به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
Yواقعاً لازم نیست دوتا حرف در مورد فوتبال بزنید تا از این مستند درباره داوران پایه ضربه بزنید. این ادای احترامی سرگرمکننده و محبتآمیز به مردان و زنانی است که هر هفته و هر هفته با 40 کوید (بهعلاوه بنزین برای یک بازی بزرگ) حضور دارند. تعقیب و گریز بازیکنان به مدت 90 دقیقه در زیر باران نیمی از کار نیست: توهین کلامی با کار همراه است، همچنین تف کردن و حمله از سوی بازیکنان و تماشاگران، بدون در نظر گرفتن برداشتن مدفوع سگ از زمین.
کارگردان گرگ کراتول کار فوقالعادهای را در جمعآوری مجموعهای از شخصیتها انجام میدهد. استیو، یک راننده تیوپ بازنشسته با برنزه بنیدورم، 25 سال است که در حال تکرار است. او می گوید همه درباره داوران ناله می کنند، اما یکی باید این کار را انجام دهد. (به نظر می رسد مردی است که می تواند کمی آرگی-برگی را تحمل کند). آن ماری پاول شکوهمند معلمی است که حدود یک دهه پیش از جامائیکا برای کار در یک مدرسه لندن نقل مکان کرد. ران کهنسال، که در 6000 مسابقه قضاوت کرده است، لحظات طلایی مستند را با دیدگاه های خود در مورد همه چیز، از ایالت کورونیون استریت گرفته تا پختن رول سوسیس در مایکروویو، به فیلم می بخشد.
این یک مستند سخت درباره رسوایی آزار و اذیت داوران پایه نیست. (در یک نظرسنجی اخیر، بیش از یک سوم گزارش کردند که سلامت روانی آنها در نتیجه سوء استفاده آسیب دیده است). زندگی به عنوان یک زن در نهایت او فقط چند مشکل داشت – برخی از سوءجنسیت ها و یک احمق که اصرار داشت او را “جذاب” خطاب کند – که او احساس می کرد می تواند از عهده آنها برآید. دله، یک سیاهپوست لندنی، درباره نژادپرستی صحبت می کند. اما عمدتاً این یک فیلم مثبت و احساس خوب درباره حس هدفمندی است که در عضوی از یک جامعه، وقت گذاشتن، گیر افتادن در آن یافت می شود. تماشای آن برای هر کسی که وسوسه می شود کمی غم و اندوه به داوران بدهد باید اجباری باشد.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.