هواداران آلمان به دنبال “افسانه تابستانی” جدید هستند اما به تیمی نیاز دارند که به آن باور داشته باشد | آلمان

«بدر Sommermärchen جدید، بنری که درست قبل از شروع بازی سه شنبه شب در ورزشگاه Rhein-Energie باز شد، نوشته شده بود. تقریباً دو دهه بعد، اغراق کردن اینکه جام جهانی 2006 هنوز چه جایگاه ارزشمندی در حافظه جمعی آلمان دارد، سخت است. آنها آن را “افسانه تابستانی” می نامند: تابستان خاطرات طلایی و سرخوشی ملی، مهمانی های خیابانی در عصرهای سوزان، تابستانی که علیرغم پایان یافتن در نیمه نهایی برای میزبانان، فیلم و کتاب و آهنگ تولید کرده است.

ماتیاس گینتر هفته گذشته به یاد آورد: “همه خیابان ها پر بود، همه چیز با پرچم آلمان، تماشای عمومی عملا اختراع شد.” گینتر در تابستان 2006 یک پسر 12 ساله بود و اکنون یک مدافع 29 ساله در تیمی است که انتظار می رود در سال 2024 Sommermärchen را بازسازی کند. و از زمانی که آلمان حق میزبانی سال آینده را دریافت کرد. مسابقات قهرمانی اروپا با قدرت تقریباً کیمیاگری آغشته شده است: فرصتی برای متحد شدن و رویاپردازی و ایجاد جادو دوباره.

برای بازیکنانی که پس از جام جهانی سال گذشته قطر و جاده پر از بدبختی‌های آن هنوز کبود شده‌اند، یک یورو در زمین خانگی یک قوس رستگاری آشکار را ارائه می‌دهد. دوازده مسابقه تیم هانسی فلیک را از بازی افتتاحیه مونیخ در ژوئن 2024 جدا می کند. همه بازی های دوستانه هستند که ایده آل نیست. از زمان فرانسه در سال 1998، هیچ کشور میزبان جام جهانی یا قهرمانی اروپا را در زمین خود نبرده است و شاید عدم تمرین رقابتی یکی از دلایل آن باشد. پیروزی نامشخص 2-0 مقابل پرو در شنبه گذشته یک مثال بود: بازی های دوستانه ممکن است به شما نشان دهند که چقدر بد هستید، اما لزوماً نشان نمی دهند که چقدر خوب هستید.

9 دقیقه بعد از بازی آنها مقابل بلژیک در کلن آلمان دقیقا متوجه شدند که چقدر بد است. آنها 2-0 شکست خوردند، یانیک کاراسکو و روملو لوکاکو با گل ها. کوین دی بروین و همچنین دو پاس گل، جاشوا کیمیچ و لئون گورتزکا را در هافبک مرکزی بازی می کرد. تقریباً هر حمله بلژیکی به نظر می رسید که یک شوت ایجاد کند. دودی لوکباکیو موقعیت تک به تک را از دست داد. لوکاکو با ضربه سر به تیر دروازه برخورد کرد. بلژیک می توانست در عرض 20 دقیقه 4-0 یا 5-0 پیش بیاید.

لوتار ماتئوس که هیچگاه دست کم گرفته نشده بود بعد از آن در RTL غرغر کرد: «35 دقیقه اول بدترین اتفاقی بود که در طول زندگی حرفه‌ای‌ام دیده‌ام. پس از فروپاشی قطر، به هیچ وجه تضمین نشده بود که شغل خود را حفظ کند. و دوباره عادت به دریافت گل‌های نرم و باورنکردنی بود که آنها را از بین برد: یک سیستم پرس بی اختیار که به نحوی باعث می‌شد که آنها در زمین متعهد شوند اما فشار کافی روی توپ نداشت. فلیک هشدار داد: «این باید یکباره باشد.

