ساوت‌گیت باید بی‌رحم باشد تا انگلیس را بالا ببرد – با شروع هری مگوایر | انگلستان

آدر طول نیم ساعت ابتدایی شکست 2-0 انگلیس از اوکراین، تنها فوتبال واقعی آن نوع بسیار مدرن غیرفوتبالی بود: اتفاقاتی که در زمان مرده و عجیب و غریب در حالی که همه در استادیوم هستند رخ می دهد. منتظر می ماند تا کمک داور پرچم را برای آفساید بالا ببرد. این تنها سرگرمی واقعی نمایش بود: سرگرمی نامعتبر.

یکی از این لحظات کمی قبل از گل افتتاحیه انگلیس بود که هری مگوایر به عقب تعقیب می کرد تا یک توپ شل شده را پس بگیرد، سپس به نظر می رسید که متوقف شود. با این تفاوت که اینطور نبود مگوایر در واقع متوقف نشده بود. او آنجا بود، همچنان می‌رفت، و همچنان مانند یک کشتی کانتینری پر بار می‌چرخید که مسیر خود را تا حد زیادی از بندر باز می‌کرد. ما هنوز ادامه داریم این فقط تلاش مگوایر برای دویدن بود.

هیچ نتیجه ای حاصل نشد، و واقعاً از مگوایر خواسته نشد که دوباره در تمام بازی ها تعقیب کند. او به خوبی دفاع می کرد و در پاس دادن، ضربه زدن و خواندن زوایا نقاط قوت خود را نشان می داد. اما اگر این بازی‌هایی که به سوی آلمان ۲۰۲۴ منتهی می‌شوند، واقعاً در مورد اصلاح هستند، در مورد ارتقای سطح انگلیس به سمت مسابقات محبوب واقعی و نه امیدوارکننده، آن تابلوی اسلوموشن، فوتبال از طریق دوز ملایم آرام‌بخش اسب، هنوز احتمالاً یکی از مهم‌ترین لحظات یک مسابقه بود. بعد از ظهر نامتناسب

این تیم انگلیس در حال پیشرفت است. دنده های آن عمیق تر از هر مرحله ای در هفت سال گذشته است. اما زمان آن فرا رسیده است که گرت ساوتگیت محاسبات نهایی را انجام دهد تا در مورد تعادل بین وفاداری و ضعف ها بی رحم باشد. و مگوایر آشکارترین گرهی است که باید باز شود.

به دلایل دیگر نیز چند روز بسیار مفید بود، زیرا تعطیلات بین المللی اواخر فصل و خسته از دست و پا می گذرد. انگلیس به جز یک رتبه دوم در این گروه موفق شده است. به نظر می‌رسد برخی از مناطق پیشرفت آرام در قطر به وجود آمده است. حتی در تضاد این دو مکان، چیزی جذاب و سرگرم‌کننده وجود داشت: اولی در ناپل، مکانی با میدان‌های انرژی عجیب و خیابان‌های فرعی ماهی – هوا نه فقط بوی سس پوتانسکا می دهد، طعم آن را می دهد – و شهری که در روزهای مسابقه، به نظر می رسد که هیچ کس واقعاً هیچ چیز را کنترل نمی کند. و دومی در ومبلی، جایی که بعد از هرج و مرج سال 2021، مباشرت بیش از پیش روان رنجور شده است، جایی که قرنطینه مصرف مشروبات الکلی در محله اکنون توسط اسکادران های سلام اعمال می شود، جایی که صدایی به شما می گوید چگونه راه بروید، عمل کنید، حرکت کنید، و کجا با گذشت 70 دقیقه زمین شروع به خالی شدن کرده بود.

در زمین نشانه های آشکاری از پیشرفت وجود داشت. اگرچه این باید مانند همیشه از طریق این واقعیت فیلتر شود که نگاه کردن به انگلستان ساوت‌گیت بسیار شبیه به حقیقت من است، دنیایی که در آن هر چه نسبت به دستاوردهای ساوت‌گیت به‌عنوان مدیر احساس کنید، آن‌ها همین هستند. هرگز به حقایق، تاریخ یا زمینه اهمیت ندهید.

این یک بازی آسان برای بازی است. انگلیس را زمانی که وحشتناک بودند بهتر کرد؟ به هر حال اتفاق می افتاد به فینال رسیدی؟ در فینال برنده نشد در ایتالیا برد؟ خوب. در ایتالیا بهتر پیروز شوید، تمام دقایق همه بازی ها را ببرید. اما خود ساوتگیت واقعاً سرحال و تازه به نظر می رسید. این نکته بی اهمیتی نیست. خیلی چیزها در مورد تیم ها و اراده رقابتی مشترک به احساس افراد در مرکز آن مربوط می شود.

دوم، و ملموس تر، تجهیز مجدد خط هافبک انگلیس بود، نقطه ضعف بلندمدتی که اکنون مانند یک منطقه قدرت به نظر می رسد. یگان سه نفره ایتالیا را در نیمه اول خفه کرد، جود بلینگهام، دکلان رایس و کالوین فیلیپس سپر سفید خفه کننده ای را در نیمه راه ایجاد کردند، پرس کردند، زاویه ها را قطع کردند، تلاش های مخالفان برای ایجاد ریتم را متوقف کردند.

