حملات نوا اسکوشیا: پلیس به دلیل شکست در مرگبارترین تیراندازی جمعی در کانادا به شدت مورد انتقاد قرار گرفت | تیراندازی در نوا اسکوشیا

یک تحقیق عمومی به این نتیجه رسیده است که مجموعه ای از شکست ها در پلیس فدرال کانادا مرگبارترین تیراندازی جمعی در این کشور را بدتر کرده است، در یک کیفرخواست اهانت آمیز که نشان می دهد این نیرو در سال های پس از آن علاقه چندانی به اصلاحات نشان نداده است.

کمیسیون تلفات انبوه، یک تحقیق مشترک استانی و فدرال، در حال بررسی تیراندازی های سال 2020 در پورتاپیک نوا اسکوشیا بود که در آن یک مرد مسلح رانندگی یک ماشین پلیس جعلی را بیش از 13 ساعت صرف فرار از دستگیری و کشتن 22 نفر کرد.

کمیسیون گزارش نهایی خود را روز پنجشنبه منتشر کرد که در آن جزئیات رفع نقص‌های سیستمی در پلیس سواره سلطنتی کانادا (RCMP) که برای بازگرداندن اعتماد به پلیس و جلوگیری از یک تراژدی ملی دیگر مورد نیاز است و همچنین نیاز مبرم برای رسیدگی به ریشه علل خشونت

در حالی که این گزارش اذعان داشت که افسرانی که به عنوان اولین واکنش‌دهنده مستقر شده بودند، نمی‌دانستند به چه چیزی می‌رسند، با این وجود RCMP «شکست می‌خورد.[ed] برای به اشتراک گذاشتن عمومی اطلاعات دقیق و به موقع» با مردم، این تراژدی را بدتر می کند.

در یک مثال، تلفن‌های همراه RCMP هیچ داده‌ای نداشتند، بنابراین افسران ناآشنا با این منطقه از تلفن‌های شخصی خود برای حرکت در تاریکی استفاده کردند.

علیرغم سه تماس اضطراری اول که تیرانداز، گابریل ورتمن، را با نام شناسایی کرد و گفت که او در حال رانندگی یک کپی تقریبا کامل از یک وسیله نقلیه RCMP است، افسران روی زمین هرگز این اطلاعات را دریافت نکردند و در عوض تصور کردند که تیرانداز در حال رانندگی یک وسیله نقلیه از کار افتاده است. با برچسب های قدیمی

در میان هرج و مرج آتش زدن ساختمان‌ها و قتل‌های متعدد، پلیس توییت کرد که به «شکایت سلاح گرم» پاسخ می‌دهد، پیامی که کمیسیون گفت: «به هیچ‌وجه تهدیدی را که عامل آن در آن زمان ارائه کرده بود، منتقل نکرد».

پلیس تا صبح روز بعد پیام دیگری برای مردم ارسال نکرد. پلیس به یک سیستم هشدار اضطراری در محل دسترسی داشت، اما افسران ارشد RCMP به کمیسیون گفتند که معتقدند این سیستم فقط برای آب و هوا و بلایای طبیعی استفاده می شود.

کمیسیون در گزارش نزدیک به 3000 صفحه‌ای خود، به نام Turning the Tides، دریافت که این حمله باعث “شکستگی با عظمت و نسبت بی‌اندازه” در منطقه شد و به هویت جمعی افرادی که تحت تأثیر این قتل‌ها قرار گرفتند آسیب عمیقی وارد کرد. بسیاری از ساکنان گفتند که دیگر در خانه های روستایی خود احساس امنیت نمی کنند و دیگران به پلیس برای کمک در مواقع اضطراری اعتماد ندارند.

این گزارش همچنین مفصل‌ترین و دلخراش‌ترین گزارش را از آنچه در 18 و 19 آوریل 2020 رخ داد ارائه می‌کند، و آنچه یکی از ساکنان آن را «تروما، ناباوری، شوک» توصیف می‌کند، ارائه می‌کند. [and] غمگینی”.

عصر 18 آوریل، ورتمن، دندانپزشک 51 ساله، شریک زندگی خود لیزا بانفیلد را در حالی که نوزدهمین سالگرد خود را جشن می‌گرفتند، مورد تعرض قرار داد و سپس، مسلح به سلاح گرم غیرقانونی، با یک خودروی مشابه RCMP، خانه‌اش را ترک کرد و در اطراف یک محله کنار ساحل رانندگی کرد. او در کمتر از یک ساعت 13 همسایه را کشت و پنج خانه و ساختمان را به آتش کشید.

تیرانداز فرار کرد و صبح روز بعد، 9 نفر دیگر را کشت. یک افسر پلیس در میان کشته شدگان بود.

نزدیک به 13 ساعت پس از شروع حمله، دو افسر RCMP مرد مسلح را در یک پمپ بنزین به ضرب گلوله کشتند.

جلسات استماع کمیسیون در اوایل سال 2021 آغاز شد و نزدیک به یک سال ادامه داشت. این تحقیق در ابتدا ناشی از ناامیدی و اندوه خانواده‌هایی بود که خواستار پاسخ‌هایی برای اینکه چگونه یک مرد مسلح می‌تواند ساعت‌ها را در حومه نوا اسکوشیا سپری کند و ساکنان را با مقاومت ظاهراً کمی پلیس به قتل رساند، سرچشمه گرفت.

