه برخی شروع به فریاد زدن کردند: “بچه ها مرده اند!” حذف شدند.

صحنه‌های آرام‌تری در چهارشنبه‌شب، در مراسم شمع‌افروزی وجود داشت.

قربانیان مدرسه میثاق، اولین دیکهاس، هالی اسکراگز و ویلیام کینی بودند که همگی 9 ساله بودند. کاترین کونسه، رئیس مدرسه، که 60 سال داشت. سینتیا پیک، معلم جایگزینی که 61 سال داشت. و مایک هیل، متولی مدرسه، که او نیز 61 سال داشت.

سخنرانان از جمله قانونگذاران و رهبران مذهبی نماز را اقامه کردند و تسلیت گفتند. بانوی اول، جیل بایدن، آنجا بود. فرماندار جمهوری خواه تنسی، بیل لی، چنین نبود.

ساکنان نشویل اجراهای موسیقی ارائه کردند. شریل کرو، که خواستار اصلاحات در کنترل اسلحه شده است، آهنگ I Shall Believe را خواند. مارگو پرایس Tears of Rage را اجرا کرد. بخش Ketch، از Old Crow Medicine Show، Will the Circle Be Unbroken را اجرا کرد؟

جان دریک، رئیس پلیس نشویل، از افسرانی که تیرانداز را کشتند، تشکر کرد.

دریک گفت: “بسیاری از ما امیدوار بودیم و دعا می کردیم که این اعمال شیطانی که دیدیم هرگز در نشویل رخ ندهد.”

شاندل بروکس، پسر 23 ساله‌اش در سال 2018 قربانی تیراندازی در خانه وافل نشویل شد، در آنجا حضور داشت.

او به آسوشیتدپرس گفت: «من می‌دانم پدر و مادر بودن چگونه است – چه احساسی دارد، مثل اینکه در حال غرق شدن هستید و نمی‌توانید حرکت کنید، و آن ضعف و آن سوراخی که در شکم شما ایجاد می‌شود».

یکی دیگر از والدین، هنرپیشه ملیسا جوآن هارت، در پیامی اینستاگرامی گفت که او و همسرش روز دوشنبه به مهدکودک‌ها کمک کردند تا امن باشند.

هارت با گریه گفت: «ما به همه این بچه‌های کوچک و کوچک کمک کردیم تا از جاده عبور کنند و معلم‌هایشان را به آنجا برسانند.

هارت، 46 ساله، همچنین گفت که خانواده او در نزدیکی دبستان سندی هوک زندگی می کردند که آن مدرسه در کانکتیکات در دسامبر 2012 مورد حمله قرار گرفت. در آن زمان بیست کودک خردسال و شش بزرگسال کشته شدند.

در نشویل، مقامات همچنان به دنبال انگیزه هستند. آدری هیل، تیرانداز 28 ساله، دانش آموز سابق مدرسه میثاق بود. پلیس گفت که مدرسه هیچ مشکلی در زمانی که هیل دانش آموز بود گزارش نکرده است.

پلیس گفت هیل یک ترنسجندر بود. روز سه شنبه، دریک گفت که هیل به دلیل “اختلال عاطفی” تحت مراقبت پزشک قرار گرفته است اما با پلیس تماسی گرفته نشده است. او همچنین گفت که هیل هفت اسلحه خرید و آنها را پنهان کرد. در این حمله از سه اسلحه استفاده شد. دریک گفته است که تیراندازی “محاسبه شده” بوده است. مقامات گفته اند که هیل آموزش تسلیحات داشته است و به نظر می رسد آماده رویارویی با مجریان قانون است.

روز پنجشنبه، مقامات با 911 تماس هایی را منتشر کردند که وحشت داخل مدرسه را به تصویر کشید. با شنیدن صدای آژیر، گریه و تیراندازی، تماس گیرندگان با صداهای خاموش درخواست کمک کردند.

یکی از تماس‌گیرنده‌ها به یک اعزام کننده گفت که می‌تواند صدای شلیک گلوله را بشنود که در کمد پنهان شده است. تماس گیرنده متوجه مکثی در عکس ها شد. اعزام کننده گفت که دو تماس گیرنده دیگر تیراندازی در مدرسه را گزارش کرده اند.

تماس‌گیرنده گفت: «فکر می‌کنم همین‌طور است، در حالی که صدای کودکان در پس‌زمینه شنیده می‌شد. تماس گیرنده گفت که صدای شلیک های بیشتری را می شنید. ضربات خفه به گوش می رسید.

تماس گیرنده گفت: “من صدای شلیک های بیشتری می شنوم.” “لطفا عجله کن.”

تماس‌گیرنده دیگری گفت: «فکر می‌کنم یک تیرانداز در کلیسایمان داریم… من در طبقه دوم یک اتاق هستم. فکر می کنم تیرانداز در طبقه دوم است.»

مرد دیگری گفت که او با گروهی شامل چند کودک بود و آنها در حال دور شدن از مدرسه بودند. تنش و سردرگمی آشکار بود، بزرگسالان با هم صحبت می‌کردند و کودکان در پس‌زمینه بودند.