این هافبکی است که ساوت گیت می خواست در قطر از آن استفاده کند. و در حالی که بلینگهام ستاره آشکاری است، و رایس مسلماً بهترین بازی خود در انگلیس را در ناپل انجام داده است، فیلیپس نیز یک بخش کلیدی است. ساوتگیت به دلیل انتخاب او به گناه وحشتناک وفاداری متهم شد. اما این اتفاق افتاد زیرا فیلیپس دارای تحرک و مجموعه مهارتی برای کمک به عملکرد این شکل است، با تمام مزایای ذکر شده از مدافعان کمتر در زمین.

آن 4-3-3 نشان می دهد که ساوتگیت راهی برای شل کردن کراوات، ژولیدن موهایش و چرخاندن دریچه گاز پیدا می کند. ممکن است زمان ببرد. اما این نوع پیشرفت درست است. یکی از ضعف های کلیدی انگلیس، عدم کنترل که در برخی مواقع منجر به حضور هفت بازیکن دفاعی در زمین می شد، در اینجا برطرف می شود.

که ما را به مگوایر برمی گرداند. ساوتگیت اغلب متهم به وفاداری بیش از حد به بازیکنان مورد علاقه خود می شود. تا حدودی این مورد دیگری است از اینکه حقیقت هر چیزی است که شما انتخاب می کنید ببینید. از یک سو، نکته کلیدی پیشرفت ساوت گیت، ایجاد یک “فرهنگ باشگاهی” است که ترس، تفرقه و ناامنی قدیمی را از بین می برد. از طرف دیگر، ما از او می‌خواهیم بازیکنان را کنار بگذارد، فقط فرم را انتخاب کند، تا چیزهای جدیدی به ما بدهد تا نگاه کنیم.

مگوایر تا حدودی به این دلایل در تیم باقی مانده است. اما او اکنون یک مشکل واقعی برای انگلیس است، عدم تحرک او یک نقطه ضعف آشکار است که منتظر است توسط بهترین تیم افشا شود. یا اگر انتخاب را کج نمی کنید تا آن را پنهان کنید. و ساوتگیت باید بداند که این نسخه از مگوایر یک سطح پایین‌تر از آنچه این تیم می‌تواند هدفش را هدف قرار دهد است.

مگوایر می تواند پاس بدهد و توپ را سر بزند، لمس خوبی دارد و یک تیم عالی است. اما او همچنین کندترین بازیکن زمین در هر بار بازی است، و نه فقط در مسابقه پا کند، بلکه در هر چیزی که نیاز به خم شدن و فنر شدن دارد کند. این بی تحرکی، اگر نه به روش های واضح، به قیمت مشکلات ناشی از حفظ خط دفاعی بالا و تراکم خط هافبک تمام می شود. در برخی مواقع در ومبلی، جان استونز را می‌توان دید که مگوایر را به جلو می‌فرستد، زمانی که انگلیس مالکیت توپ را در اختیار داشت. مگوایر با حرص و طمع قبول کرد، در حالی که سرگیجه را احساس کرده بود.

شاید یک جایگزین واقعاً قانع کننده برای دفاع میانی چپ وجود نداشته باشد. فیکایو توموری برای میلان خوب بازی کرده است. به نظر می رسد ساوتگیت نگران این است که قدرت و قدرت مگوایر در هوا را ندارد. توموری هم در لحظه اشتباه دو بازی متزلزل مقابل چلسی داشت. اما این نقطه ضعف همچنان در کمین خود باقی خواهد ماند، در تیمی که تعداد کمتری از آنها دارد، آشکارتر است.

وفاداری خوبه بی رحمی هم خوب است و ساوت گیت از جهاتی بی رحم بوده است. رحیم استرلینگ بالاخره از یک نقطه شروع خودکار خارج شد. و سرمربی انگلیس، مهم نیست که چه چیزی علناً بگوید، با بن وایت که تیم جام جهانی را ترک کرد و به عنوان یک نتیجه قابل درک برای این بازی ها انتخاب نشد، بی رحمانه رفتار کرده است.

آیا ساوت‌گیت اکنون می‌تواند طرف دیگر آن سرسختی را اعمال کند؟ سفید یک مدافع میانی است. او در حال حاضر هر هفته با استانداردهای بالایی برای رهبران لیگ برتر بازی می کند. از نظر شایستگی، یک مدافع انگلیسی با شوتی برای قهرمانی در لیگ انگلیس و در نقشی که نقطه ضعف است، شایسته شانس بازی برای انگلیس است.

این بر عهده ساوت گیت است که این کار را بسازد یا حداقل به آن فرصت بدهد. سفید، یا در واقع هر جایگزین بالقوه دیگری، لزومی ندارد که در جهان شکست بخورد. دفاع مرکزی فقط باید خوب باشد، به اندازه کافی ورزشکار و ایمن باشد تا تیم کمی بهتر کار کند. انگلیس تا پایان سال هفت بازی دیگر دارد. اگر فرم خود مگوایر بهبود نیابد، زمان زیادی برای رفع این مشکل وجود دارد. بی رحم بودن به روش درست