کمک به محافظه کاران لیبرال در مبارزه با اقدام مثبت مبتنی بر نژاد

این یک لیست گران قیمت است و به کمک های مالی بیشتری برای طبقه کارگر و دانشجویان فقیر نیاز دارد، که به اعتقاد او دلیل اصلی این است که دانشگاه ها برای پذیرش آن عجله نکرده اند.

او گفت که در همین حال، کالج های نخبگان به قلعه ای برای ثروتمندان تبدیل شده اند. آقای کالنبرگ در سال 2018 در دادگاه فدرال در پرونده هاروارد با اشاره به مقاله سال 2017 راج چتی، اقتصاددان وقت استنفورد و همکارانش، شهادت داد: هاروارد «23 برابر بچه‌های فقیر بچه پولدار» داشت.

آقای کالنبرگ گفت که جنبش حقوق مدنی پیشرفت هایی داشته است، در حالی که به طور کلی، مردم فقیر بیشتر عقب مانده اند. او به مطالعاتی اشاره می کند که نشان می دهد شکاف پیشرفت در نمرات آزمون استاندارد شده بین کودکان ثروتمند و فقیر اکنون تقریباً دو برابر شکاف بین کودکان سیاه پوست و سفیدپوست است، برخلاف 60 سال پیش.

او گفت که تئوری‌هایش در ایالت‌هایی با ممنوعیت اقدام مثبت کار می‌کنند و به مطالعه‌اش در سال 2012 اشاره کرد که نشان داد هفت دانشگاه از 10 دانشگاه پیشرو قادر به بازگشت به سطوح قبلی تنوع از طریق روش‌های بی‌نظیر نژاد بودند.

او گفت که حتی دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، که در دستیابی به سطوح تنوع پیش از ممنوعیت خود با مشکل مواجه بود، پیشرفت کرده است. در سال 2020، برکلی به خود می بالید که متنوع ترین کلاس خود را در 30 سال گذشته پذیرفته است، با پیشنهادات به دانشجویان آفریقایی آمریکایی و لاتین تبار که به بالاترین تعداد از اواخر دهه 1980 رسیده است، بدون اینکه استانداردهای آکادمیک را قربانی کند.

تحلیل آقای کالنبرگ از چشم انداز هاروارد نیز خوش بینانه است.

در شبیه سازی کلاس سال 2019، او متوجه شد که سهم دانشجویان سیاه پوست در هاروارد از 14 درصد به 10 درصد کاهش می یابد، اما سهم دانشجویان سفیدپوست نیز از 40 درصد به 33 درصد کاهش می یابد، عمدتاً به دلیل حذف میراث و سایر ترجیحات. سهم دانشجویان اسپانیایی تبار از 14 درصد به 19 درصد و سهم آسیایی آمریکایی از 24 درصد به 31 درصد افزایش خواهد یافت.