بازرسان نزدیک به 250 مصاحبه از جمله با 79 عضو RCMP انجام دادند. اما با نارضایتی خانواده‌های قربانیان، افسرانی که به‌عنوان اولین واکنش‌دهنده مستقر شده بودند، توسط وکلایی که نماینده قربانیان بودند مورد بازرسی قرار نگرفتند تا از تشدید ضربه‌ای که تجربه کردند جلوگیری شود. در پاسخ، برخی از خانواده ها این تحقیق را تحریم کردند.

این کمیسیون وظیفه یافتن حقایق و ارائه توصیه ها را بر عهده داشت، اما نمی تواند مقصر یا مسئولیت کیفری و مدنی را تعیین کند.

کمیسیون دریافت که در اوایل، افسران به اشتباه کلینتون الیسون را که به تازگی جسد برادرش کوری الیسون را که در جاده مرده بود، کشف کرده بود، تعقیب کردند. پاسبان استوارت بسلت به کمیسیون گفت: «ما در حال آماده شدن برای تیراندازی به او بودیم. “اگر او می دوید، ما به او شلیک می کردیم… خیلی ممنونم که شلیک نکردم.”

همچنین دریافت که واکنش تاکتیکی اولیه با سردرگمی مخدوش شده بود: هیچ زنجیره فرماندهی مشخصی وجود نداشت و چون آنها منطقه را به خوبی نمی شناختند، پلیس متوجه نبود شکافی در تلاش های مهار آنها وجود داشت و تیرانداز فرار کرده بود.

بیشتر شب، آنها با این فرض که او هنوز در نزدیکی Portapique است یا اینکه مرده است، عمل می کردند. صبح روز بعد RCMP “کاملاً درک کرد” که او فرار کرده بود.

در صبح روز نوزدهم، دو مانتی به طور تصادفی پنج گلوله به سمت افسر دیگری که فکر می‌کردند مظنون بود شلیک کردند و به سالن اجتماعاتی که آتش‌نشانان و یک فرد تخلیه شده در آن پناه گرفته بودند، برخورد کردند.

فن آوری قدیمی، آموزش ناکافی و سردرگمی در مورد سفارشات نیز مانع از پاسخگویی آنها شد. در اوایل پاسخ، یک گروهبان RCMP خارج از وظیفه، که توسط همسرش به سمت گروه رانده شد، به افسران دستور می داد، حتی اگر در آن زمان به همکارانش گفته بود که اوایل عصر حداقل چهار نوشیدنی الکلی مصرف کرده است.

کمیسیون علاوه بر پرسش‌هایی در مورد تجهیزات و آموزش پلیس، به آزار خانگی به‌عنوان علت اصلی خشونت‌های جمعی توجه کرد. تیرانداز سابقه طولانی خشونت علیه زنان داشت و پلیس قبلاً در مورد تجاوزات او و داشتن انباری از سلاح های غیرقانونی هشدار داده شده بود.

این گزارش نشان داد که «تلفات جمعی به ندرت اتفاق می‌افتد، اما زنان، کودکان و سایر افراد و جوامع به حاشیه رانده شده هر روز خشونت را تجربه می‌کنند». در این بیانیه آمده است که جامعه مدت‌هاست که خشونت توده‌ای را بزرگترین تهدید «بدون در نظر گرفتن رابطه آن با سایر اشکال فراگیرتر» خشونت می‌داند.

این کمیسیون نوشت: «ما این کار را به بهای امنیت عمومی و رفاه جامعه انجام می دهیم.

وکلای قربانیان قبلاً گفته بودند که RCMP باید متعهد به تغییر نیروی پلیس ملی، از جمله آموزش جدید و بازنگری در ساختار فرماندهی این نیرو باشد.

کمیسیون در بخش خود در مورد پلیس، 91 بار از کلمه “شکست” استفاده می کند، از جمله عدم پیشرفت در تعمیرات اساسی، ناتوانی در انتقال اطلاعات دقیق به مردم، پلیس قراردادی با کمبود کارکنان مزمن، و ناتوانی در گوش دادن به مردم.

یکی از ساکنان به کمیسیون گفت: «من از پلیس می ترسم. در مواقع اضطراری با آنها تماس نخواهم گرفت.»

یکی دیگر گفت این حمله “پایه اعتقاد من را متزلزل کرد که مجری قانون برای محافظت از شما وجود دارد”.

کمیسیون به این نتیجه رسید که تغییرات قانونی برای اصلاح قانون حاکم بر RCMP و بازنگری قابل توجهی در نحوه عملکرد سیستم پلیس قرارداد خود لازم است. کمیسیون هشدار داد که “فقدان اراده سیاسی” و فرهنگ “شبه نظامی” در پلیس به عنوان موانعی برای تغییر ایستاده است.

در این گزارش آمده است: «بیش از دو سال پس از این رویداد، رهبری RCMP برای ارزیابی سیستماتیک واکنش حادثه حیاتی خود به مرگبارترین تیراندازی دسته جمعی در تاریخ کانادا بسیار کم انجام داده است.

در این گزارش آمده است: «اکنون زمان انجام اقدامات لازم برای ایمن‌تر کردن جوامعمان برای همه است. ما این را مدیون خاطرات کسانی هستیم که جانشان را از دست داده اند، به همه آسیب دیدگان و آسیب دیدگان و به یکدیگر.»