اما این چیزی بود که بعداً اتفاق افتاد که مسلماً معنای کمتری داشت. نیم ساعت بعد، فلیک به اندازه کافی دیده بود. فلوریان ویرتس، اعجوبه نوجوان بایر لورکوزن، همراه با گورتزکا مصدوم شد. امره جان در خط میانی وارد زمین شد و شروع به قفل کردن اوضاع کرد. در نیمه دوم، نیکلاس فولکروگ، مهاجم توتم برمن – مردی که همیشه به نظر می‌رسد که می‌خواهد شما را بدون دلیل از زمین بلند کند – برنده شد و یک پنالتی به ثمر رساند تا یک گل به عقب برگرداند. بتدریج جمعیتی که دوره افتتاحیه را بیشتر با تعجب به استقبال آمده بودند تا خشم واقعی، شروع به چرخیدن در پشت سرشان کردند.

این همان ارتباط شکننده ای است که آلمان نیز در تلاش برای ایجاد آن است: چالشی به همان اندازه مهم و حل نشدنی که آنها در زمین با آن روبرو هستند. اتصال مجدد این تیم به عموم مردم – به ویژه مردم جوان‌تر با وفاداری قوی به باشگاه‌های بوندسلیگای خود اما فقط علاقه‌ای گذرا به تیم ملی – یکی از مأموریت‌های مرکزی Deutscher Fussball-Bund قبل از تابستان آینده است.

و با این حال در کشوری که توسط اعتصابات بخش عمومی درهم شکسته شده است و در پی جنگ در اوکراین و پایان دوره آنگلا مرکل مجبور به تجدید نظر در هویت و جایگاه خود در جهان شده است، نکته غالب شک و تردید است تا خوش بینی. بلا رتی مفسر کهنه کار تلویزیون اخیرا گفت: «وودستاک نمی تواند تکرار شود. «در سال 2006 آلمان کشوری متفاوت بود، آرام‌تر و بردبارتر. نه چندان جزمی نه چندان عوامفریبانه.»

در دفاع هم چندان نامرغوب نیست. در دقیقه 78 دی بروین با یک ضد حمله ساده دیگر نتیجه را 3-1 کرد. اما حتی اکنون آلمان از دراز کشیدن خودداری کرد. سرژ گنابری برجسته پس از یک دویدن برقی که چهار بازیکن را پشت سر گذاشت، به تیرک دروازه برخورد کرد. در سه دقیقه باقیمانده، او پس از یک حمله سریع دیگر به سمت چپ توسط کوین شید از برنتفورد، از فاصله نزدیک به گل تبدیل شد و یک فینال هیجان‌انگیز و تقریباً قهرمانانه شکست 3-2 را که ممکن است تصور کرد، رقم زد.

و با خروج از ورزشگاه، همه به اندازه کافی راضی به نظر می رسیدند. اذعان گسترده ای وجود داشت که این یک تیم انتقالی است، تیمی که بسیاری از ستاره هایش (توماس مولر، مانوئل نویر، آنتونیو رودیگر، ایلکای گوندوگان) استراحت یا مصدوم شده اند. فلیک از کمبود زمان تمرین برای او ابراز تاسف کرد، که به گفته او به ضعیف شدن پرسینگ تیمش کمک کرد.

دوازده آزمایش دیگر دوازده بازی دیگر برای درست کردن این موضوع، در پس زمینه‌ای از بی‌تفاوتی، دفاع نشتی، کشوری که به‌طور فزاینده‌ای از هم جدا شده و فقدان متمایز مدافعان کناری. و با این حال، اگر Sommermärchen چیزی به ما آموخت، این است که مردم آلمان پیروزی را به عنوان غیرقابل مذاکره نمی خواهند. آنها تیمشان را حتی قرص تلخ شکست نهایی را خواهند بخشید، اگر بتواند آنها را رویاپردازی کند. سخت ترین کار فلیک در 15 ماه آینده برد نیست، بلکه دادن تیمی به آلمان است که بتواند به آن باور داشته باشد.